Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανθρώπινα

Ένας πρώην στρατιώτης των SS που υπήρξε αιχμάλωτος πολέμου άφησε την περιουσία του σε ένα χωριό της Σκωτίας για να δείξει την ευγνωμοσύνη του!



Λονδίνο.-

Ένας πρώην στρτιώτης SS, που υπήρξε αιχμάλωτος πολέμου και δεν βρίσκεται πια στη ζωή, άφησε ολόκληρη την περιουσία του με διαθήκη του σε ένα μικρό χωριό της Σκωτίας για να δείξει την ευγνωμοσύνη του για την ευγενική αντιμετώπιση που είχε εκεί στη διάρκεια της αιχμαλωσίας του.

Ο Χάινριχ Στάινμαγερ, ο οποίος ήταν στρατιώτης των SS κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε συλληφθεί στη Γαλλία και κρατήθηκε στο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου Κάλτιμπραγκαν, κοντά στο χωριό Κόμρι στα Χάιλαντς της Σκωτίας, όπου εκεί ο 19χρονος τότε έτυχε ανέλπιστα θερμής υποδοχής.

Ο Στάινμαγερ πέθανε σε ηλικία 90 ετών το 2013, δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο ενός κατοίκου του χωριού, του Τζορτζ Κάρσον, ο οποίος έγινε στενός του φίλος στη διάρκεια της αιχμαλωσίας του.

Ωστόσο, το κληροδότημά του διευθετήθηκε έπειτα από μακροχρόνια δικαστική διαδικασία στη Γερμανία.

Στη διαθήκη του, αναφέρει: "Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους πολίτες της Σκωτίας για την ευγένεια και την γενναιοδωρία που βίωσα εκεί στη διάρκεια της αιχμαλωσίας μου κι έπειτα".

Τα χρήματα από την πώληση του σπιτιού του και τα υπάρχοντά του θα δοθούν σε υπηρεσίες μέριμνας για τους ηλικιωμένους της περιοχής, κάτι που θα αποφασίσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι.

Οι ευγενικές πράξεις των κατοίκων προς το πρόσωπό του ξεκίνησαν όταν κάποια παιδιά του χωριού τον έκαναν φίλο πίσω από το συρμπατόπλεγμα και τον βοήθησαν κρυφά να βγει από εκεί για να παρακολουθήσει μία ταινία σε γειτονικό κινηματογράφο.

"Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του, ο Χάινριχ Στάινμαγερ είχε εντυπωσιαστεί πολύ από την ευγένεια που του έδειξαν οι κάτοικοι της Σκωτίας, την οποία δεν περίμενε", δήλωσε ο Άντριου Ρέιντ του Ιδρύματος για την Ανάπτυξη του Κόμρι, ο οποίος θα είναι ο διαχειριστής του κληροδοτήματος που ανέρχεται σε 458.000 ευρώ.

Ο εκλιπών πρώην στρατιώτης των SS παρέμεινε εκεί και εργάστηκε στο χωριό Πέρθσαϊρ για κάποιο διάστημα μετά το τέλος του πολέμου κι έκτοτε επισκεπτόταν την περιοχή κι έκανε μακροχρόνιες φιλίες, είπε ο Ρέιντ.

"Είχε υποσχεθεί ότι θα άφηνε όλα του τα υπάρχοντα για το καλό των ηλικιωμένων κατοίκων της περιοχής που ήθελε να ευχαριστήσει".

Ο γιος του Κάρσον--του στενού φίλου του Στάινμαγερ--τον περιέγραψε ως "έναν υπέροχο άνθρωπο".

"Ακούγεται ως μία απίστευτη ιστορία αλλά είναι απολύτως αληθινή", είπε  στο BBC Radio 4 περιγράφοντας πώς η μητέρα του και οι φίλες της έκαναν παρέα με τον αιχμάλωτο πολέμου πίσω από το συρματόπλεγμα.

"Ανακάλυψαν ότι ο Χάινριχ δεν είχε δει ποτέ ταινία κι έτσι τον έντυσαν με μία σχολική στολή και τον έβγαλαν κρυφά μέσα από τον σιδερένιο φράκτη και τον πήγαν στον κινηματογράφο όπου είδε την πρώτη του ταινία...Ξετρελάθηκε με την εμπειρία. Ο κ.Στάινμαγερ πάντα έλεγε ότι ήταν τυχερός που κρατήθηκε αιχμάλωτος από τους Σκωτσέζους", είπε ο Ρέιντ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία