Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Τουρκία  καταδικάσθηκε απο το ΕΔΑΔ  για παραβιάσεις των δικαιωμάτων στην ελευθερία της έκφρασης και την ελευθερία του Τύπου



Στρασβούργο - (Ανταπόκριση Νίκος Ρούσσης)

Με δύο καταδίκες για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης "φιλοδώρησε"  την Τουρκία το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δικαιώνοντας παράλληλα τους υπευθύνους του διμηνιαίου περιοδικού "Dema Nu" και της ημερήσιας εφημερίδας "The Universal", που είχαν δημοσιεύσει ρεπορτάζ και άρθρα τα οποία αφορούσαν το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), που θεωρείται παράνομο στην Τουρκία.

Στην πρώτη υπόθεση, που αφορούσε την διπλή προσφυγή των Ασλάν και Σεζέν κατά της Τουρκίας, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί από τις τουρκικές αρχές επειδή δημοσίευσαν στο διμηνιαίο περιοδικό "Dema Nu" ρεπορτάζ για συγκρούσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία μεταξύ του τουρκικού στρατού και του ΡΚΚ.

Οπως αναφέρεται στην απόφαση του Δικαστηρίου, οι υπεύθυνοι έκδοσης του περιοδικού καταδικάσθηκαν με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο της Τουρκίας και υποχρεώθηκαν να καταβάλουν πρόστιμα, ενώ η κυκλοφορία του περιοδικού απαγορεύθηκε προσωρινά.

Εκδικάζοντας τις προσφυγές τους, το Δικαστήριο καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης και την υποχρέωσε να καταβάλει 3.420 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη και 1.500 ευρώ για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων.

Στη δεύτερη υπόθεση, όπου οι προσφεύγοντες Αχμέτ Σαμί Μπέλεκ και Ισμαήλ Μουζαφέρ Γιοζκούρτ, εκπρόσωποι της ημερήσιας εφημερίδας "The Universal" με έδρα την Κωνσταντινούπολη, διαμαρτύρονταν για παραβίαση της ελευθερίας του Τύπου, το Δικαστήριο καταδίκασε επίσης την Τουρκία για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης αλλά και για παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη.

Η εφημερίδα "The Universal", στο διάστημα 11 Μαρτίου 2004- 26 Φεβρουαρίου 2005, είχε δημοσιεύσει σειρά άρθρων, τα οποία βασίζονταν σε δηλώσεις εκπροσώπων του κόμματος ΡΚΚ, το οποίο θεωρείται παράνομο στην Τουρκία.

Καταδικάστηκαν με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο και υποχεώθηκαν να πληρώσουν πρόστιμο 2.000 τούρκικες λίρες ενώ, δεν έγινε δεκτό το αίτημα τους για αναίρεση των σχετικών αποφάσεων.

Το Δικαστήριο έκρινε βάσιμες τις προσφυγές και στις έξη περιπτώσεις στις οποίες οι τουρκικές αρχές είχαν επιβάλει πρόστιμα και απαγορεύσεις των δημοσιεύσεων, καταδίκασε την Τουρκία για πολλαπλή παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης και την υποχρέωσε να καταβάλλει συνολική αποζημίωση στους Μπέλεκ και Γιοζκούρτ, η οποία υπερβαίνει τα 30.000 ευρώ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία