|
| | | |
Κάθε Δευτέρα κρέας γιόκ...
Θα...νηστευει μία φορά την εβδομάδα ο στρατός τής Νορβηγίας
Οσλο
Αντιμέτωπες με έναν εχθρό εντελώς διαφορετικού τύπου και μορφής, την κλιματική αλλαγή, οι ένοπλες δυνάμεις της Νορβηγίας αποφάσισαν να πολεμήσουν για τη διάσωση του περιβάλλοντος... νηστεύοντας μία φορά την εβδομάδα.
Στο εξής, κάθε Δευτέρα οι Νορβηγοί στρατιώτες και αξιωματικοί θα ακολουθούν αυστηρά χορτοφαγική δίαιτα. "Είναι ένα μέτρο που παίρνουμε για το κλίμα. Η βασική ιδέα είναι να σερβίρουμε τροφή που σέβεται το περιβάλλον", εξήγησε ο αξιωματικός Άισταϊν Κβάρβινγκ, ο εκπρόσωπος του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων της χώρας.
Η διατροφή χωρίς κρέας μία ημέρα την εβδομάδα έχει ήδη δοκιμαστεί σε ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα της χώρας και πλέον θα επεκταθεί σε όλες τις μονάδες, ακόμη και σε εκείνες που υπηρετούν στο εξωτερικό.
Με το μέτρο αυτό θα εξοικονομηθούν 150 τόνοι κρέατος σε ετήσια βάση. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), η κτηνοτροφία ευθύνεται για το 18% των εκπομπών καυσαερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και οφείλονται στον άνθρωπο.
"Το θέμα είναι να ευαισθητοποιηθούμε για το περιβάλλον, να λειτουργούμε με μεγαλύτερη οικολογική συνείδηση. Δεν το κάνουμε για οικονομία", διαβεβαίωσε ο Κβάρβινγκ.
Η οργάνωση για την προστασία του περιβάλλοντος Framtiden i vaare hender ("Το μέλλον είναι στα χέρια μας"), που αγωνίζεται για να εφαρμοστεί η νηστεία της Δευτέρας σε όλη την νορβηγική κοινωνία, χαιρέτισε αυτήν την απόφαση, τονίζοντας ότι "ο στρατός δικαιούται πολλές δάφνες γιατί αντιμετωπίζει σοβαρά τα περιβαλλοντικά προβλήματα".
Σύμφωνα με την οργάνωση αυτή, ένας Νορβηγός θα φάει σε όλη του τη ζωή περισσότερα από 1.200 ζώα: 1.147 κοτόπουλα, 6 αγελάδες και μοσχάρια, 22 πρόβατα και 2,6 ελάφια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|