Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας

Χρυσός Λέοντας καλύτερης ταινίας στο "The Shape of Water" του Μεξικανού Γκιγιέρμο ντελ Τόρο



Βενετία.-

Ο Χρυσός Λέοντας καλύτερης ταινίας απονεμήθηκε  στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στην ταινία του Μεξικανού σκηνοθέτη Γκιγιέρμο ντελ Τόρο για την ταινία του "The shape of water".

Η ταινία αφηγείται την ιστορία αγάπης μεταξύ μιας ονειροπόλας κωφάλαλης και ενός περίεργου αμφίβιου πλάσματος, ένα αντίδοτο εναντίον του «φόβου και του κυνισμού» όπως το αντιλαμβάνεται ο σκηνοθέτης.

Η ταινία, που προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα, έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και τους επαίνους πολλών κριτικών.

«Τα παραμύθια είναι το τέλειο αντίδοτο εναντίον του κυνισμού, διότι αγγίζουν τα συναισθήματα» είχε υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης όταν παρουσίαζε την ταινία του στη Βενετία.

«Εάν παραμείνετε αυθεντικοί και πιστοί στα πιστεύω σας, σε όσα πραγματικά πιστεύετε- στην περίπτωσή μου στα τέρατα- θα μπορείτε να κάνετε όλα όσα θέλετε» δήλωσε ο ντελ Τόρο, μιλώντας στα αγγλικά, αφού παρέλαβε το βραβείο του από τα χέρια της προέδρου της κριτικής επιτροπής, την Αμερικανίδα ηθοποιό Ανέτ Μπένινγκ.

«Είμαι 52 ετών, ζυγίζω περισσότερα από 110 κιλά και έχω ήδη γυρίσει περισσότερες από 10 ταινίες» είπε επίσης, προσθέτοντας ότι αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει «κάτι διαφορετικό».

Ο Μεξικανός σκηνοθέτης, που ζει στις ΗΠΑ, αφιέρωσε την ταινία του σε όλους τους «Μεξικανούς και Λατινοαμερικανούς σκηνοθέτες που ονειρεύονται να κάνουν κάτι με τη μορφή παραβολής, όμως στους οποίους λένε ότι αυτό δεν είναι δυνατό. Είναι δυνατό», όπως τόνισε ο ίδιος.

Μεγάλος νικητής του 74ου Φεστιβάλ της Βενετίας θεωρείται επίσης ο νεαρός Γάλλος σκηνοθέτης Ξαβιέ Λεγκράν που τιμήθηκε με δύο βραβεία, εκείνο του πρώτου έργου και τον Αργυρό Λέοντα καλύτερης σκηνοθεσίας για την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους "Jusqu'à la garde", που πραγματεύεται το θέμα της βίας εναντίον των γυναικών.

Η κριτική επιτροπή της Μόστρας της Βενετίας απένειμε το βραβείο Volpi καλύτερου ηθοποιού στον Παλαιστίνιο Κάμελ ελ Μπάσα για την ερμηνεία του στην ταινία του Λιβανέζου Ζιάντ Ντουειρί, "L'insulte".

Το βραβείο καλύτερης ηθοποιού απονεμήθηκε στη Βρετανίδα Σαρλότ Ράμπλινγκ για το ρόλο της στην ταινία "Hannah", συμπαραγωγή Γαλλίας- Βελγίου- Ιταλίας του Ιταλού σκηνοθέτη Αντρέα Παλαόρο. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία