Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τι πρέπει να ξέρουμε, με αφορμή τον ισχυρό και καταστροφικό σεισμό στο Αιγαίο

Ταράτσα ή ισόγειο θα πάει ο ένοικος του 7ου ορόφου μετά τον σεισμό;



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.- Σμαρώ Αβραμίδου

 Αν την ώρα του σεισμού βρίσκεστε στον 7ο όροφο πολυκατοικίας θα κατευθυνθείτε στην ταράτσα, θα παραμείνετε κάτω από κάποιο έπιπλο ή θα επιχειρήσετε να εγκαταλείψετε το κτίριο, κατεβαίνοντας από τις σκάλες; Μία κατοικία, που έχει χαρακτηριστεί κατά τον πρωτοβάθμιο έλεγχο ως μη κατοικήσιμη, μπορεί να κατοικηθεί άμεσα έπειτα από δευτεροβάθμιο έλεγχο; Τι πιθανότητες υπάρχουν ο μεγάλος μετασεισμός να σημειωθεί μετά την πρώτη εβδομάδα από τον κύριο; Η υποστύλωση ενός κτιρίου, που έχει υποστεί σοβαρές ζημιές από τον σεισμό, ξεκινάει από το ισόγειο ή τους πάνω ορόφους;

   Ερωτήματα όπως τα παραπάνω -εξαιρετικά επίκαιρα μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Λέσβο- απαντήθηκαν στη διάρκεια εσπερίδας με τίτλο «Άμεσες μετασεισμικές ενέργειες υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης», που διοργάνωσε  το Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ-ΤΚΜ).

   «Οι σεισμόπληκτοι στους καταυλισμούς έχουν πάντα λουλούδια δίπλα τους»

   «Βλέπουμε ότι οι κάτοικοι στους καταυλισμούς παίρνουν δίπλα τους λουλούδια. Είτε σε σκηνές διαμένουν, είτε σε κοντέινερς παίρνουν τα λουλούδια, γιατί τους δίνουν μία σιγουριά: Ότι η ζωή συνεχίζεται». Κλείνοντας την παρουσίασή του με την παρατήρηση αυτή ο πρώην διευθυντής Πολιτικής Προστασίας Κώστας Κοκολάκης περιέγραψε τις δράσεις, τις οποίες η Πολιτεία πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να αναλάβει, αμέσως μετά από έναν καταστροφικό σεισμό, ώστε να προστατεύσει τους πολίτες και τις περιουσίες τους.

   «Σε ένα επείγον περιστατικό είναι δύο ειδών οι ανάγκες. Εκείνες που δημιουργούνται από το ίδιο το συμβάν και εκείνες που δημιουργούνται από την αντιμετώπιση του συμβάντος» είπε ο κ. Κοκολάκης, διευκρινίζοντας ότι η επικράτηση συνθηκών πανικού ή η λανθασμένη ενημέρωση μπορεί να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα και από τον ίδιο τον κύριο σεισμό. Δείχνοντας εικόνες και περιγράφοντας περιστατικά π.χ. κατάρρευσης κτιρίων αρκετές μέρες μετά τον κύριο σεισμό και λανθασμένων επιλογών που απέβησαν μοιραίες, επισήμανε: «Μετά τη σεισμική δόνηση προέχει η ασφάλεια και σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός. Εξερχόμενοι του διαμερίσματός τους, εάν βρίσκονται σε υψηλό όροφο, κάποιοι θα σκεφθούν πως πρέπει να κατευθυνθούν προς την ταράτσα και όχι προς την έξοδο της πολυκατοικίας. Όμως, πρέπει να γνωρίζουν, ότι σε μία πιθανή κατάρρευση του κτιρίου η πτώση της ταράτσας δε θα είναι σαν να πατούν το κουμπί του ασανσέρ, θα είναι τόνοι τσιμέντου που θα καταρρεύσουν μαζί από ύψος…».

   Σε ό,τι αφορά τη μετασεισμική ακολουθία, ο κ. Κοκολάκης είπε ότι στατιστικά 2 στις 3 περιπτώσεις ένας μεγάλος μετασεισμός θα σημειωθεί κατά την 1η εβδομάδα μετά τον κύριο, εξήγησε, ωστόσο, ότι «η τάση είναι πτωτική ως προς το μέγεθος, αλλά μπορεί να είναι αυξητική ως προς την ένταση». Εκτίμησε, συνεπώς, πως «πολύ σωστά απαγορεύτηκε η είσοδος των κατοίκων στη Βρίσα, καθώς δεν μπορούν να εφαρμοστούν οδοί διαφυγής και περιμένοντας κάποιον μετασεισμό δεν ξέρεις τι μπορεί να προκαλέσει, τι προβλήματα μπορεί να έχεις», ενώ «ίσως δεν είναι τόσο γνωστό ότι τα κτίρια από οπλισμένο σκυρόδεμα δεν καταρρέουν άμεσα».

   Τις διαδικασίες και τεχνικές επέμβασης για προσωρινές υποστυλώσεις και αντιστηρίξεις των κτιρίων, που υπέστησαν ζημιές από σεισμό, περιέγραψε ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Κοσμάς Στυλιανίδης. «Άμεση προσωρινή υποστύλωση συνιστάται σε κτίρια που έπαθαν σοβαρές ζημιές από τον σεισμό, κυρίως στα κατακόρυφά τους στοιχεία. Η υποστύλωση πρέπει να γίνεται κατ΄ αρχήν στον όροφο που έπαθε τις βλάβες. Κατά κανόνα αυτός είναι ο κάτω όροφος» ανέφερε, ενώ επισήμανε ότι «η υποστύλωση πρέπει να γίνεται σε κάποια απόσταση από το στοιχείο που παρουσίασε βλάβη, ώστε να δίδεται χώρος για την εκτέλεση των εργασιών επισκευής και ενίσχυσης».

  


   «Όταν κατέρρευσε τμήμα στον Λευκό Πύργο και μία κερκίδα στην Τούμπα»

   Μνήμες από τον σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη και τις πρώτες αντιδράσεις της Πολιτείας, μοιράστηκε ο πολιτικός μηχανικός, πρώην δήμαρχος, Μίμης Δημητριάδης, ο οποίος διετέλεσε σύμβουλος του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Νίκου Ζαρντινίδη.

   «Το βράδυ της 20ης Ιουνίου 1978 η Πολιτεία βρέθηκε τελείως απροετοίμαστη, τόσο σε επίπεδο οργάνωσης, όσο και επάρκειας υλικοτεχνικών υποδομών. Δεν υπήρχε κανένας συντονισμός, η απειρία ήταν μεγάλη και στηριχθήκαμε σε μία επιστημονική ομάδα, την οποία αποτέλεσαν καθηγητές του Πολυτεχνείου μας. Η Θεσσαλονίκη τις πρώτες μέρες ήταν πόλη-φάντασμα, έπρεπε να γίνουν διανοίξεις οδών, ενώ η Πολιτεία προσπαθούσε να δείξει μία παρουσία έντονη για την αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας πολιτών» ανέφερε.

   Ο κ. Δημητριάδης έδειξε λιγότερο γνωστές εικόνες της Θεσσαλονίκης τις πρώτες μέρες μετά τον σεισμό του 1978, όπως τον πάνω πυργίσκο στον Λευκό Πύργο, από τον οποίο είχαν καταρρεύσει τρεις επάλξεις, ή το γήπεδο της Τούμπας, από όπου έπεσε ολόκληρη κερκίδα. Σε ό,τι αφορά τις αναστυλώσεις που έγιναν τότε, σημείωσε πως «το εργατικό δυναμικό τις πρώτες μέρες είχε εξαφανιστεί, ενώ οι θέσεις των υποστυλώσεων έπρεπε να αντιμετωπίσουν θέματα μηχανικής αλλά και αρχαιολογίας. Ο σεισμός της Θεσσαλονίκης έγινε αφορμή να αλλάξουν πολλά πράγματα. Όμως, μέσα σε τρεις μήνες η ζωή της πόλης ξανάρχισε».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία