Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυστραλία

«Είναι πρωτάκουστο, τα γλυπτά του Παρθενώνα να έχουν το όνομα του ανθρώπου που τα έκλεψε από την Ελλάδα» τονίζει  ο Αβορίγινας ακτιβιστής Γκάρι Φόλεϊ



Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Έκκληση για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, αλλά και τεχνουργημάτων ιθαγενών της Αυστραλίας που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, έκανε ο διακεκριμένος ιθαγενής ακαδημαϊκός και ακτιβιστής Δρ Γκάρι Φόλεϊ, σε διάλεξη που έδωσε στα εγκαίνια της νέας σειράς Σεμιναρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού, που προσφέρει για πέμπτη συνεχή χρονιά η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.

 

O Δρ Φόλεϊ αναφέρθηκε στην πρώτη γνωριμία του με τους Έλληνες της Αυστραλίας, καθώς και στην υποστήριξη που είχε από την Ελληνική Κοινότητα στην εκστρατεία του για την επιστροφή τεχνουργημάτων των ιθαγενών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

 

Ο πρόεδρος της Κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης απηύθυνε τον χαιρετισμό του στα ελληνικά, υιοθετώντας την εκστρατεία «Μιλάμε Ελληνικά το Μάρτιο», στην οποία συμμετέχει και η Κοινότητα. Υπογραμμίζοντας τη μεγάλη σημασία που είχε η παρουσία του Δρ Γκάρι Φόλεϊ στην Κοινότητα καθώς και το θέμα της διάλεξής του, τόνισε ότι, σύντομα αντίγραφα των γλυπτών του Παρθενώνα πρόκειται να τοποθετηθούν στην πρόσοψη του νέου κοινοτικού κτιρίου. «Εμείς θα φέρουμε τα Μάρμαρα στην Κοινότητα» είπε χαριτολογώντας.

 

Παρουσιάζοντας τον Δρ Φόλεϊ στο κοινό, ο καθηγητής Νίκος Παπαστεργιάδης, από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, αναφέρθηκε στις δραστηριότητες και τους αγώνες του για τα δικαιώματα των Αβορίγινων, στην προσωπικότητά του και στην προσωπική φιλία τους. Στάθηκε ιδιαίτερα στη γνωριμία τους και στο γεγονός ότι ο Δρ Φόλεϊ υπήρξε μαθητής του στο πανεπιστήμιο όταν εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή.

 

Στη διάλεξή του ο Δρ Φόλει μίλησε για την πρώτη γνωριμία του με τους Έλληνες και την υποστήριξη που είχε από τους Έλληνες της Αυστραλίας και την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης στον αγώνα του για την επιστροφή τεχνουργημάτων των ιθαγενών της Αυστραλίας, που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, ενώ δήλωσε εντυπωσιασμένος από την ελληνική φιλοξενία.

 

Στάθηκε ιδιαίτερα στην άρνηση του Βρετανικού Μουσείου να επιστρέψει στους ιθαγενείς τα τεχνουργήματα αυτά, αλλά και σε περιστατικό με μοναδικά χαρακτικά σε φλοιό δέντρου από ιθαγενείς της Πολιτείας της Βικτώριας, που εντοπίσθηκαν να είναι πεταμένα εδώ και 150 χρόνια σε ένα ντουλάπι του Βρετανικού Μουσείου.

 

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο δίκαιο ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, σχολιάζοντας το γεγονός ότι ονομάζονται και «Ελγίνεια Μάρμαρα». «Είναι πρωτάκουστο να έχουν το όνομα του ανθρώπου που τα έκλεψε από την Ελλάδα» είπε και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία