Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το χάσμα μεταξύ φτωχών είναι "μη βιώσιμο" και μπορεί να επιδεινωθεί



Βοστόνη

Το διευρυνόμενο χάσμα στις ΗΠΑ ανάμεσα στους πιο πλούσιους και τη μεσαία και την κατώτερη τάξεις "δεν είναι βιώσιμο", αλλά είναι απίθανο να βελτιωθεί σύντομα, σύμφωνα με μια μελέτη της Σχολής Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ, που δόθηκε  στη δημοσιότητα.

Στη μελέτη με τίτλο "Μια οικονομία που κάνει τη μισή δουλειά" αναφέρεται πως η ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών εταιρειών –ιδιαίτερα των μεγαλύτερων– δείχνει κάποια σημάδια ανάκαμψης στην παγκόσμια σκηνή μετά την οικονομική κρίση, αλλά προστίθεται πως οι εργάτες είναι πιθανό να συνεχίσουν να αγωνίζονται για να διεκδικήσουν καλύτερους μισθούς και επιδόματα.

"Υποστηρίζουμε πως μια τέτοια απόκλιση δεν είναι βιώσιμη", αναφέρεται στην έκθεση, η οποία βασίσθηκε σε μια έρευνα μεταξύ 1.947 αποφοίτων της Σχολής Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ απ' όλο τον κόσμο και κατέγραψε προβλήματα στο αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα, τις υποδομές των μεταφορών και την αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος.

Περίπου 47% αυτών που απάντησαν στο πλαίσιο της έρευνας, δήλωσαν πως μέσα στα τρία επόμενα χρόνια αναμένουν ότι οι αμερικανικές εταιρείες θα είναι ταυτόχρονα λιγότερο ανταγωνιστικές διεθνώς και λιγότερο ικανές να πληρώνουν υψηλότερους μισθούς και επιδόματα, έναντι 33% που πιστεύουν το αντίθετο.

Τα αποτελέσματα σηματοδοτούν μια βελτίωση σε σχέση με την έρευνα που είχε πραγματοποιήσει το 2012 η Σχολή Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ μεταξύ των αποφοίτων της και η οποία είχε δείξει ότι το 58% περίμενε μείωση της ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ.

Ωστόσο το Χάρβαρντ επισημαίνει πως αυτοί οι οποίοι απάντησαν στην έρευνα του 2014 "ήταν πολύ πιο αισιόδοξοι για τη μελλοντική ανταγωνιστικότητα των εταιρειών της Αμερικής απ' ό,τι ήταν για τους μελλοντικούς μισθούς των εργατών της Αμερικής".

Το Χάρβαρντ καλεί τους ηγέτες των μεγάλων επιχειρήσεων να βοηθήσουν να λυθεί το ζήτημα του χάσματος μεταξύ φτωχών και πλουσίων μέσω της δουλειάς για να στηριχθεί το εκπαιδευτικό σύστημα, μέσω προγραμμάτων για την ανάπτυξη δεξιοτήτων, καθώς και μέσω της ανάπτυξης των υποδομών στις μεταφορές, μεταξύ άλλων πραγμάτων.

"Κοντόφθαλμα στελέχη μπορεί να είναι ικανοποιημένα με μια αμερικανική οικονομία οι εταιρείες της οποίας κερδίζουν σε παγκόσμιες αγορές χωρίς να ανεβάζουν το βιοτικό επίπεδο στις ΗΠΑ. Όμως οποιοσδήποτε ηγέτης που βλέπει μακριά καταλαβαίνει ότι οι επιχειρήσεις έχουν ένα βαθύ μερίδιο στην ευημερία του μέσου Αμερικανού", αναφέρεται στην έκθεση.

"Οι πολίτες που προκόβουν γίνονται πιο παραγωγικοί εργαζόμενοι, πιο πρόθυμοι καταναλωτές και ισχυρότεροι υποστηρικτές των πολιτικών υπέρ των επιχειρήσεων", τονίζεται στην έκθεση. "Οι πολίτες που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα είναι δυσαρεστημένοι στη δουλειά, σφιχτοχέρηδες στο ταμείο και κατά των επιχειρήσεων στην κάλπη", προστίθεται. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία