|
| | | |
48ο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι
Λάβρος κατά της αμερικανικής πολιτικής ο σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν
Πράγα - (Ανταπόκριση Νίνος Φένεκ Μικελίδης)
Επικριτικός για την πολιτική του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα, αλλά και τους αρχηγούς των ευρωπαϊκών χωρών, τόσο για την πολιτική υποταγής στις ΗΠΑ, όσο και για τη στάση τους απέναντι στον Σνόουντεν, ήταν ο διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στη διάρκεια του φετινού 48ου κινηματογραφικού φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, στην Τσεχία, με αφορμή την προβολή της ολοκληρωμένης κόπιας τής ταινίας του, «Αλέξανδρος», που, με τη νέα της εκδοχή διαρκεί τρισήμιση ώρες.
«Για μένα, ο Σνόουντεν είναι ήρωας, γιατί μας αποκάλυψε μυστικά που αφορούν όλους μας, μυστικές παρακολουθήσεις που συμβαίνουν από το 2003» ανάφερε ο Στόουν και πρόσθεσε: «Θα έπρεπε να του δοθεί η αμερικανική υπηκοότητα και να εξατάσουμε όλα αυτά που μας αποκάλυψε για τις μυστικές υπηρεσίες, να σταματήσει αυτή η παρουσία του Μεγάλου Αδελφού».
Σε ερώτηση για την πρόσφατη, δημοφιλή τηλεοπτική σειρά του με τίτλο «Η άγνωστη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών» (σσ. σημείωσε μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες), ο διάσημος σκηνοθέτης αναφέρθηκε διεξοδικά στον ρόλο της Ελλάδας στη δημιουργία του ψυχρού πολέμου, τονίζοντας πως ο Τρούμαν ξεκίνησε τον ψυχρό πόλεμο με την ανάμιξη της Αμερικής στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. «Η Αμερική φοβόταν τον κομμουνισμό, γι αυτό και αναμίχθηκε στον ελληνικό εμφύλιο. Παρόμοια ανάμιξη είχε και στη δικτατορία στη δεκαετία του ʼ60, υποστηρίζοντας τον Παπαδόπουλο. Αυτή η τακτική συνεχίστηκε παγκόσμια και στις επόμενες δεκαετίες. Με το τέλος του κομμουνισμού, η Αμερική βρήκε την ευκαιρία όχι μόνο να συνεχίσει τον ψυχρό πόλεμο, αλλά και να επιβληθεί ως η μόνη υπερδύναμη στον κόσμο, χωρίς κανένας να της αντιστέκεται» είπε.
«Κάποτε είχαμε τον ψυχρό πόλεμο, που τον άρχισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και ανάγκασαν τη Σοβιετική Ένωση να ακολουθήσει» τόνισε ο διάσημος σκηνοθέτης και πρόσθεσε: «Οι ΗΠΑ έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ενώ δεν χρειαζόταν. Απλά, ήθελαν να τρομάξουν τη Σοβιετική Ένωση και να μπορέσουν να παραμείνουν η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο. Αν ζούσε ο Ρούζβελτ, η ιστορία θα είχε αλλάξει εντελώς. Με τη πτώση του σοσιαλισμού, οι ΗΠΑ δεν σταμάτησαν τον ψυχρό πόλεμο. Συνεχίζουν να θέλουν να είναι η μοναδική υπερδύναμη και να ελέγχουν τον κόσμο. Ο Ομπάμα με απογοήτευσε. Αρχικά πιστεύαμε πως θα έφερνε την αλλαγή, πως θα γινόταν ένας άλλος Ρούζβελτ, αλλά γρήγορα μας απογοήτευσε. Συνεχίζει τα ίδια, εγκρίνει τις παράνομες παρακολουθήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι ντροπή που αντί να ασχοληθεί με τα μεγάλα προβλήματα που μας απασχολούν και να καταργήσει αυτές τις παρακολουθήσεις ασχολείται με το πώς θα συλλάβει τον Σνόουντεν. Πιέζουν όλες τις χώρες να μη του δώσουν άσυλο και να τον παραδώσουν στην Αμερική. Όλες οι χώρες, με εξαίρεση μερικές στη Λατινική Αμερική, φοβούνται να του προσφέρουν άσυλο. Ο Φρανσουά Ολάν, παρόλο που παρουσιάζεται ως σοσιαλιστής, φοβάται να του δώσει άσυλο...».
Σε άλλη ερώτηση για την κατάσταση στην Ελλάδα, ο Όλιβερ Στόουν, μίλησε με θέρμη για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο Αλέξης Τσίπρας, που τον θαυμάζω, είναι ένας πράγματι ανεξάρτητος άνθρωπος, ο μόνος πολιτικός στην Ελλάδα, που τολμά να πάρει μια θέση, που αντιτίθεται στα αμερικανικά συμφέροντα και που ο λόγος του ακούγεται σήμερα δορυφορικά σε παγκόσμιο επίπεδο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|