Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τεχνολογία

Το Airlander-10, το μεγαλύτερο αεροσκάφος στον κόσμο, έκανε το παρθενικό ταξίδι του



Λονδίνο.-

Ο γίγας των αιθέρων, το Airlander-10, το μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου, έκανε  με επιτυχία την παρθενική πτήση του στη Βρετανία, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την όψη και το μέγεθός του.

Πρόκειται για ένα αερόπλοιο γεμάτο αέριο ήλιο, που σχεδιάσθηκε και κατασκευάσθηκε από την μικρή βρετανική εταιρεία Hybrid Air Vehicles (HAV). Το σκάφος συνδυάζει τεχνολογίες των αεροπλάνων, των ελικοπτέρων και των αερόπλοιων.

Το Airlander-10 έχει μήκος 92 μέτρων και πλάτος 43,5 μέτρων, δηλαδή σχεδόν όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, ξεπερνώντας ακόμη και το μεγαλύτερο επιβατικό αεροπλάνο στον κόσμο, το Airbus A380 (γνωστό και ως «σούπερ-τζάμπο»). Είναι επίσης πολύ φθηνότερο, κοστίζοντας περίπου 25 εκατομμύρια λίρες, έναντι 287 εκατ. λιρών του Α380.

Το φουτουριστικό αεροσκάφος μπορεί να παραμείνει στον αέρα σε ύψος έως 6.100 μέτρων επί πέντε μέρες όταν έχει πλήρωμα και έως δύο εβδομάδες όταν δεν είναι επανδρωμένο.

Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να απογειωθεί από και να προσγειωθεί σχεδόν σε κάθε είδους επιφάνεια, ακόμη και από/σε νερό, μεταφέροντας φορτίο έως δέκα τόνων, δηλαδή ανάλογο βάρος με ένα στρατιωτικό μεταγωγικό ελικόπτερο «Σινούκ».

Η κατασκευάστρια εταιρεία ευελπιστεί ότι το δημιούργημά της θα αξιοποιηθεί, μεταξύ άλλων, για μεταφορές εμπορευμάτων, αποστολές έρευνας και διάσωσης, ενάεριες επιτηρήσεις, παροχή ασύρματου Ίντερνετ και επικοινωνιών (Wi-Fi), τουριστικά ταξίδια κ.α.

Αρχικά η δημιουργία του αεροσκάφους υποστηρίχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ με περίπου 300 εκατ. δολάρια, με το σκεπτικό ότι θα ήταν χρήσιμο να πετάει για εβδομάδες πάνω από το πεδίο της μάχης. Όταν όμως το 2013 έγιναν περικοπές στις αμυντικές δαπάνες της αμερικανικής κυβέρνησης, το πρόγραμμα του Airlander είχε άδοξο τέλος.

Τότε, η βρετανική εταιρεία Hybrid Air Vehicles, που είχε κάνει τον αρχικό σχεδιασμό του, βρήκε τα κεφάλαια να αγοράσει ξανά τα δικαιώματα του αεροσκάφους, χωρίς τον άκρως απόρρητο αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλισμό του. Η εταιρεία είχε πληρωθεί σχεδόν 100 εκατ. δολάρια από τις ΗΠΑ για να αναπτυξει το Airlander και το πήρε πίσω δίνοντας μόνο 300.000 δολάρια - μια πολύ επικερδής συμφωνία για την ίδια.

Με τη βοήθεια βρετανών ιδιωτών επενδυτών και μετά από πολλές καθυστερήσεις, τελικά το Airlander-10 πέταξε. Τώρα η HAV σχεδιάζει την εισαγωγή της στο χρηματιστήριο έως το τέλος του 2016, για να αντλήσει άλλα 30 εκατ. λίρες. Στόχος της είναι η κατασκευή 100 αεροσκαφών μέσα στην επόμενη πενταετία, ενώ θεωρεί ότι η ζήτηση θα μπορούσε να φθάσει ακόμη και τα 1.000 αεροσκάφη, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν».

Ήδη το Airlander-10 προσελκύει το ενδιαφέρον των ενόπλων δυνάμεων διαφόρων κρατών και η HAV εκτιμά ότι, στην αρχή τουλάχιστον, το 40% έως 50% των χρήσεων του θα είναι στρατιωτικές. Το μεγάλο ύψος στο οποίο μπορεί να πετάει, του επιτρέπει να μένει εκτός βολής από τις εχθρικές δυνάμεις στο έδαφος, εκτός από τα εξειδικευμένα αντιεροπορικά εδάφους-αέρος.

Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του καταστροφικά ατυχήματα σε παλαιότερα αερόπλοια, όπως του «Χίντεμπουργκ», όμως οι δημιουργοί του επιμένουν πως είναι ασύγκριτα ασφαλέστερο χάρη στα νέας τεχνολογίας ανθεκτικά υλικά του και τα νέα συστήματά του.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία