Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κρίση στην ευρωζώνη:

Η Γερμανία ανησυχεί για τις αναφορές στο ναζιστικό παρελθόν της 



Βερολίνο

Η Γερμανία κατάφερε να επιβάλλει την άποψή της στην διαπραγμάτευση για την επιλογή της λύσης όσον αφορά την κρίση στην Κύπρο, από την οποία ωστόσο εξέρχεται με μώλωπες και ανησυχία για την εικόνα της, μετά τις σκληρές επικρίσεις και τις αναφορές στο ναζιστικό παρελθόν της από διαδηλωτές.

"Η μάχη για να σωθεί η Κύπρος άφησε βαθιά τραύματα στην ευρωζώνη. Το τίμημα της διάσωσης είναι υψηλό: η Γερμανία είναι εκ νέου ο αποδιοπομπαίος τράγος", σχολιάζει σήμερα το περιοδικό Spiegel στην ηλεκτρονική του σελίδα.

"Συνέβη όπως στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ελλάδα και η τωρινή περίπτωση της Κύπρου", εκτιμά το γερμανικό περιοδικό. Στην Ιταλία, η τελευταία προεκλογική εκστρατεία σημαδεύτηκε από την εκμετάλλευση αντιγερμανικών συναισθημάτων, κυρίως από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον πολιτικό και πρώην κωμικό Μπέπε Γκρίλο.

Κάθε φορά που μια ευρωπαϊκή χώρα αντιμετωπίζει μια κρίση χρέους και απευθύνει έκκληση στους εταίρους της για βοήθεια, αναπαράγεται το ίδιο σενάριο: η Γερμανία θεωρείται η χώρα που κινεί τα νήματα και επιβάλλει δρακόντεια μέτρα λιτότητας στους λαούς με αντάλλαγμα μια σανίδα χρηματοπιστωτικής σωτηρίας.

Και η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, που καταρρίπτει τα ρεκόρ δημοτικότητας στη χώρα της, γιατί υιοθέτησε ρόλο προστάτη των γερμανικών συμφερόντων στην κρίση της ευρωζώνης, είναι ο συνήθης στόχος των διαδηλωτών στις χώρες όπου υπάρχει κρίση.

"Πάντα το λάθος είναι των Γερμανών", ήταν την περασμένη εβδομάδα ο τίτλος της εφημερίδας Bild. "Εμείς πληρώνουμε τα περισσότερα (για τους άλλους), εμείς προπηλακιζόμαστε", προσέθετε.

Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε δήλωσε στην Διαδικτυακή έκδοση του Spiegel ότι λυπάται που οι "δύσκολες διαπραγματεύσεις για την Κύπρο συνοδεύτηκαν από ακραίες κουβέντες, μερικές φορές άδικες και προσβλητικές στο δημόσιο βήμα και στα μέσα ενημέρωσης".

"Όλοι αυτοί που έχουν μια ευθύνη στην Ευρώπη πρέπει να συμπεριφέρονται σωστά και με σεβασμό και να μην επαναφέρουν προκαταλήψεις που πλέον είναι πολύ ξεπερασμένες", πρόσθεσε.

Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε χθες βράδυ στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ZDF ότι οι Γερμανοί θεωρούνται οι "κακοί" στην Ευρώπη, όπως το υπονοούσε μια δημοσιογράφος που τον ρωτούσε σχετικά. "Οι άλλες χώρες ξέρουν πολύ καλά ότι εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας".

"Πάντα συμβαίνει αυτό, όπως σε μια σχολική τάξη, όταν υπάρχουν μερικές φορές καλύτερες επιδόσεις, αυτοί που έχουν λίγο περισσότερες δυσκολίες, είναι λίγο ζηλιάρηδες", πρόσθεσε.

Όσο για την καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, επιδεικνύει την πραότητά της, βλέποντας στην κριτική κατά της Γερμανίας ένα μια φυσιολογική αντίδραση στην ισχύ της. Στο Βερολίνο τολμούν ακόμη και τη σύγκριση με τις ΗΠΑ, της οποίας η ηγεμονική ισχύ προκαλεί αντιδράσεις μίσους σε αρκετές περιοχές του πλανήτη.

Στην Άγγελα Μέρκελ ωστόσο επιρρίπτεται προσωπική ευθύνη για την κακή εικόνα της Γερμανίας. "Η καταστροφή της Κύπρου φέρει την υπογραφή της", είχε δηλώσει την περασμένη εβδομάδα ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών (SPD).



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία