Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Χαμός με τον Οίκο Moody' s

Η υποβάθμιση της Πορτογαλίας είναι "τρομοκρατία" δηλώνει πρώην υπουργός



Λισαβόνα (Παρ.)

Η μεγάλη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Πορτογαλίας από έναν από τους μεγαλύτερους οίκους αξιολόγησης αιφνιδίασε τη Λισαβόνα σκορπίζοντας φόβο, ακόμη και πανικό, στους επενδυτές, τους πολιτικούς αλλά και τους απλούς πολίτες.

    "Πρόκειται για τρομοκρατία", δήλωσε ο πρώην υπουργός Βιομηχανίας, Λουίς Μίρα Αμαράλ ,ενώ η έγκυρη οικονομική εφημερίδα Diario Economico έγραφε στο πρωτοσέλιδό της: "Οίκος αξιολόγησης οδηγεί την Πορτογαλία στη χρεοκοπία".

    Ο δείκτης PSI20 του Χρηματιστηρίου της Λισαβόνας έπεσε κατά 2,5% μετά την ανακοίνωση του οίκου Moody's ότι προχωρά στην υποβάθμιση κατά τέσσερις μονάδες. Οι επενδυτές εμφανίστηκαν περισσότερο νευρικοί από ποτέ ενώ ο αξιοσέβαστος οικονομολόγος Λουίς Ναζάρε έκανε λόγο για "επίθεση" στη χώρα.

    Οι Πορτογάλοι πολιτικοί εξέφρασαν την έκπληξή τους για την εξέλιξη αυτή. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Πέδρο Πάσους Κοέλιου, που ανέλαβε καθήκοντα μόλις πριν από δύο εβδομάδες, προσπάθησε να καθησυχάσει τις αγορές. Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι επιταχύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις αλλά και επιβάλλεται και ένας ειδικός φόρος στο δώρο Χριστουγέννων που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι, από τον οποίο θα εξοικονομηθούν 800 εκατομμύρια ευρώ. Το υπουργείο Οικονομικών κατηγόρησε τον Moody's ότι δεν έλαβε υπόψη του αυτές τις ενέργειες. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι τόνισαν εξάλλου ότι ο οίκος αξιολόγησης αγνόησε το γεγονός πως υπάρχει ευρεία πολιτική συναίνεση για τα μέτρα που λαμβάνει η χώρα.

    Μάλιστα, τα μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα στηρίζουν το πρόγραμμα της κυβέρνησης, όπως και οι επιχειρήσεις. Μέχρι τώρα δεν έχουν σημειωθεί βίαιες διαδηλώσεις στη χώρα.

    "Η Πορτογαλία δεν είναι Ελλάδα. Η θέση μας είναι πολύ καλύτερη", έχει υποστηρίξει κατ' επανάληψη τις τελευταίες ημέρες ο πρόεδρος Ανίμπαλ Καβάκο Σίλβα.

    Χάρη στο Moody's αυτό θα μπορούσε σύντομα να αλλάξει, κυρίως επειδή οι περισσότεροι Πορτογάλοι δεν μπορούν να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει με μισθούς της τάξης των 500-1.000 ευρώ. Οι περικοπές και η άνοδος των φόρων τους τελευταίους 18 μήνες έχουν περιορίσει ακόμη περισσότερο το εισόδημά τους. Η εφημερίδα "I" σε δημοσίευμά της κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι Πορτογάλοι φέτος θα πληρώσουν φόρους υψηλότερους κατά 3,57%.

    Όσοι έχουν δουλειά --και επομένως πληρώνουν φόρους-- θεωρούνται τυχεροί. Η ανεργία έχει φτάσει στο ποσοστό-ρεκόρ του 12,6% ενώ στους νέους κυμαίνεται γύρω στο 30%.

    "Παλιότερα πηγαίναμε διακοπές στη Νέα Υόρκη αλλά πλέον οι γονείς μου ίσα που έχουν την οικονομική δυνατότητα να τρέφουν την οικογένεια", είπε ένας νεαρός που στεκόταν, μαζί με πολλούς άλλους, στην ουρά έξω από ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας.

    



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία