 |
|
|  |  |  | 
Στο σχολείο επιστρέφει μια καθηγήτρια αφού πήρε μονοήμερη άδεια για να γιορτάσει τα... 100 χρόνια της
Νέα Υόρκη
Έναν αιώνα ζωής γιόρτασε η καθηγήτρια μαθηματικών Μαντλίν Σκότο από τη Νέα Υόρκη. Η αιωνόβια γυναίκα πήρε άδεια από τη δουλειά της με την ευκαιρία των γενεθλίων της, όμως την επομένη ηταν και πάλι στην τάξη για να διδάξει τους μικρούς μαθητές του καθολικού σχολείου Σεντ Εφρέμ του Μπρούκλιν.
Η χαμογελαστή και κομψή καθηγήτρια εξήγησε ότι δεν κατάλαβε πότε πέρασε ο καιρός. "Απλώς, έγινε. Πέρσι, έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν είναι δυνατόν, αποκλείεται να γίνομαι 100. Κάθισα κάτω λοιπόν και τα υπολόγισα", είπε γελώντας στον τοπικό ειδησεογραφικό ιστότοπο NDAinfo.
Το καθολικό σχολείο Σεντ Εφρέμ, όπου φοιτούν παιδιά από το νηπιαγωγείο μέχρι την 4η τάξη, τίμησε την Σκότο με την ευκαιρία αυτής της τόσο εξαιρετικής επετείου. "Πάρα πολλοί μαθητές πολλών γενεών επηρεάστηκαν από αυτήν την εκπληκτική γυναίκα" έγραψαν οι υπεύθυνοι του σχολικού ιδρύματος στη σελίδα τους στο Facebook.
"Ήταν καθηγήτρια δική μου, της μητέρας μου και των αδελφών μου. Σε μια περίοδο σχεδόν 75 ετών. Είναι ένας λαμπρός άνθρωπος. Θυμάμαι ακόμη πώς που έμαθε τα κλάσματα" σχολίασε ένας παλιός μαθητής της, ο Τζέιμς Σταβνίτσκι.
Η Λάιζα Μαραπόντι Σιστάλι είπε ότι όλη της η οικογένεια έμαθε μαθηματικά από την Μαντλίν Σκότο. "Βοήθησε πραγματικά τους γονείς μου, που ήταν Ιταλοί μετανάστες. Ευτυχισμένα γενέθλια κυρία Σκότο", τόνισε.
Μια άλλη πρώην μαθήτριά της, η Τίνα Φεβόλα Νας, είπε ότι αγάπησε τα μαθηματικά από την εποχή που είχε καθηγήτρια την Σκότο και δήλωσε "ενθουσιασμένη" που και τα παιδιά της είχαν την ευκαιρία να διδαχτούν από αυτήν και να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις τους.
Η ίδια η Σκότο είπε ότι δεν ανυπομονεί καθόλου να φτάσει η ημέρα που θα πάρει σύνταξη, γιατί "πάντα θα υπάρχει κάτι να κάνει". "Όταν βοηθάς τους άλλους, βοηθάς τον εαυτό σου", σχολίασε. Όπως είπε, τα περισσότερα από τα πέντε παιδιά που απέκτησε είναι πλέον συνταξιούχοι και αυτό αποτελεί το... ανέκδοτο της οικογένειας αφού η ίδια εξακολουθεί να εργάζεται.
Η Σκότο είχε φοιτήσει και η ίδια στο καθολικό σχολείο και αποφοίτησε το 1928. Μερικά χρόνια αργότερα επέστρεψε, αυτή τη φορά για την υπόλοιπη ζωή της, ως καθηγήτρια πλέον...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
