 |
|
|  |  |  |  Τι συστήνει μεγάλη διεθνής έρευνα για τον καρκίνο
Λιγότερο κόκκινο κρέας και καθόλου κατεργασμένο
Λονδίνο - (Τρίτη)
Μια από τις μεγαλύτερες και εγκυρότερες διεθνείς έρευνες που έχουν γίνει μέχρι τώρα από ειδικούς στον τομέα του καρκίνου, συμβουλεύει τους ανθρώπους να μειώσουν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος (μοσχαρίσιου, χοιρινού, αρνίσιου) και, αν είναι δυνατό, να αποφεύγουν τα επεξεργασμένα κρέατα, όπως το ζαμπόν, προκειμένου να περιορίσουν τον κίνδυνο για καρκίνο, ιδίως του εντέρου.
Οι ερευνητές του Imperial College του Λονδίνου, με επικεφαλής την Τερέζα Νόρατ, ανέλαβαν για λογαριασμό του Παγκόσμιου Ταμείου Ερευνών για τον Καρκίνο (WCRF) και του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ερευνών για τον Καρκίνο (AICR), τα οποία χρηματοδότησαν την έρευνα, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», να μελετήσουν και να επαναξιολογήσουν (μετα-ανάλυση) 263 δημοσιευμένες επιστημονικές μελέτες σχετικά με τον ρόλο της διατροφής, του βάρους και της σωματικής άσκησης στον καρκίνο του εντέρου. Στη συνέχεια, μια ανεξάρτητη επιστημονική επιτροπή κορυφαίων ειδικών σε θέματα καρκίνου αξιολόγησε τα συμπεράσματα της νέας μελέτης.
Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι το κόκκινο και ιδίως το κατεργασμένο κρέας αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του εντέρου. Η έκθεση αναφέρει ότι υπάρχουν πλέον «πειστικά στοιχεία» πως και οι δύο αυτοί τύποι κρέατος αυξάνουν τον σχετικό κίνδυνο, γιΆ αυτό συστήνεται η μείωση ή και η αποφυγή κατανάλωσης αυτών των προϊόντων. Το Ταμείο (WCRF) από το 2007 ξεκίνησε ένα διεθνή δημόσιο διάλογο, όταν δημοσίευσε την πρώτη μεγάλη μελέτη του, που «έδειχνε» το κόκκινο κρέας ως παράγοντα κινδύνου για ένα αριθμό διαφορετικών μορφών καρκίνου.
Η νέα μελέτη (850 σελίδων) αποτελεί προέκταση της προηγούμενης -με την προσθήκη των νέων ιατρικών στοιχείων που προέκυψαν στο μεταξύ- και απευθύνει στους καταναλωτές νέα προειδοποίηση κινδύνου, με ιδιαίτερη έμφαση για τον καρκίνο του εντέρου. Σύμφωνα με την έκθεση, οι άνθρωποι θα έπρεπε να περιορίσουν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος το πολύ σε 500 γραμμάρια (βάρος μετά το ψήσιμο) την εβδομάδα και να αποφεύγουν τελείως το κατεργασμένο κρέας. Σύμφωνα με το WCRF, χιλιάδες περιστατικά καρκίνου του εντέρου θα αποφεύγονταν κάθε χρόνο, αν οι άνθρωποι έτρωγαν λιγότερο κόκκινο κρέας, έπιναν λιγότερο αλκοόλ, κατανάλωναν περισσότερες φυτικές ίνες, έριχναν μερικά κιλά και ασκούνταν σωματικά πιο πολύ.
Η έκθεση έχει αναβαθμίσει από «πιθανή» σε «πειστική» πλέον την προστατευτική δράση κατά του καρκίνου του εντέρου, την οποία προσφέρει η κατανάλωση τροφών με φυτικές ίνες, όπως τα πλήρη δημητριακά, όσπρια, φρούτα και λαχανικά. Το γάλα, το σκόρδο και τα διατροφικά συμπληρώματα που περιέχουν ασβέστιο, «πιθανώς» μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του εντέρου, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Εκπρόσωποι όμως των κτηνοτρόφων και των παραγωγών κρέατος στη Βρετανία επέκριναν τη νέα μελέτη ότι υπερβάλλει για τον κίνδυνο του κρέατος και υποστήριξαν ότι, ούτως ή άλλως, η μέση ατομική κατανάλωση είναι κοντά στη συνιστώσα ποσότητα των 500 γραμμαρίων εβδομαδιαίως. Ανέφεραν επίσης ότι ο κύριος παράγων κινδύνου για καρκίνο του εντέρου είναι όχι τόσο το κόκκινο κρέας καθΆ αυτό, όσο η υπερβολική κατανάλωση φαγητού, το αλκοόλ και η γενικότερη έλλειψη υγείας, ενώ επέμειναν ότι το κόκκινο κρέας, με μέτρο, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
