Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Κιμ Φίλμπι, διπλός κατάσκοπος κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, αφηγείται λεπτομέρειες τής δράσης του σε βίντεο της Στάζι



BBC

Ο βρετανός διπλός πράκτορας Κιμ Φίλμπι αφηγείται λεπτομέρειες τής δράσης του και μιλάει για την ευκολία με την οποία κατάφερνε να διοχετεύει απόρρητες πληροφορίες στους σοβιετικούς χειριστές του σε ένα βίντεο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και μεταδόθηκε  από το BBC.

Ο Φίλμπι ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους κατασκόπους της Σοβιετικής Ένωσης ο οποίος διείσδυσε στην καρδιά του βρετανικού κατεστημένου και επί τρεις δεκαετίες διοχέτευε απόρρητες πληροφορίες στη Μόσχα, ως μέλος ενός δικτύου βρετανών διπλών κατασκόπων που είχαν στρατολογηθεί στη δεκαετία του 1930.

Το βίντεο, το οποίο ανακαλύφθηκε από το BBC στα επίσημα αρχεία της Στάζι, της υπηρεσίας πληροφοριών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, δείχνει τον Φίλμπι, ο οποίος διέφυγε το 1963 στη Μόσχα και πέθανε εκεί το 1988, να δίνει διάλεξη το 1981 σε σοβιετικούς κατασκόπους σχετικά με τη ζωή του ως πράκτορα.

"Αγαπητοί σύντροφοι", αρχίζει τη διάλεξή του.

Ο Φίλμπι λέει πως ενδιαφέρθηκε για τον κομμουνισμό ενώ φοιτούσε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και εξηγεί πώς στρατολογήθηκε από τη Μόσχα στη δεκαετία του 1930 για να διεισδύσει στη βρετανική Secret Intelligence Service (SIS), την υπηρεσία εξωτερικών πληροφοριών (κατασκοπείας) που είναι τώρα γνωστή ως MI6, αναφέρει το BBC.

Αποκαλύπτει πόσο εύκολο ήταν να κλέβει απόρρητες πληροφορίες όταν άρχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία της MI6.

"Κάθε βράδυ έφευγα από το γραφείο με έναν μεγάλο χαρτοφύλακα γεμάτο αναφορές που είχα γράψει ο ίδιος, γεμάτο φακέλους και έγγραφα από το αρχείο", λέει ο Φίλμπι.

"Τα παρέδιδα το βράδυ στη σοβιετική επαφή μου. Το επόμενο πρωί έπαιρνα πίσω τους φακέλους, το περιεχόμενο είχε φωτογραφηθεί, και νωρίς το επόμενο πρωί τα έβαζα πίσω στη θέση τους. Αυτό το έκανα τακτικά τον έναν χρόνο μετά τον άλλον".

Ο κόσμος της σκιάς στον οποίο ζούσε ο Φίλμπι και οι άλλοι του κατασκοπευτικού δικτύου που έγινε γνωστό ως "Cambridge Five" (οι πέντε του Κέμπριτζ) --περιλάμβανε επίσης τους Άντονι Μπλαντ, Γκάι Μπέρτζες και Ντόναλντ Μακλίν-- ασκεί εδώ και δεκαετίες ιδιαίτερη γοητεία στη βρετανική κοινή γνώμη.

Σ' ένα απόσπασμα της διάλεξής του στη Στάζι, ο Φίλμπι περιγράφει λεπτομερώς πώς διατάχθηκε να υπονομεύσει το αφεντικό του ώστε να ηγηθεί ο ίδιος ενός τμήματος της MI6 που ήταν υπεύθυνο για να ξεσκεπάζει σοβιετικούς πράκτορες, λέγοντας πως πρόκειται για μια "πολύ, πολύ βρώμικη ιστορία".

"Στο κάτω-κάτω, η δουλειά μας εμπεριέχει το να βρωμίζουμε κατά καιρούς τα χέρια μας", λέει. "Έτσι οργάνωσα τη δουλειά για να αποπέμψω τον αρχηγό μου. Δεν πρέπει να τα ακούτε εσείς αυτά", λέει στους ανατολικογερμανούς κατασκόπους προκαλώντας γέλια.

Ο Φίλμπι, ο οποίος στάθμευε στην Ουάσινγκτον ως αξιωματικός σύνδεσμος ανάμεσα στη CIA και την MI6 από το 1949 ως το 1951, λέει πως κατάφερνε τόσο καιρό να μην εντοπίζεται επειδή ανήκε στο σύστημα της βρετανικής κυβερνώσας τάξης. Πολλοί συνάδελφοί του στην MI6 είχαν πολλά να χάσουν καθώς είχαν εμπλακεί στη στρατολόγηση και την προαγωγή του, λέει.

Διέφυγε στη Μόσχα το 1963 όταν προέκυψαν νέα στοιχεία για τη δουλειά του για λογαριασμό της Σοβιετικής Ένωσης. Ισχυρίσθηκε πως κατάφερε να διαφύγει από τη Βηρυτό επειδή ο πράκτορας της MI6 που εστάλη για να τον παρακολουθεί ήταν λάτρης του σκι και είχε πάει στα λιβανικά βουνά όταν άκουσε ότι είχε χιονίσει.

Η ομιλία του Φίλμπι διαρκεί μια ώρα και τελειώνει με μια απλή συμβουλή προς τους κατασκόπους: "Αρνηθείτε τα πάντα".

"Η συμβουλή μου σε σας είναι να πείτε σε όλους τους πράκτορές σας ότι δεν πρέπει ποτέ να ομολογούν", λέει ο Φίλμπι, ο οποίος πέθανε το 1988 στη Μόσχα, σε ηλικία 76 ετών.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία