 |
|  |  |  | 
Φεστιβάλ μαγειρικής προσφύγων τον Ιούνιο στην Αθήνα και σε άλλες 12 ευρωπαϊκές πόλεις
Aθήνα.-
Τα μαγειρικά ταλέντα των προσφύγων επιχειρεί να αναδείξει η πρωτοβουλία «Φεστιβάλ Μαγειρικής Προσφύγων» («Refugee Food Festival»), που συνδιοργανώνουν η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και η μη κυβερνητική οργάνωση «Food Sweet Food».
Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί σε 13 ευρωπαϊκές πόλεις: Παρίσι, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Αθήνα, 'Αμστερνταμ, Φλωρεντία, Ρώμη, Μιλάνο, Μπάρι, Μασσαλία, Μπορντό, Λυόν και Λιλ, από τις 15 ως τις 30 Ιουνίου, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων.
Συγκεκριμένα, περισσότερα από 50 εστιατόρια θα ανοίξουν την κουζίνα τους σε πρόσφυγες σεφ από το Αφγανιστάν, την Ερυθραία, το Ιράν, τη Σομαλία, τη Συρία και την Ουκρανία, μεταξύ άλλων.
Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από τη Γαλλία την περασμένη χρονιά. Η πρώτη εκδοχή πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι τον Ιούνιο του 2016. Περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι απόλαυσαν το φαγητό που ετοίμασαν πρόσφυγες σεφ από την Ινδία, το Ιράν, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Ρωσία, τη Σρι Λάνκα και τη Συρία σε έντεκα εστιατόρια, τα οποία άνοιξαν την κουζίνα τους και άλλαξαν το μενού τους για τη συγκεκριμένη περίσταση.
Στόχος της διοργάνωσης είναι να αναδείξει τα μαγειρικά ταλέντα των προσφύγων και να διευκολύνει την ένταξή τους.
«Οι πρόσφυγες έχουν την ευκαιρία να δείξουν τα ταλέντα τους και να προωθήσουν τις μαγειρικές παραδόσεις της χώρας τους, αλλά και οι πολίτες να ανακαλύψουν έναν νέο πολιτισμό μέσω της κουζίνας του», σημειώνει η Μαρίν Μαντρίλα, μία από τις εμπνεύστριες της πρωτοβουλίας.
«Το φεστιβάλ με βοήθησε να κάνω φίλους. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα, καθώς ανακάλυπτα μια νέα κουλτούρα, μια νέα χώρα και μια νέα γλώσσα. Το φαγητό σε κάνει να χαμογελάς και να μαθαίνεις περισσότερα πράγματα. Όταν μαγειρεύω, νιώθω ότι με βοηθάει να βρω τον εαυτό μου», βεβαιώνει ο Εμάντ, ένας σεφ από τη Συρία που μαγείρεψε κατά τη διάρκεια του πρώτου «Refugee Food Festival».
Το ακριβές χρονικό διάστημα και μια λίστα συνεργαζόμενων εστιατορίων θα κοινοποιηθούν σύντομα στην ιστοσελίδα http://www.refugeefoodfestival.com/
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|