Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το πιο γλυκό επάγγελμα: Δοκιμάζει σοκολάτες! 



Πηγή The Sun .-

H Χέιλι Περκς 28 ετών, είναι επιστήμονας σοκολάτας και ζει με τον σύζυγό της Ράιαν στο Μπέρμιγχαμ της Βρετανίας.

Περιγράφει πως είναι να δοκιμάζεις σοκολάτες για να κερδίζεις τα προς το ζην.

«Στέκομαι στην κουζίνα για τις δοκιμές, στη δουλειά, βάζω ένα κομμάτι σοκολάτα στη γλώσσα μου και περιμένω να αρχίσει να λιώνει. Ξαφνικά αισθάνομαι διάφορες γεύσεις. Αυτό το κομμάτι φτιάχτηκε στην ίδια κουζίνα, στην οποία φτιάχτηκε μία μπάρα με άρωμα φράουλα και παρότι αυτή η σοκολάτα δεν περιέχει κανένα φρούτο μπορώ να αισθανθώ στοιχεία της φράουλας.

Μπορώ να ανιχνεύσω το μείγμα συστατικών, χωρίς να κοιτάζω τη συνταγή - αυτό είναι κάτι που έχω μάθει να κάνω ως επιστήμονας σοκολάτας.

Όταν λέω στους ανθρώπους ότι πληρώνομαι για να τρώω σοκολάτα κάθε μέρα, ως μέρος της δουλειάς μου, συχνά δεν με πιστεύουν.

Μεγαλώνοντας, το εργοστάσιο Cadbury ήταν σχεδόν δίπλα από την πόρτα του σπιτιού μου.

Έτσι, όταν ήμουν 19 και σπούδαζα μαθηματικά στο κολέγιο, το θεματικό πάρκο Cadbury World, πόλος έλξης επισκεπτών ήταν το ιδανικό μέρος για να βρω μια θέση εργασίας μερικής απασχόλησης.

Μου άρεσε να είμαι εκεί και μετά από ένα χρόνο υπέβαλα αίτηση για εργασία πλήρους απασχόλησης ως μαθητευόμενη chocolatiere, βοηθώντας στα πάντα, από την παραγωγή δειγμάτων σοκολάτας για δοκιμές έως την έρευνα δεδομένων.

Χημεία και μαθηματικά είναι απαραίτητα. Την πρώτη μου μέρα, έμαθα τα πάντα για διαφορετικές τεχνικές, όπως πώς να κρυσταλλώνω τη σοκολάτα που δημιουργεί τη γυαλάδα.

Πέρασαν δύο χρόνια για να μάθω τις βασικές δεξιότητες για το ρόλο, όπως να αναλύω τα συστατικά και να τελειοποιώ τους συνδυασμούς των γεύσεων.

Σπούδασα στο πανεπιστήμιο για να διευρύνω τις γνώσεις μου στην παρασκευή σοκολάτας.

Σε πέντε χρόνια απέκτησα πτυχίο στις φυσικές επιστήμες με ειδίκευση στη χημεία. Όταν ήμουν 23 ετών εντάχθηκα στην υψηλού κύρους ομάδα δοκιμών, που δοκιμάζει όλα τα πρωτότυπα.

Είμαστε 10, περάσαμε από αυστηρά τεστ γεύσεων προτού γίνουμε δεκτοί.

Πρόσφατα η Cadbury ασφάλισε τη γλώσσα μου για 1 εκ. λίρες Αγγλίας.

Είμαι η μοναδική στην εταιρεία για την οποία έχει γίνει αυτό και έχω μεγάλη ευθύνη. Πρέπει να αποφεύγω να τρώω συγκεκριμένα τρόφιμα, όπως οι καυτερές πιπεριές, επειδή μπορεί να καταστρέψουν τους γευστικούς κάλυκές μου, αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό.

 

Μου αρέσει που κάθε μέρα είναι διαφορετική. Τη μία μέρα δοκιμάζω νέους συνδυασμούς για να βεβαιωθώ ότι η γεύση είναι η σωστή προτού οι καταναλωτές την δοκιμάσουν. Την άλλη διαβάζω περιοδικά για να ελέγξω τις τάσεις της μόδας που μπορούμε να ενσωματώσουμε στη συσκευασία.

Ταξιδεύω για εβδομάδες σε όλο τον κόσμο και επισκέπτομαι άλλα εργοστάσια σοκολάτας για να ελέγξω τα προϊόντα τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πόση δουλειά απαιτείται για να δημιουργηθεί η μπάρα σοκολάτας που τρώνε.

Φυσικά, φίλοι και οικογένεια πάντα θέλουν να ξέρουν τι καινούριο ετοιμάζουμε αλλά δεν μπορώ ποτέ να το πω, καθώς είναι άκρως απόρρητο – μάλιστα πρέπει να υπογράψω συμφωνία εμπιστευτικότητας.

 

Η δουλειά είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου – και στη δουλειά γνώρισα τον σύζυγό μου Ράιαν, γραφίστα πριν από επτά χρόνια. Όταν παντρευτήκαμε τον περασμένο Αύγουστο, ο δίσκος ήταν γεμάτος σοκολάτες.

 

Δεν μπορώ να φανταστώ να κάνω άλλη δουλειά. Μου αρέσει να τρώω σοκολάτα κάθε μέρα».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία