Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παγκόσμιος Δείκτης Ειρήνης

Η Συρία θεωρείται η πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο, η Ισλανδία η πιο ασφαλής



Λονδίνο

Η Συρία θεωρείται η πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο και η Ισλανδία η πιο ασφαλής, έγραψε η εφημερίδα Independent που επικαλείται την τελευταία έρευνα για τη διεθνή ειρήνη και τα επίπεδα της βίας του Institute for Economics and Peace, μιας παγκόσμιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που εδρεύει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και καταρτίζει τον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης (GPI).

Η Συρία κατέχει αυτή τη θλιβερή πρωτιά καθώς τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο και την ταχεία άνοδο της εξτρεμιστικής τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, όπως καταδεικνύεται από ένα τεράστιο σύνολο νέων στοιχείων με τα συνολικά επίπεδα της ειρήνης και της βίας.

Τα στοιχεία, που βασίζονται σε 23 διαφορετικές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένων παραγόντων όπως το επίπεδο των ανθρωποκτονιών, οι αντιλήψεις για την εγκληματικότητα, η τρομοκρατία, οι στρατιωτικές δαπάνες, καταγράφηκαν για να διαμορφώσουν ένα ενιαίο σχήμα, τον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης (GPI). Η φετινή είναι η ένατη έκδοση του Παγκόσμιου Δείκτη Ειρήνης (GPI), η οποία δίνεται στη δημοσιότητα κάθε χρόνο.

Στοιχεία παρελθόντων ετών δείχνουν μια σταθερή πτώση στην κατάταξη της Συρίας από το 2008 όταν η χώρα ήταν στην 88η θέση από τις 162 χώρες του πίνακα, με την μεγαλύτερη πτώση να καταγράφεται το 2011, μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου.

Αντίθετα, η μικρή σκανδιναβική χώρα της Ισλανδίας είναι η πιο ειρηνική στον κόσμο. Έχει βαθμολογία GPI 1.148, τη χαμηλότερη παγκοσμίως, λόγω του χαμηλού επιπέδου στρατιωτικοποίησης και των εγχώριων και διεθνών συγκρούσεων, καθώς και του υψηλού επιπέδου της ασφάλειας και της κοινωνικής σταθερότητας. Όταν πρόκειται για βαθμολογία του GPI, ένας μικρότερος αριθμός σημαίνει ότι μια χώρα είναι πιο ειρηνική, ενώ ένας υψηλότερος αριθμός δείχνει ότι είναι πιο βίαιη.

Η Ισλανδία είναι μία από τις λίγες χώρες στον κόσμο (και το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ) χωρίς μόνιμο στρατό. Αντ 'αυτού, ο στρατός της αποτελείται από την Ισλανδική Ακτοφυλακή που διαθέτει μικρό αριθμό πλοίων και αεροσκαφών τα οποία φυλάσσουν τον θαλάσσιο και τον εναέριο χώρο του νησιού.

Οι σκανδιναβικές χώρες μαζί με τις χώρες των Άλπειων, όπως η Αυστρία και η Ελβετία, συγκαταλέγονται στις 10 πιο ειρηνικές χώρες, με τη Δανία να βρίσκεται στη δεύτερη θέση μετά την Ισλανδία και την Φινλανδία στην έκτη.

Οι δέκα πιο ασφαλείς χώρες με σειρά κατάταξης είναι: 1η Ισλανδία (GPI 1.148), 2η Δανία, 3η Αυστρία, 4η Νέα Ζηλανδία, 5η Φινλανδία, 6η Ελβετία, 7η Καναδάς, 8η Ιαπωνία, 9η Αυστραλία, 10η Τσεχία (GPI 1.341).

Το πολύ χαμηλό επίπεδο πολιτικής αστάθειας στην Ισλανδία, το μικρό ποσοστό ανθρωποκτονιών, εξαγωγών όπλων και προβλημάτων με γειτονικές της χώρες επίσης συμβάλλουν ώστε η χώρα να θεωρείται η πιο ειρηνική στον κόσμο.

Η Σουηδία και η Νορβηγία που είναι στην 13η και 17η θέση αντίστοιχα, χαρακτηρίζονται λιγότερο ειρηνικές σε σχέση με τις γειτονικές τους χώρες, λόγω των ελαφρώς υψηλότερων επιπέδων εγκληματικότητας και των πολύ υψηλότερων επιπέδων εξαγωγών όπλων. Παρά την ουδετερότητα της Σουηδίας, η χώρα είναι η 12ος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων παγκοσμίως.

Η Πορτογαλία κατατάσσεται στην 11η θέση μεταξύ των πιο ειρηνικών χωρών από τις 162 της κατάταξης, η Γερμανία στην 16η, η Ισπανία στην 21η, η Ιταλία στην 36η, η Βρετανία στην 39η, η Γαλλία στην 45η, η Ελλάδα στην 61η, η Τουρκία στην 135η.

Αντίθετα, χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής περιλαμβάνονται στις 10 πιο επικίνδυνες χώρες, οι οποίοι σύμφωνα με τη σειρά κατάταξης είναι οι εξής: 1η Συρία (GPI 3.645), 2η Ιράκ, 3η Αφγανιστάν, 4η Νότιο Σουδάν, 5η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, 6η Σομαλία, 7η Σουδάν, 8η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, 9η Πακιστάν, 10η Βόρεια Κορέα (GPI 2.977). 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία