|
| | | |
Τεχνολογία
"Olli", το αυτο-οδηγούμενο μίνι λεωφορείο που ..."εκτυπώνεται" μέσα σε λίγες ώρες
BBC
Ένα νέο αυτό-οδηγούμενο όχημα πρόκειται να κάνει σύντομα την εμφάνισή του στους δρόμους των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ της νεοσύστατης εταιρείας Local Motors και της IBM.
Το όχημα, το οποίο στην ουσία είναι ένα μίνι λεωφορείο χωρητικότητας 12 ατόμων, ονομάζεται «Olli» και έχει δημιουργηθεί από έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή. Έχει σχεδιαστεί ως μια «κατά παραγγελία» λύση μεταφοράς όπου ο επιβάτης έχει τη δυνατότητα να καλέσει το Olli μέσω μιας εφαρμογής στο smartphone του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μίνι λεωφορείο μπορεί να «εκτυπωθεί» σύμφωνα με τις προδιαγραφές σε «μικρο εργοστάσια» μέσα σε μόλις λίγες ώρες.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο BBC, η εταιρεία σκοπεύει μέσα στους επόμενους μήνες να δοκιμάσει το Olli στους δρόμους αρκετών πολιτειών των ΗΠΑ, ενώ σχεδιάζει να βγει και εκτός συνόρων, σε πόλεις όπως το Βερολίνο, την Κοπεγχάγη και την Καμπέρα.
Παρά το γεγονός ότι η Google και άλλες εταιρείες ανάπτυξης αυτόνομων οχημάτων εκτιμούν ότι θα χρειαστούν πολλά ακόμα χρόνια και αλλεπάλληλες δοκιμές έως ότου τα αυτοκίνητα αυτά να είναι έτοιμα προς ασφαλή χρήση, η Local Motors υποστηρίζει ότι το μίνι λεωφορείο μπορεί να κάνει την εμφάνισή του στους δρόμους μόλις το επιτρέψουν οι κανονισμοί.
«Η τεχνολογία ήδη υπήρχε», δήλωσε ο συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Τζον Ρότζερς. «Το δύσκολο ήταν η ανάπτυξη. Ελπίζουμε ότι θα είμαστε σε θέση να εκτυπώνουμε ένα όχημα μέσα σε 10 ώρες και θα χρειάζεται μία ακόμα ώρα για τη συναρμολόγησή του».
Ο ίδιος δήλωσε ότι στόχος της εταιρείας είναι η δημιουργία εκατοντάδων «μικρο-εργοστασίων» παραγωγής των οχημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|