 |
|
|  |  |  | 
Θέατρο
Ο Μάικλ Μουρ μεταφέρει την αντι-Τραμπ ρητορική του στο Μπρόντγουεϊ
New York Times.-
Ο Μάικλ Μουρ οδεύει προς το Μπρόντγουεϊ. Ο 63χρονος βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης θα παρουσιάσει μία one-man show παράσταση για τον Ντόναλντ Τραμπ με τίτλο «The Terms of My Surrender» (Οι όροι της παράδοσής μου) στο θέατρο Μπελάσκο της Νέας Υόρκης από τις 28 Ιουλίου και για 12 εβδομάδες.
Ο Αμερικανός παραγωγός ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος και ηθοποιός, Μάικλ Μουρ ανέφερε ότι η παράσταση με θέμα τον Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να έχει προσκεκλημένους και διαδραστικά στοιχεία. Ο βραβευμένος με Τόνι, Μάικλ Μάγιερ θα είναι ο σκηνοθέτης της θεατρικής παράστασης.
Ο Μάικλ Μουρ είπε ότι θα πρωταγωνιστεί στην παράσταση, «ένα χιουμοριστικό θεατρικό για μία χώρα που μόλις εξέλεξε έναν ανισόρροπο». «Εννοώ δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το θέσω» τόνισε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα New York Times.
Το θεατρικό έργο θα εξερευνά την άνοδο του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και την αντίσταση σε αυτόν, σύμφωνα με τους παραγωγούς.
Η αφίσα της παράστασης αναφέρει: «Μπορεί μία παράσταση του Μπρόντγουεϊ να ρίξει από την εξουσία έναν εν ενεργεία πρόεδρο;»
«Λειτουργώ με την ελπίδα ότι δεν θα είναι πρόεδρος για πολύ καιρό» εξήγησε. «Γιατί δεν βλέπουμε αν κάθε βράδυ - και δύο φορές το απόγευμα - για 12 εβδομάδες, ένα θεατρικό κομμάτι μπορεί να προκαλέσει αρκετή φασαρία για να δημιουργήσει σύγχυση στον άνδρα που κάθεται στο Οβάλ Γραφείο; Δεν ξέρω, Θα ήθελα να το μάθω. Περίεργα πράγματα συνέβησαν το περασμένο έτος», τόνισε, σύμφωνα με το Fox News.
Ο σκηνοθέτης, ο οποίος προέβλεψε τη νίκη του Τραμπ το περασμένο καλοκαίρι, δήλωσε ότι οι φιλελεύθεροι πρέπει να αγκαλιάσουν την κωμωδία ως έναν τρόπο να σταματήσουν οποιαδήποτε ορμή του Τραμπ. «Χρειαζόμαστε μια στρατιά σατιρικών συγγραφέων» είπε ο Μουρ «Η αχίλλειος πτέρνα του είναι το πολύ, πολύ, πολύ λεπτό δέρμα του».
«Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται ο κόσμος αυτή τη στιγμή είναι τον Μάικλ Μουρ σε μια σκηνή του Μπρόντγουεϊ να μοιράζεται τις ξεκαρδιστικές του ιστορίες και την εμπρηστική πολιτική προοπτική, δημιουργώντας ένα είδος διαλόγου που μπορεί να συμβεί μόνο στο θέατρο», δήλωσε ο Μάγιερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
