Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η πόλη Μπραουνάου προσπαθεί να απαλλαγεί από το στίγμα της γενέτειρας του Αδόλφου Χίτλερ 



Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)

Μπορεί να μην ήταν έγκλημα εκείνο που συνέβη στις 20 Απριλίου του 1889 στο σπίτι με τη διεύθυνση "Σάλτσμπουργκερ Φόρστατ 15" στη μικρή πόλη Μπράουναου της Άνω Αυστρίας, η γέννηση δηλαδή ενός ανθρώπου, όμως επειδή επρόκειτο για εκείνον που αιματοκύλισε την ανθρωπότητα ως ο μεγαλύτερος εγκληματίας στην ιστορία της, η πόλη στις όχθες του ποταμού Ιν –όπου βρίσκεται το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ– ζει μέχρι σήμερα στη μαύρη σκιά αυτής της κληρονομιάς.

Καθώς οι προσπάθειες που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες για να απαλλαγεί η πόλη από αυτό το στίγμα είχαν μόνο μερική επιτυχία, για το λόγο αυτό ξεκινά τώρα μια νέα πρωτοβουλία δημιουργώντας μια ανοικτή διαδικτυακή πλατφόρμα στην οποία πρόκειται να δημοσιεύονται στο μέλλον επιστημονικά θεμελιωμένα, ιστορικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά δεδομένα, με στόχο να αντικρουστούν με τον κατά το δυνατό ευρύτερο τρόπο οι αρνητικές προκαταλήψεις.

Μόνο που η πρωτοβουλία αυτή δέχεται ήδη κριτική και μάλιστα από το "Δίκτυο οργανώσεων κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας" του ομόσπονδου κρατιδίου της Άνω Αυστρίας που επιρρίπτει στους ιδρυτές της μια αποσιώπηση του σημερινού δεξιού εξτρεμισμού, επισημαίνοντας πως έχοντας κανείς στόχο το καθάρισμα της εικόνας της πόλης διατρέχει τον κίνδυνο μονόπλευρης επιχειρηματολογίας και διάδοσης προπαγάνδας.

Όπως τονίζει ο εκπρόσωπος του Δικτύου, Ρόμπερτ Άιτερ, "φυσικά και το Μπράουναου δεν είναι πόλη ναζιστών, ωστόσο υπάρχει στην πόλη, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας μια ανθούσα σκηνή ακροδεξιών και για το λόγο αυτό, αντί για ένα "γυάλισμα" της εικόνας της θα πρέπει να υπάρξει μια ανοικτή και κριτική αντιπαράθεση, καθώς η συνειδητοποίηση και η καταπολέμηση επίκαιρων ακροδεξιών τάσεων δεν μπορεί να αντικατασταθεί μόνον με την αλλαγή των ονομάτων κάποιων οδών, με εκείνα κάποιων αντιστασιακών κατά του ναζισμού".

Στην κριτική αυτή, οι αρμόδιοι της "πλατφόρμας" ανταπαντούν πως το εγχείρημά τους δεν έχει στόχο το καθάρισμα της εικόνας, αλλά την αντιπαράθεση με το παρελθόν στη βάση αδιάσειστων ντοκουμέντων και φυσικά η αντιπαράθεση με το παρελθόν δεν σημαίνει πως αυτή μπορεί να αντικαταστήσει κατά κανένα τρόπο το βλέμμα στο παρόν.

Αξίζει να σημειωθεί, πως στο πλαίσιο διαχείρισης του παρελθόντος, το δημοτικό συμβούλιο του Μπράουναου, είχε αποφασίσει ομόφωνα πριν δυόμισι χρόνια να ανακαλέσει τον τίτλο του "επίτιμου δημότη" που είχε δοθεί στον Χίτλερ το 1933.

"Αν και δεν υπάρχουν αρχειακά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι η πόλη Μπράουναου αμ Ιν απένειμε στον Αδόλφο Χίτλερ τον τίτλο του επίτιμου δημότη, ο τίτλος συμβολικά και για προληπτικούς λόγους ανακαλείται", αναφερόταν στη σχετική ανακοίνωση.

Η πόλη Μπράουναου ανακάλεσε επίσης το δικαίωμα παραμονής που είχε δοθεί στον Χίτλερ το 1938, χρονιά κατά την οποία η ναζιστική Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία. "Με αυτή την απόφαση το δημοτικό συμβούλιο του Μπράουναου έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα και ανέλαβε την πολιτικοϊστορική της ευθύνη", εκτίμησε ο δήμαρχος Γιοχάνες Βάιντμπαχερ, σύμφωνα με την ανακοίνωση.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία