|
| | | |
Η Ελλάδα στο πλευρό τών Ομογενών μας στην Μαριούπολη Ουκρανίας
Αθήνα - (Ανταπόκριση Σοφία Αραβοπούλου)
Άμεση ήταν η ανταπόκριση του υφυπουργού Εξωτερικών, Κυριάκου Γεροντόπουλου στο αίτημα της ομογενειακής κοινότητας Μαριούπολης για οικονομική ενίσχυση του τοπικού Ιατρικού Κέντρου «Ο Ιπποκράτης», αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά ο ουκρανικός λαός και μαζί, οι περίπου 100.000 ομογενείς για τους οποίους, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, η δυνατότητα παροχής ιατρικής φροντίδας είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Σύμφωνα με πηγές του υπΕξ, ο κ. Γεροντόπουλος ενέκρινε το ποσό των 30.000 ευρώ ανά εξάμηνο για να καλυφθούν οι ανάγκες του Ιατρικού Κέντρου. Χρήματα που θα αποσταλούν στην πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων της Ουκρανίας, Αλεξάνδρα Προτσένκο- Πιτσατζή με την εντολή να δοθούν στο Ιατρικό Κέντρο.
Το τριώροφο Ιατρικό Διαγνωστικό Κέντρο στη Μαριούπολη έχει ανεγερθεί επί προεδρίας στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) του Άντριου Άθενς και εξυπηρετεί τους ομογενείς όλης της περιφέρειας, όπου υπάρχουν 29 χωριά Ελλήνων.
Στο μεταξύ, με επιστολή της προς τον κ. Γεροντόπουλο με ημερομηνία 28 Νοεμβρίου 2014, η κ. Προτσένκο- Πιτσατζή εξέφρασε τις ευχαριστίες των ομογενών για την οικονομική βοήθεια που ήδη απεστάλη προς την Ομοσπονδία, αλλά και τις ελληνικές κοινότητες της Ουκρανίας, 30.000 και 20.000 ευρώ αντίστοιχα, εκφράζοντας και την παράκληση για την «αναγέννηση» της Ιατρικής Κινητής Μονάδας του Ιατρικού Κέντρου Μαριούπολης.
Ειδικότερα, στην επιστολή της η κ. Προτσένκο αναφέρει ότι «με βαθύ αίσθημα αναγνώρισης και υπερηφάνειας», «εξ' ονόματος όλων των Ελλήνων της Ουκρανίας» διαβιβάζει στον υφυπουργό «τις ειλικρινείς μας ευχαριστίες, για το ότι δεν είστε αδιάφορο άτομο, μπορούμε πάντα να σας απευθυνόμαστε και τέλος, για το ότι είστε διαθέσιμος και απλός για την Ομογένεια».
Αναφερόμενη στο Κέντρο Κινητής Ιατρικής Μονάδας, η κ. Προτσένσκο σημειώνει ότι θα μπορέσει να προσφέρει ιατρική βοήθεια στον πληθυσμό των ελληνικών χωριών, που βρίσκονται στην περιοχή γύρω από την Αζοφική- Πριαζόβιε-, ο οποίος βρίσκεται κάτω από καθημερινά πυρά, έχοντας ανάμεσά τους θύματα. «Στα ελληνικά χωριά, όπως είναι το Γκρανίτνογιε με οκτώ νεκρούς, το Τσερμαλίκ με τέσσερις τραυματίες, όσο τίποτα άλλο, οι κάτοικοί τους έχουν άμεση ανάγκη ιατρικής βοήθειας και γι αυτό τον λόγο, η αναγέννηση κινητών ιατρικών ομάδων στην περιοχή Πριαζόβιε, είναι ζωτικής σημασίας» σημειώνει η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων της Ουκρανίας.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, οι αιτήσεις για ελληνοποιήσεις ομογενών από όλη την Ουκρανία που έχουν ληφθεί έως τώρα στο υπΕξ ανέρχονται σε 284. Πρόκειται για έναν ελάχιστο αριθμό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ελληνικής καταγωγής πολίτες ξεπερνούν κατά πολύ τους 100.000 σ΄όλη την Ουκρανία. Πάντως, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το υπΕξ προσανατολίζεται θετικά και έχει δώσει εντολές για άμεση ανταπόκριση στις αιτήσεις αυτές.
Όπως είχε αναφέρει πρόσφατα στην ενημέρωση των μελών της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής, ο κ. Γεροντόπουλος «οι Έλληνες της Ουκρανίας είναι η άμεση προτεραιότητά μας. Στο θέμα της χορήγησης ελληνικής υπηκοότητας και δελτίου ομογενή, τόσο το υπουργείο Εξωτερικών όσο και τα συναρμόδια υπουργεία καταβάλλουν προσπάθεια για την επιτάχυνση των διαδικασιών».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|