|
| | | |
Μετά τη «Γυναίκα με τα Κόκκινα», ο «Όρθιος Ανδρας» έγινε το νέο σύμβολο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην πλατεία Ταξίμ
Κωνσταντινούπολη
Μετά την φωτογραφία της "Γυναίκας με τα Κόκκινα" στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης —θέατρο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων— που οι αστυνομικοί της ρίχνουν δακρυγόνα στο πρόσωπο, τώρα το γύρο του κόσμου κάνει η εικόνα ενός νεαρού άνδρα ο οποίος στάθηκε ακίνητος στο κέντρο της πλατείας Ταξίμ και έγινε ως εξ αυτού το δημοφιλέστερο πρόσωπο στο Twitter.
Ο Ερντέμ Γκουντούζ πραγματοποίησε οκτάωρη σιωπηλή διαμαρτυρία στην πλατεία Ταξίμ κι ενέπνευσε εκατοντάδες άλλους διαδηλωτές να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Χορογράφος στο επάγγελμα, ο Γκουντούζ δήλωσε ότι πραγματοποίησε παθητική διαμαρτυρία θέλοντας να εκφράσει την αντίθεσή του στην κίνηση της αστυνομίας να εμποδίσει τους διαδηλωτές να πλησιάσουν στην πλατεία, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Doğan.
Η διαμαρτυρία του άρχισε αφότου οι αστυνομικοί έκαναν έλεγχο στην τσάντα του. Τότε στάθηκε στο ίδιο σημείο χωρίς να κινείται, από τις 18:00, κοιτώντας τη σημαία με το πρόσωπο του Κεμάλ Ατατούρκ, που είναι κρεμασμένη στο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ, σημείο όπου έχουν εκτυλιχθεί σκληρές συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομικών τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.
Στις 02:00, όταν επενέβη η αστυνομία, σχεδόν άλλοι 300 διαδηλωτές είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά του. Δέκα από αυτούς, που αρνήθηκαν να μετακινηθούν, συνελήφθησαν.
Ο Γκουντούζ, ο οποίος πολύ γρήγορα χαρακτηρίστηκε "Όρθιος Άνδρας" από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην Τουρκία, ενέπνευσε παρόμοιες διαμαρτυρίες σε άλλα σημεία της Κωνσταντινούπολης καθώς και στην πρωτεύουσα Άγκυρα και στη Σμύρνη.
Οι παθητικές διαμαρτυρίες ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν το σαββατοκύριακο κατά τις οποίες σημειώθηκαν ορισμένα από τα σοβαρότερα επεισόδια όταν η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και αντλίες νερού για να διαλύσει τους χιλιάδες διαδηλωτές στην πλατεία Ταξίμ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|