Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέθανε ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος ναζιστής εγκληματίας πολέμου



Βουδαπέστη

Ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος ναζιστής εγκληματίας πολέμου, ο Ούγγρος Λάζλο Τσατάρι, πέθανε  σε ηλικία 98 ετών από πνευμονία σε νοσοκομείο της Βουδαπέστης, ανακοίνωσε  ο δικηγόρος του Γκαμπόρ Χόρβατ.

Ο Τσατάρι βρισκόταν υπό κατ΄οίκον περιορισμό στη Βουδαπέστη εν αναμονή της δίκης του για "εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας", κυρίως για τον εξόντωση σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, από το 1941 ως το 1944, 15.700 εβραίων κρατουμένων στο γκέτο της σλοβακικής πόλης Κόζιτσε.

Την περίοδο εκείνη, το Κόζιτσε ήταν υπό τη διοίκηση της Ουγγαρίας, συμμάχου της ναζιστικής Γερμανίας.

"Πέθανε το πρωί  στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν με προβλήματα στο έντερο και τελικά υπέστη πνευμονία", τόνισε ο δικηγόρος του.

Ο Λάζλο Τσατάρι, ο οποίος τον Μάρτιο συμπλήρωσε τα 98 του χρόνια, είχε συλληφθεί στη Βουδαπέστη τον Ιούλιο του 2012. Ηταν ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος ναζιστής εγκληματίας πολέμου του Κέντρου Σιμόν Βίζενταλ στην Ιερουσαλήμ.

'Ενα χρόνο και πλέον μετά τη σύλληψή του, νομικά κωλύματα εμπόδιζαν ακόμα την προσαγωγή του ενώπιον της δικαιοσύνης στο εδώλιο των κατηγορουμένων στο σλοβακικό έδαφος.

Ο Τσατάρι, ο οποίος αρνείτο τις κατηγορίες εναντίον του, είχε καταδικαστεί σε θάνατο ερήμην το 1948 στο Κόζιτσε, το οποίο ήταν τότε στην Τσεχοσλοβακία. Στη συνέχεια είχε αναζητήσει καταφύγιο στον Καναδά όπου ζούσε ως έμπορος έργων τέχνης. Το 1995, οι καναδικές αρχές ανακάλυψαν την πραγματική του ταυτότητα και ο Τσατάρι διέφυγε στην Ουγγαρία όπου ζούσε χωρίς πρόβλημα ως τη σύλληψή του.

Το δικαστήριο του Κόζιτσε τον Απρίλιο του 2013 μετέτρεψε την ποινή του θανάτου που τού είχε επιβάλει, σε ισόβια, καθώς η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στη χώρα, ανοίγοντας το δρόμο για την έκδοσή του την οποία ζητούσε η Μπρατισλάβα.

Η σλοβακική δικαιοσύνη είχε ορίσει για τις 26 Σεπτεμβρίου τη δίκη του. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία