Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βοσνία - Ερζεγοβίνη

Πρώην μέλος της Αλ Κάιντα υποστηρίζει ότι η Βοσνία - Ερζεγοβίνη ήταν βάση της οργάνωσης



Σαράγεβο

Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη ήταν βάση στρατολόγησης πολεμιστών της Αλ Κάιντα, δήλωσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, ο Αΐμαν Ντιν, ο οποίος άλλαξε "πλεύση" το 1998 και έγινε κατάσκοπος των βρετανικών υπηρεσιών ασφάλειας και πληροφοριών MI5 και MI6.

   Σε συνέντευξή του στο BBC, ο 37χρονος Αΐμαν Ντιν ανέφερε ότι ορισμένα από τα ηγετικά στελέχη της Αλ Κάιντα είχαν πολεμήσει στη μονάδα Ελ Μουτζαχίντ, στη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και μεταξύ αυτών ήταν ο Χαλίλ ελ Χατζ, μαζί με τον οποίο ο Ντιν, όταν ήταν έφηβος, πήγε στη βαλκανική χώρα για να πολεμήσει.

   Ο Αΐμαν Ντιν γεννήθηκε στη Σαουδική Αραβία, όπου η αντίθεση με τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το 1980, έκανε τη στρατιωτική τζιχάντ ευγενή ιδέα, αναφέρει το BBC.

   "Ξαφνικά βρέθηκα σε κάποιον λόφο στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, με όπλο στα χέρια. Είχα την αίσθηση, ότι συμμετέχω στη συγγραφή της ιστορίας. Στα στρατόπεδα εκπαίδευσης μάθαμε για τις πολεμικές τακτικές και τους στρατιωτικούς ελιγμούς. Ήμουν με ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων και όλοι ήμασταν μουσουλμάνοι" ανέφερε.

   Ένας από τους αρχηγούς της Αλ Κάιντα, που πέρασε από τον πόλεμο στη Βοσνία, ήταν ο Χάλιντ Σέιχ Μοχάμεντ, ο οποίος συμμετείχε στην οργάνωση των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, τόνισε ο Αΐμαν Ντιν.

   Μετά τη λήξη του πολέμου στη Βοσνία, πολλοί πολεμιστές της Ελ Μουτζαχίντ άρχισαν να υιοθετούν ακραίες απόψεις έναντι της Δύσης και κατέφυγαν στην τρομοκρατία, σημείωσε.

   Όσοι επέζησαν άρχισαν να υιοθετούν ένα αίσθημα κατά της Δύσης και κατά της παγκοσμιοποίησης, ένα αίσθημα ότι η παγκόσμια κοινότητα συνωμοτούσε εναντίον των Μουσουλμάνων στη Βοσνία, επειδή είχαν στρέψει την παλίρροια του πολέμου υπέρ τους- έτσι ήθελαν να σταματήσει ο πόλεμος χωρίς καθυστέρηση, προτού επιτύχουν περισσότερες νίκες, υποστήριξε.

   Νομίζω ότι άρχισαν να αισθάνονται, ότι η Δύση πολεμά το Ισλάμ ως θρησκεία... και ότι αυτό οδήγησε σε περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση, τόνισε.

   Ο Αΐμαν Ντιν δήλωσε ότι ορισμένοι, μεταξύ εκείνων και ο Μουχάμεντ, ήταν απογοητευμένοι επειδή μετά τον πόλεμο στη Βοσνία, στο Σαράγεβο, συγκροτήθηκε κοσμική κυβέρνηση και δεν κυβερνούσε με τους νόμους της Σαρία.

   O Αΐμαν Ντιν, τον Δεκέμβριο του 1998, οδηγήθηκε στο Λονδίνο, αφού πέρασε 11 μέρες στον Περσικό Κόλπο στα χέρια πρακτόρων της βρετανικής MI6.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία