Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ηγέτες και στη… μόδα

Επιμέλεια κειμένου Λάμπρος Παπαθανασίου



Aθήνα

Υπήρξαν ηγέτες, πολιτικοί, επαναστάτες. Ενέπνευσαν τους λαούς τους και επηρέασαν την παγκόσμια κοινότητα. Με τις πράξεις τους συγκέντρωσαν τους προβολείς επάνω τους και εκτός από πολιτικές και κοινωνικές τάσεις δημιούργησαν και μόδα. Είτε με τον τρόπο που οι ίδιοι ντύνονταν, είτε σαν πρότυπα για τις επόμενες γενιές.

Οι αθλητικές φόρμες του Φιντέλ Κάστρο

Φιντέλ Κάστρο, κομμουνιστής, επαναστάτης ή δικτάτορας; Ο πρώην ηγέτης της Κούβας στην διάρκεια της ανάρρωσής του μετά την χειρουργική επέμβαση που υποβλήθηκε το 2006, εμφανίστηκε με φόρμα Αντίντας σε χρώμα κόκκινο, λευκό και μπλε κι ακολούθησαν κι άλλες δημόσιες εμφανίσεις του με αθλητικές φόρμες εταιρειών όπως Φίλα, Πούμα και Νάικι .

«Δεν είναι ούτε θετικό, ούτε αρνητικό», δήλωσε στους Νιου Γιορκ Τάιμς ο επικεφαλής της Αντίντας, Τράβις Γκονζάλες, σχολιάζοντας την εμφάνιση του Κάστρο με φόρμες της εταιρείας και πρόσθεσε: «Είμαστε μια μάρκα αθλητικών ρούχων . Παράγουμε προϊόντα για αθλητές, δεν φτιάχνουμε ρούχα για ηγέτες». Η δήλωση αυτή όμως δεν απέτρεψε τον Κάστρο να εμφανιστεί με φόρμα Φίλα όταν ανακοίνωσε επίσημα την παραίτησή του από τη θέση του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος.


Η ζακέτα του Τζίμι Κάρτερ

Στις 2 Φεβρουαρίου 1977, μόλις δύο εβδομάδες μετά την ορκωμοσία του ως 39ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζίμι Κάρτερ εμφανίστηκε στην τηλεόραση μπροστά από ένα σβησμένο τζάκι, χαλαρά, αφήνοντας ξεκούμπωτη τη μπεζ μάλλινη ζακέτα του, συμβολίζοντας ότι οι πολίτες πρέπει να παραμένουν ζεστοί και μετά το κλείσιμο της θέρμανσης για την εξοικονόμηση ενέργειας.

Σύμφωνα με το περιοδικό TIME η ζακέτα τελικά «μπορεί να αποδειχθεί το πιο ισχυρό σύμβολο μιας διοίκησης που υπόσχεται να κάνει σταθερή χρήση του συμβολισμού».


Στολές Μάο Τσε Τουνγκ

Ίδρυσε μια χώρα και δημιούργησε ολόκληρη ιδεολογία καλλιεργώντας με ζήλο την προσωπολατρεία. Ο Μάο Τσε Τουνγκ ξεκίνησε μία τάση στη μόδα που εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Έφερε στη μόδα το πουκάμισο με τις τέσσερις τσέπες και τον κοντό γιακά, το επονομαζόμενο μέχρι τις μέρες μας «κοστούμι Μάο». Τις περισσότερες φορές σε γκρι, πράσινο ή μπλε χρώμα.


Σακάκια Τζαβαχαρλάλ Νεχρού

Ακόμα ένας από τους ελάχιστους ηγέτες που το όνομά τους χαρακτηρίζει στυλ μόδας. Ο λόγος είναι για τον Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, τον πρώτο πρωθυπουργό της ελεύθερης Ινδίας. Το σακάκι Νεχρού είναι «απόγονος» της βόρειας ινδικής achkan, ένα ρούχο με κλειστό λαιμό, που συνήθιζαν οι Ινδοί δικαστές. Η μινιμαλιστική αισθητική αυτού του ρούχου ενέπνευσε τους Μπίτλς καθώς και πολλούς άλλους καλλιτέχνες.


Τα σύνολα του Μουαμάρ Καντάφι

Το ντύσιμο του Μουαμάρ Καντάφι εκκεντρικό όπως και όλη του η ζωή. 'Αλλες φορές εμφανιζόταν με στρατιωτικές στολές φορτωμένες με μετάλλια και άλλες με κάζουαλ ενδυμασία που θύμιζε τον τρόπο ντυσίματος του πρώην πρόεδρου της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ. Την εμφάνιση του συμπλήρωνε με καπέλο σε λέοπαρντ - πριντ αποχρώσεις και χρυσό σκήπτρο.

Τσε ο απόλυτος επαναστάτης

Ο εμβληματικός επαναστάτης ενέπνευσε εν ζωή και μετά θάνατο. Τράβηξε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης, των πολιτικών σχολιαστών και έγινε και ... μόδα. Στην αθανασία του Τσε συνέβαλε και η περίφημη φωτογραφία που του είχε τραβήξει ο φωτογράφος Αλμπέρτο Κόρδα.Το είδωλό του Τσε τυπώθηκε σε εκατομμύρια μπλουζάκια, καπέλα, σακάκια, παπούτσια. Για το φαινόμενο Τσε Γκεβάρα ο σχολιαστής Κρις Μπεργκ σημείωνε στην εφημερίδα The Age ότι «κατά ειρωνικό τρόπο, τη μακροζωία του ο Τσε Γκεβάρα ως πολιτιστικό σύμβολο, την χρωστάει στο οικονομικό σύστημα που προσπάθησε να καταστρέψει».

Λ. Παπαθανασίου
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία