Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«200 κιθάρες για τον Μάνο»



Aθήνα - (Ανταπόκριση Νάντια Μπακουνάκη)

 Ένα γιγαντιαίο μουσικό σχήμα από 200 κιθάρες θα διευθύνει ο διεθνώς διακεκριμένος σολίστ και καθηγητής της κλασικής κιθάρας Βαγγέλης Μπουντούνης, στις 23 και 24 Οκτωβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής.

   Ο τίτλος της πρώτης συναυλίας (23/10) είναι «200 κιθάρες για την Ελλάδα - Ευάγγελος Μπουντούνης». Η δεύτερη συναυλία (24/10), η οποία τιτλοφορείται «200 κιθάρες για τον Μάνο», είναι αφιερωμένη στα 90 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι (Ξάνθη, 23 Οκτωβρίου 1925-Αθήνα,15 Ιουνίου 1994), στην οποία θα παρουσιαστούν έργα του μεγάλου συνθέτη, όπως δεν τα έχουμε ακούσει ποτέ.

   Τον Βαγγέλη Μπουντούνη πλαισιώνουν οι Μάρω Ραζή, String Demons (Κωνσταντίνος Μπουντούνης-τσέλο, Λυδία Μπουντούνη-βιολί) και «Οι Κιθαριστές», μια ορχήστρα που είχε διευθύνει για πρώτη φορά ο Χατζιδάκις, η μουσική του οποίου κυριαρχεί σε όλα τα προγράμματά της.

   Πρόκειται για μια μοναδική κιθαριστική ορχήστρα με ιστορία τριάντα χρόνων, που στα αρχικά της βήματα είχε διευθύνει και ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές συναυλίες με σταθμό την εμφανισή της στο Ηρώδειο, το 2004, συναυλία η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο CD.

   «Η ιστορία με τις ορχήστρες από κιθάρες αρχίζει το 1984. Τη χρονιά εκείνη έγινε το πρώτο Σεμινάριο Κιθάρας στο Ρέθυμνο, όπου είχαν μαζευτεί αρκετοί κιθαριστές απ' όλη την Ελλάδα. Στο κλείσιμο του σεμιναρίου σκεφτήκαμε να κάνουμε μια συναυλία. Επειδή όμως ήμασταν πολλοί, και η συναυλία θα ήταν τεράστια, αποφάσισα να παίξουμε κάτι όλοι μαζί. Μοίρασα νότες και αρχίσαμε να μελετάμε και να κάνουμε πρόβες. Ο Μάνος Χατζιδάκις, που, ύστερα από πρόσκληση μου, ήρθε στο Ρέθυμνο να διδάξει στο σεμινάριο, άκουσε την "παράξενη" ορχήστρα μας, ενθουσιάστηκε από αυτό τον νέο ήχο και αποφάσισε να διευθύνει ο ίδιος τις πρόβες και την ιστορική πρώτη συναυλία των "Κιθαριστών" στο Τζαμί του Ρεθύμνου» θυμάται ο Βαγγέλης Μπουντούνης.

   Εκείνη η «παρακινδυνευμένη απόπειρα», όπως την χαρακτηρίζει ο συνθέτης και δάσκαλος της κιθάρας, γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζαν τόσο πολλοί κιθαριστές μαζί αποδείχτηκε επιτυχημένη κι έκτοτε οι "Οι Κιθαριστές" συνεργάστηκαν με σημαντικούς ερμηνευτές, έδωσαν πολλές και μεγάλες συναυλίες (Μέγαρο Μουσικής, Ηρώδειο, Λυκαβηττός) και ηχογράφησαν τέσσερις δίσκους. «Τα τελευταία χρόνια, την προσπάθεια αυτή, που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, έχουν αγκαλιάσει μαθητές, σπουδαστές και απόφοιτοι ωδείων, καθηγητές, σολίστ, καθώς και πολιτιστικοί σύλλογοι, μουσικές σχολές, δήμοι και πολλοί άλλοι φορείς» συμπληρώνει ο Βαγγέλης Μπουντούνης.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία