Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Λεωφορείον ο Πόθος», σε απευθείας μετάδοση από το Λονδίνο, στο Μέγαρο Μουσικής 



Αθήνα/Λονδίνο

Το διαχρονικό αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος», σε σκηνοθεσία του ανατρεπτικού Μπένεντικτ Άντριους, θα παρουσιάσει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε απευθείας μετάδοση από τη σκηνή του Young Vic του Λονδίνου. Η αναμετάδοση, με ελληνικούς υπότιτλους, θα γίνει στις 16 Σεπτεμβρίου και εντάσσεται στο «National Theatre Live», ένα πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, στο οποίο μετέχει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μαζί με 300 επιλεγμένους κινηματογραφικούς ή θεατρικούς χώρους σε όλο τον κόσμο.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του Young Vic, με τον εικονοκλάστη σκηνοθέτη Μπένεντικτ Άντριους να προτείνει ένα καινούργιο συγκινητικό ταξίδι σε αυτό το κλασικό έργο που πραγματεύεται τη συνεχή μάχη ανάμεσα στον ρεαλισμό και στον ρομαντισμό, ανάμεσα στην έντονη επιθυμία και στην απόλυτη μοναξιά.

Η γνωστή ηθοποιός από τη σειρά X-Files, Τζίλλιαν Άντερσον, ερμηνεύει τον ρόλο της μαραμένης καλλονής του αμερικανικού Νότου, Μπλανς Ντυμπουά. Στον ρόλο του Στάνλεϋ Κοβάλσκι θα δούμε τον επίσης Αμερικανό Μπεν Φόστερ, ενώ σε εκείνον της Στέλλας –αδελφής της Μπλανς και γυναίκας του Στάνλεϋ– τη Βρετανίδα Βανέσα Κίρμπι.

Από την πρώτη του παράσταση, το 1947, το «Λεωφορείο ο Πόθος» εξελισσόταν πάντα σε σκηνικό που παρέπεμπε στην περίοδο που γράφτηκε. Ο Άντριους δεν ακολούθησε τον κανόνα και εμπιστεύτηκε στην Ελβετίδα σκηνογράφο Μάγκντα Βίλλι, συνεργάτιδα επί πολλά χρόνια του Τόμας Οστερμάγερ, την κεντρική του ιδέα, που αλλάζει δραματικά την προσέγγιση του έργου. Όλη η πλοκή εκτυλίσσεται στη σημερινή Νέα Ορλεάνη, σε ένα σύγχρονο διαμέρισμα με μεταλλικό πλαίσιο. Ενα «μίνιμαλ κλουβί», το οποίο περιστρέφεται συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, έτσι ώστε αυτό που παρακολουθεί το κοινό ν’ αποκτάει συνεχώς καινούργιες προοπτικές.

Γεννημένος στην Αυστραλία, ο Άντριους δούλεψε για πολλά χρόνια στο Βερολίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται κυρίως στο Λονδίνο. Του αρέσει να δίνει νέα ώθηση στους κλασικούς και υποστηρίζει ότι η πρόθεσή του είναι να «αφυπνίσει την άγρια συναισθηματική δύναμη έργων-σταθμών που έχουν εξελιχθεί σε άψυχα, νοσταλγικά, μουσειακά κείμενα».

Μετά τον δεκάωρο «Πόλεμο των ρόδων», ένα κολάζ από τα ιστορικά έργα του Σαίξπηρ με την Κέιτ Μπλάνσετ στο ρόλο του Ριχάρδου Β΄, και την τεράστια επιτυχία των «Τριών αδελφών του Τσέχοφ» στο Λονδίνο, καταπιάστηκε με το «Λεωφορείον ο Πόθος». «Ενα έργο που αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλο» υποστηρίζει ο ίδιος για να προσθέσει: «Ολες οι παραστάσεις που είχα δει ήταν γεμάτες από λεπτομέρειες της εποχής, νεκρές, γλυκανάλατες, φορτωμένες με μια φετιχιστική, ρομαντική ατμόσφαιρα της Νέας Ορλεάνης του ’40. Στοιχεία που κάνουν το έργο συμβατικό και το προδίδουν. Το έργο όμως ήθελε να προκαλέσει. Το διάλεξα, γιατί, όπως πολλά σπουδαία έργα, είναι ένα σύμπαν από μόνο του. Περιέχει ισχυρές δηλώσεις για το τι σήμαινε να είσαι ζωντανός την εποχή που γράφτηκε και τι σημαίνει να είσαι ένα ανθρώπινο ον στο σημερινό κόσμο».

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϋ της Νέας Υόρκης, στις 3 Δεκεμβρίου 1947, σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν, με την Τζέσικα Τάντι στο ρόλο της Μπλανς και τον Μάρλον Μπράντο, στα 24 χρόνια του, που σφράγισε με την ερμηνεία του τον Κοβάλσκι. Παιζόταν συνεχώς για δύο χρόνια, κέρδισε πολλά βραβεία –ανάμεσά τους το Πούλιτζερ για τον Τένεσι Ουίλιαμς– και αργότερα ανέβηκε στο Λονδίνο με σκηνοθέτη τον Λόρενς Ολίβιε και τη Βίβιαν Λι ως Μπλανς.

Ο Μπράντο και η Λι συναντήθηκαν στην κινηματογραφική εκδοχή του έργου, με σκηνοθέτη τον Ελία Καζάν, που κέρδισε 3 όσκαρ το 1951 και έκανε μια αδιανόητα επιτυχημένη διαδρομή. Από τότε αυτό το αειθαλές κλασικό έργο ενέπνευσε δεκάδες θεατρικές και τηλεοπτικές εκδοχές του, μια όπερα, τρία μπαλέτα, μια παρωδία μιούζικαλ στη σειρά «Σίμσονς» και μια εκσυγχρονισμένη κινηματογραφική έκδοσή του, την «Blue Jasmine» του Γούντι Άλλεν.

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 14ευρώ (γενική είσοδος) και 7ευρώ (φοιτητικά).

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία