Η μεταμόσχευση αποτελεί τη μόνη θεραπευτική λύση για ορισμένες παθήσεις όπως η καρδιακή, η ηπατική και η νεφρική ανεπάρκεια στο τελικό στάδιο καθώς και για άλλες ασθένειες. Αν όμως δεν υπάρχουν τα κατάλληλα και επαρκή μοσχεύματα η θεραπεία δεν είναι εφικτή. Στην ΕΕ περισσότεροι από 63.000 ασθενείς βρίσκονταν σε λίστα αναμονής για μόσχευμα, μέχρι πρόσφατα. Από αυτούς οι 50.000 περίμεναν για μεταμόσχευση νεφρού, οι 6.800 για ήπαρ, περίπου 3.400 για καρδιακό μόσχευμα, 2.000 για μεταμόσχευση πνεύμονα και 1.400 περίπου για πάγκρεας.

   Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν από το Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής Υγείας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με αφορμή την  Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων.

         Στην Ευρώπη όμως των 28 η ευαισθητοποίηση των πολιτών δεν ακολουθεί μία «ταχύτητα», αλλά είναι πολλών «ταχυτήτων». Υπάρχει μια ευοίωνη και ανοδική πορεία σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία για το 2012. Τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε. έδειξαν ότι τις καλύτερες επιδόσεις σε «πτωματικούς» δότες τις είχε η Ισπανία (36,6/1.000.000 πληθυσμού), με δεύτερη την Κροατία, ακολουθούσε το Βέλγιο και η Μάλτα. Η Ελλάδα ήταν στο 6,9 ανά εκατομμύριο πληθυσμού και στις τελευταίες θέσεις ήταν οι: Βουλγαρία, Ρουμανία και Κύπρος.

         Σύμφωνα με τον ΕΟΜ, το 2012 ήταν μία ενθαρρυντική χρονιά καθώς τα όργανα 77 πτωματικών δοτών χρησιμοποιήθηκαν για 195 μεταμοσχεύσεις ενώ άλλες 41 μεταμοσχεύσεις νεφρού έγιναν από ζωντανούς δότες. Το 2013, μέχρι τις 30 Οκτωβρίου αξιοποιήθηκαν 54 πτωματικοί δότες τα όργανα των οποίων μεταμοσχεύτηκαν σε 127 ασθενείς ενώ άλλες 33 μεταμοσχεύσεις νεφρού έγιναν από μοσχεύματα προερχόμενα από ισάριθμους ζωντανούς δότες.

         Εκεί όμως που υστερεί η χώρα μας είναι στις παιδιατρικές μεταμοσχεύσεις με αποτέλεσμα, σε περίπτωση ανάγκης, να αναγκάζεται ολόκληρη η οικογένεια να μετακινείται σε χώρες του εξωτερικού.

         Ο ΕΟΜ έχει θεσπίσει ένα Σχέδιο Δράσης για τα έτη 2012-2015 με τους κύριους άξονες να προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσης και οι οποίοι είναι:

   1. Η αύξηση της διαθεσιμότητας των οργάνων προς μεταμόσχευση

   2. Η βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της προσβασιμότητας στο σύστημα μεταμοσχεύσεων

   3. Η βελτίωση της ποιότητας και της ασφάλειας της δωρεάς οργάνων για μεταμόσχευση.