 |
|  |  |  | 
Τα αγοράζει...όλα
Το Κατάρ ειναι παντού
Λονδίνο
Βρίσκονται παντού. Σ΄έναν κόσμο λιγοστών κεφαλαίων και προβληματικών οικονομιών, η βασιλική οικογένεια του Κατάρ δείχνει τη δύναμή της, αγοράζοντας ιστορικά κτίρια, ποδοσφαιρικές ομάδες, τράπεζες και θρυλικά καταστήματα.
Ο πλούτος του Κατάρ, που έχει τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο, αποτελεί ένα ισχυρό όπλο στην προσπάθεια του βασιλείου να ασκήσει πολιτική επιρροή σε μια Μέση Ανατολή η οποία βρίσκεται σε μεταβατική κατάσταση.
Όπως σημειώνουν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, το Κατάρ έχει σπεύσει να βοηθήσει την Αίγυπτο και την Τυνησία με γενναία οικονομικά πακέτα (έχει δαπανήσει, για παράδειγμα, κάπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια για να στηρίξει την οικονομία της Αιγύπτου). Η βασιλική οικογένεια στήριξε τους αντάρτες της Λιβύης και τώρα στηρίζει τους αντάρτες της Συρίας.
Πρόκειται ασφαλώς για μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωση μιας χώρας που κάποτε ζούσε στη σκιά της Σαουδικής Αραβίας. Το Κατάρ, με πληθυσμό μόλις 1,9 εκατομμυρίων ανθρώπων από τους οποίους μόλις 20% είναι γηγενείς, θέλει να μετατραπεί σε περιφερειακή δύναμη. Κινητήρια δύναμη είναι ο εμίρης Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ-Θάνι, και δευτερευόντως ο πρωθυπουργός Χαμάντ μπιν Γιασίμ αλ-Θάνι, ενώ όλο και μεγαλύτερη είναι η ανάμιξη του πρίγκιπα διαδόχου Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ-Θάνι.
Όπως προκύπτει από αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα που διέρρευσε, μετά τη δωρεά 100 εκατομμυρίων δολαρίων στα θύματα του τυφώνα Κατρίνα, ο πρωθυπουργός του Κατάρ είπε σε έναν αμερικανό αξιωματούχο: «Μπορεί να έχουμε κι εμείς μια μέρα τον δικό μας Κατρίνα». Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί με μια αμερικανική επίθεση εναντίον του Ιράν, που θα είχε ως αποτέλεσμα να κλείσουν τα Στενά του Χορμούζ και να απειληθούν οι ζωτικής σημασίας εξαγωγές φυσικού αερίου από το Κατάρ.
Η υπερδραστηριότητα φέρνει βέβαια και τα αναγκαία ερωτήματα. Οι Βρετανοί «ξεσκονίζουν» ένα δάνειο που χορήγησε στο Κατάρ η Barclays Bank το 2008. Οι επενδύσεις της Ντόχα στη Γαλλία έχουν προκαλέσει πολιτικές αντιπαραθέσεις (το Κατάρ σκέπτεται τώρα να ενισχύσει οικονομικά ένα ίδρυμα υπό τη διεύθυνση του Νικολά Σαρκοζί). Στην ίδια τη Μέση Ανατολή, η βασιλική οικογένεια έχει συμπάθειες και έχθρες. Πολλές συζητήσεις προκαλεί, για παράδειγμα, ο τρόπος που λειτουργεί το κανάλι αλ-Τζαζίρα.
Το Κατάρ πραγματοποιεί τις επενδύσεις του μέσω της Qatar Holding, που θεωρείται ουσιαστικά συμπλήρωμα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Με τον τρόπο αυτό, το βασίλειο διεισδύει σε όλο τον πλανήτη, από την Ινδονησία ως τη Λιβύη.
«Αυτό που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι η απόδοση των επενδύσεών μας», λέει ο Αχμαντ αλ-Σαγιέντ, πρόεδρος της Qatar Holding. «Στην πραγματικότητα, επενδύουμε στο όνομα των μελλοντικών γενεών μας. Αν αυτό σημαίνει μια ουσιαστική συνεργασία πέρα από την οικονομική απόδοση, τόσο το καλύτερο».
Δύο από τις καλύτερες αγορές της Ντόχα είναι η Βρετανία και η Γαλλία, όπου η βασιλική οικογένεια ελέγχει το Shard του Λονδίνου και πολλά κτίρια των Ηλυσίων Πεδίων. Η αυξανόμενη οικονομική παρουσία της Ντόχα στις δύο αυτές χώρες έχει καταστήσει το βασίλειο σύμμαχο των κυβερνήσεών τους στις κρίσεις της Μέσης Ανατολής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|