Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




O χάρτης της ανεργίας στην Ευρώπη: Ο Νότος διαλύεται - H Γερμανία σαρώνει



Λονδίνο

Οχτώ χρόνια μετά την οικονομική ύφεση του 2008 η ανεργία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή στον κοινωνικό ιστό των οικονομιών που ανήκουν στη Νομισματική Ενωση.

Οι τελευταίες μετρήσεις για την απασχόληση, δείχνουν ότι κατά μέσο όρο η ανεργία στις 19 χώρες του Ευρώ υποχώρησε στο 10,4% από τον Σεπτέμβριο του 2011.

Ομως κοιτάζοντας προσεκτικά τον χάρτη που δημοσιεύει η Daily Telegraph, βλέπει κανείς να ξεδιπλώνεται μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και του Νότου. Ετσι οι χώρες της Νομισματικής Ενωσης χωρίζονται σε δυνατές και σε αδύναμες – με πιο αδύναμη την Ελλάδα (24,50%) και πιο δυνατή τη Γερμανία (4,5%). Πρέπει εδώ να σημειωθεί, α) ότι τα προαναφερθέντα ποσοστά είναι τα επισήμως δηλωμένα και β) το 4,5% της Γερμανίας είναι το καλύτερο ρεκόρ για τη χώρα μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, η οικονομία της Γερμανίας πηγαίνει σταθερά μπροστά - τα τελευταία έξι χρόνια ανοίγουν 33.000 θέσεις εργασίας κάθε μήνα! Αντιθέτως στην Ελλάδα, το 1/4 του πληθυσμού δεν εργάζεται καθόλου από το 2014. Αδυνατεί δηλαδή να βρει σταθερή δουλειά τα τελευταία δύο χρόνια.

Στην Ιταλία ο δείκτης ανεργίας παρέμενε στο 11,4% (τέλος Δεκεμβρίου) παρά τις μεταρρυθμίσεις που προσπαθεί να προωθήσει ο πρωθυπουργός της χώρας Ματέο Ρέντσι τα τελευταία δύο χρόνια. Ομως ο αριθμός των εργαζομένων Ιταλών έπεσε τον Δεκέμβριο κατά 21.000 συγκριτικά με τον Νοέμβριο - στα μητρώα ανεργίας ανεγράφησαν 18.000 Ιταλοί.

Στη Γερμανία τα τελευταία έξι χρόνια ανοίγουν 33.000 θέσεις εργασίας κάθε μήνα!

Αλλά πάλι δεν είναι μόνο ο Νότος που υποφέρει... Ο δείκτης ανεργίας της Φινλανδίας ανέβηκε κατά 0,4% στο 9,2% του πληθυσμού της χώρας στο τέλος του 2015. Αυτό είναι το υψηλότερο ποσοστό για τη Φιλανδία από το 1998, την προ-ευρώ εποχή δηλαδή. Η χώρα, σύμφωνα με τους οικονομικούς μελετητές είναι ο «νέος ασθενής» της Ευρώπης.

Η ανεργία θεωρείται δείκτης για την υγεία μιας οικονομίας και η πτώση στους δείκτες τον περασμένο Δεκέμβριο ήταν η μεγαλύτερη από τον Ιούνιο του 2015. Παρότι λοιπόν ο μέσος όρος ανεργίας στην Ευρωζώνη έχει μειωθεί συνολικά -θα μπορούσε να θεωρηθεί καλό νέο το ότι οι άνεργοι μειώνονταν τους τελευταίους 15 μήνες- οι οικονομολόγοι αυτή τη στιγμή εκφράζουν φόβους ότι η φόρα της κυκλικής ανάκαμψης υποχωρεί.

Αν λοιπόν η ανάκαμψη χάσει τον ρυθμό της τους επόμενους 18 μήνες η Ευρώπη θα ξαναπέσει σε ύφεση με αποτέλεσμα διπλάσια ψηφία στους ανέργους, συγκριτικά με τα προ κρίσης ποσοστά (7,5%). Σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία η ανεργία έπεσε στο 5%.

Στην Ελλάδα, το 1/4 του πληθυσμού δεν εργάζεται καθόλου από το 2014. Αδυνατεί δηλαδή να βρει σταθερή δουλειά τα τελευταία δύο χρόνια

Σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η ανεργία ως το 2020 θα έχει πέσει στο 9% στις χώρες της Ευρωζώνης. Αλλά το χειρότερο όταν μιλάμε για ανεργία είναι τα ποσοστά των νέων χωρίς δουλειά στην περιφέρεια του Νότου. Τα ποσοστά εδώ παραμένουν κολλημένα στο 50% του πληθυσμού της Ισπανίας και της Ελλάδας, ενώ ο μέσος όρος σε όλη την Ευρωζώνη είναι 22%.   

Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) εκτιμά ότι 4,454 εκατομμύρια νέοι κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι στην ΕΕ και τα 3 εκατομμύρια εξ αυτών, δηλαδή το 68%, ζουν σε χώρες της Νομισματικής Ενωσης.

Αυτή η κρίση στον τομέα της εργασίας, οδηγεί σε κύματα μετανάστευσης μορφωμένων και με εύρος δεξιοτήτων νέων, από την Πορτογαλία και την Ελλάδα προς ισχυρές χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης. Πρόκειται για τη λεγόμενη «χαμένη γενιά» στην περιφέρεια της ΕΕ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία