 |
|
|  |  |  | 
Πέθανε ο Μάικ Χαράρι, θρυλικός πράκτορας της Μοσάντ
Ιερουσαλήμ
Ο θρυλικός ισραηλινός μυστικός πράκτορας Μάικλ (Μάικ) Χαράρι, ο δημιουργός της μονάδας Kidon της Μοσάντ για την εξόντωση προσώπων, πέθανε σε ηλικία 87 ετών, μετέδωσαν τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.
Μαχητής από τα πρώτα νεανικά του χρόνια στις τάξεις των σιωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, ο Χαράρι ακολούθησε μακρόχρονονη καριέρα στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις και στη συνέχεια στη Μοσάντ, στους κόλπους της οποίας εξελίχθηκε σε μυθική φυσιογνωμία.
Υπεύθυνος στρατολόγησης μυστικών πρακτόρων, διηύθυνε την υπηρεσία Caesarea της Μοσάντ και δημιούργησε την μονάδα Kidon με αποστολή την εξόντωση στο εξωτερικό προσώπων υπεύθυνων για επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Ετέθη επικεφαλής της επιχείρησης "Θεϊκή Οργή", που είχε ως στόχο την εξόντωση των δραστών της δολοφονίας 11 ισραηλινών αθλητών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο. Ο Χαράρι υπέβαλε την παραίτησή του έπειτα από τη δολοφονία από τις υπηρεσίες του το 1973 στη Νορβηγία μαροκινού σερβιτόρου, ο οποίος είχε αναγνωριστεί κατά λάθος ως ο δεύτερος στην ιεραρχία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Αλι Χάσαν Σαλαμέχ, ο οποίος τελικά θα σκοτωθεί κατά την έκρηξη του αυτοκινήτου του το 1979 στον Λίβανο, κατόπιν προσωπικής εντολής του Μάικ Χαράρι.
Ο Χαράρι συμμετείχε στην οργάνωση της επιχείρησης Εντεμπε για τη διάσωση των επιβατών αεροσκάφους της Air France το οποίο είχε πέσει θύμα αεροπειρατείας το 1976. Τότε τελούσε υπό τις εντολές του Ιτσχάκ Χόφι, του αρχηγού της Μοσάντ , που πέθανε την περασμένη εβδομάδα.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, ο Μάικ Χαράρι "ανέπτυξε σχέσεις" με τον δικτάτορα του Παναμά Μανουέλ Νοριέγκα, πριν από την ανατροπή του από τις ΗΠΑ το 1989.
Ο ισραηλινός ηθοποιός Μοσέ Ιβγκι υποδύθηκε τον ρόλο του στην ταινία "Μόναχο" του Στίβεν Σπίλμπεργκ (2005).
Ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ Μοσέ Γιααλόν τίμησε με ανακοίνωσή του τον Μάικ Χαράρι αναφερόμενος "στο θάρρος και την εφευρετικότητά του".
"Η επιρροή του Μάικ Χαράρι στη Μοσάντ και σε γενιές μαχητών είναι ακόμη σήμερα αισθητή και θα συνεχίσει να είναι για πολλά χρόνια", αναφέρεται στην ανακοίνωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
