Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κρυφός κίνδυνος εμφράγματος και εγκεφαλικού από το αλάτι που περιέχουν τα φάρμακα



Λονδίνο

Ένας κρυφός, υποτιμημένος έως τώρα, καρδιαγγειακός κίνδυνος απειλεί εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που καθημερινά παίρνουν φάρμακα: το αλάτι που πολλά από αυτά περιέχουν και το οποίο έρχεται να προστεθεί στην πρόσληψη αλατιού από τις τροφές, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα εμφράγματος ή εγκεφαλικού, ιδίως για όσους πάσχουν ήδη από υπέρταση.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας βρετανικής επιστημονικής έρευνας, που προειδοποιεί ότι αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι λαμβάνουν την μέγιστη καθημερινή δοσολογία διαφόρων κοινών φαρμάκων, όπως παυσίπονων, κινδυνεύουν -χωρίς να το συνειδητοποιούν- να υπερβούν το ημερήσιο συνιστώμενο όριο για τη λήψη αλατιού, παρʼ όλο που, κατά τα άλλα, μπορεί να προσέχουν τη διατροφή τους, ώστε να μην περιέχει πολύ αλάτι.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Νταντί και University College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον καθηγητή κλινικής φαρμακολογίας Τζέικομπ Τζορτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal", σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, κάλεσαν τις αρμόδιες Αρχές να επιβάλουν πλέον την κατάλληλη και σαφή σήμανση στις συσκευασίες των φαρμάκων, που θα δείχνουν το περιεχόμενό τους σε αλάτι, όπως συμβαίνει και με τα τρόφιμα, καθώς αρκετά από αυτά τα φάρμακα με αλάτι χορηγούνται και χωρίς συνταγή γιατρού.

Όπως ανέφεραν, το κοινό «θα πρέπει να προειδοποιηθεί για τους πιθανούς κινδύνους από την υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι των συνταγογραφούμενων φαρμάκων» και πρόσθεσαν ότι ορισμένα φάρμακα «θα πρέπει να χορηγούνται με επιφύλαξη και μόνο αφού τα εκτιμώμενα οφέλη ξεπερνούν τους κινδύνους».

Αρκετές προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το πολύ αλάτι κάνει κακό στην υγεία, ιδίως της καρδιάς. Πολλά φάρμακα, κυρίως τα αεριούχα - ανθρακούχα και τα διαλυόμενα χάπια ή δισκία στο νερό (π.χ. παρακεταμόλης, ασπιρίνης, βιταμινών κ.α.), περιέχουν αλάτι σε μορφή νατρίου για να βελτιώσουν τη διάλυση και την απορρόφησή τους από τον οργανισμό του ασθενούς.

Οι Βρετανοί επιστήμονες μελέτησαν πάνω από 1,2 εκατ. ασθενείς για μια μέση περίοδο επτά ετών, στη διάρκεια των οποίων συνέβησαν περισσότερα από 61.000 καρδιαγγειακά επεισόδια. Λαμβάνοντας υπόψη και άλλους παράγοντες κινδύνου (βάρος, κάπνισμα, αλκοόλ, ιστορικό ασθενούς κ.α.), οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσοι άνθρωποι έπαιρναν φάρμακα με νάτριο (αλάτι), είχαν κατά μέσο όρο 16% αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος, εγκεφαλικού ή γενικότερα θανάτου από καρδιαγγειακή αιτιολογία, σε σχέση με όσους ασθενείς έπαιρναν παρόμοια φάρμακα, αλλά χωρίς νάτριο (αλάτι).

Επίσης όσοι έπαιρναν φάρμακα με αλάτι, είχαν επταπλάσια πιθανότητα να αναπτύξουν υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση), ενώ η θνησιμότητά τους από οποιαδήποτε αιτία ήταν κατά μέσο όρο 28% υψηλότερη.

Το Βρετανικό Καρδιολογικό Ίδρυμα διευκρίνισε πως η νέα έρευνα αφορά όσους παίρνουν φάρμακα κάθε ημέρα και όχι όσους κάνουν περιστασιακή κατανάλωση. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει ημερήσιο ανώτατο όριο δύο γραμμαρίων νατρίου, δηλαδή περίπου πέντε γραμμαρίων αλατιού (ένα κουταλάκι του γλυκού). Σε αυτή την ποσότητα, εκτός από το αλάτι που βάζει κανείς όταν μαγειρεύει, θα πρέπει να συνυπολογίσει -πράγμα όχι εύκολο- το αλάτι που περιέχουν ήδη τα διάφορα συσκευασμένα τρόφιμα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία