Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο αγώνας εναντίον της σεξουαλικής βίας κυριάρχησε στις Χρυσές Σφαίρες



Χόλιγουντ.-

Φάνηκε από την προσέλευση των αστεριών της μικρής και της μεγάλης οθόνης, πάνω απ' όλα των γυναικών, στο κόκκινο χαλί: αντί για τη συνήθη πολυχρωμία και τις φανταχτερές δημιουργίες των γνωστότερων οίκων μόδας, οι περισσότερες ηθοποιοί επέλεξαν να ντυθούν στα ολόμαυρα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος γυναικών, συμπεριλαμβανομένων πολλών ομοτέχνων τους, αλλά κυρίως σε ένδειξη αλληλεγγύης στα θύματα.

Το Χόλιγουντ εμφανίστηκε, στην τελετή για τις Χρυσές Σφαίρες, να μιλάει με μία φωνή: να απευθύνει έκκληση να αλλάξει η σεξιστική κουλτούρα στα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά στούντιο και να ενταθεί ο αγώνας εναντίον της σεξουαλικής βίας.

«Καλησπέρα κυρίες μου, και σε όσους άνδρες απομένουν», ήταν η πρώτη, προειδοποιητική βολή του παρουσιαστή της τελετής, του κωμικού Σεθ Μάιερς. Είχε αρκετές ακόμη χιουμοριστικές, αλλά κυρίως καυστικές ατάκες για το Χόλιγουντ στη μετά Γουάινστιν εποχή: «Έχουμε 2018, η μαριχουάνα επιτέλους είναι νόμιμη, η σεξουαλική παρενόχληση επιτέλους δεν είναι», σημείωσε και πρόσθεσε: «για τους άνδρες υποψήφιους στην αίθουσα απόψε, αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά εδώ και τρεις μήνες που δεν θα σας τρομοκρατήσει το ενδεχόμενο να ακούσετε το όνομά σας να προφέρεται δυνατά δημόσια».

Ο Χάρβεϊ Γουάινστιν, μέχρι πρότινος πανίσχυρος παραγωγός του Χόλιγουντ, εξέπεσε μετά τις καταγγελίες σε βάρος του από 100 και πλέον γυναίκες για σεξουαλική παρενόχληση, σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμούς. Μετά τις αποκαλύψεις για τον Γουάινστιν, τον Οκτώβριο, μια σειρά προσωπικοτήτων του Χόλιγουντ, από ηθοποιούς όπως ο Κέβιν Σπέισι ή ο Ντάστιν Χόφμαν ως παραγωγούς και σκηνοθέτες όπως ο Μπρετ Ράτνερ ή ο Τζον Λάσετερ, επίσης είδαν την εικόνα και τη φήμη τους να πλήττεται σχεδόν ανεπανόρθωτα από κατηγορίες για σεξουαλικής φύσης υποθέσεις.

Ήταν η Νικόλ Κίντμαν αυτή που πήρε το πρώτο βραβείο της βραδιάς, αυτό της καλύτερης ηθοποιού σε τηλεοπτική μίνι σειρά (τη Big Little Lies), στην οποία υποδύεται μια γυναίκα που υφίσταται συστηματική σωματική κακοποίηση από τον σύζυγό της. Απέτισε φόρο τιμής στις συμπρωταγωνίστριές της, όπως η Ρις Ουίδερσπουν, πριν εκθειάσει «τη δύναμη των γυναικών» παραλαμβάνοντας την 4η Χρυσή Σφαίρα της καριέρας της μέχρι σήμερα.

Ο Αλεξάντερ Σκάρσγκορντ, ο οποίος υποδύεται τον βίαιο σύζυγο, επίσης βραβεύθηκε (δεύτερος ανδρικός ρόλος), όπως και η Λόρα Ντερν (δεύτερος γυναικείος) που επίσης παίζει στη σειρά.

Βραβείο καλύτερης τηλεοπτικής σειράς έλαβε το δυστοπικό δράμα The Handmaid's Tale, που θέλει τις ΗΠΑ να στενάζουν στα χέρια μιας φονταμενταλιστικής δικτατορίας η οποία μετατρέπει τις γυναίκες που έχουν τη δυνατότητα να τεκνοποιήσουν σε σκλάβες. Ο δημιουργός της σειράς Μπρους Μίλερ απηύθυνε έκκληση σε όλες και όλους να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε το σενάριό της να «μη γίνει πραγματικότητα» και κατήγγειλε τις επιθέσεις εναντίον των δικαιωμάτων των γυναικών στις ΗΠΑ.

Δεν ήταν έκπληξη το ότι η πρωταγωνίστρια, η Ελίζαμπεθ Μος, που κέρδισε το βραβείο καλύτερου πρώτου ρόλου σε δραματική σειρά, το αφιέρωσε στη συγγραφέα του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε η σειρά, τη Μάργκαρετ Άτγουντ, και «στις γυναίκες (...) που βρίσκουν το θάρρος να υψώσουν το ανάστημά τους εναντίον της μισαλλοδοξίας και της αδικίας».

Σχεδόν όλοι οι παρόντες στην τελετή φόρεσαν μαύρα, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση της οργάνωσης Time's Up, την οποία ίδρυσαν μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, από τη Νάταλι Πόρτμαν μέχρι τη Τζέσικα Τσαστέιν, για να χρηματοδοτηθεί η υπεράσπιση των θυμάτων σεξουαλικής βίας στους χώρους εργασίας.

Η ταινία In the Fade του τούρκου σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν ?γαλλική συμπαραγωγή? κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας σε ξένη γλώσσα.

Χρυσή σφαίρα για την καλύτερη σκηνοθεσία έλαβε ο Γκιγιέρμο δελ Τόρο (The Shape of Water), καλύτερη ταινία, μιούζικαλ ή κωμωδία αναδείχθηκε το Lady Bird, το βραβείο πρώτου ρόλου σε δραματική ταινία πήγε στον Γκάρι Όλντμαν (Darkest Hour), το βραβείο δεύτερου ρόλου σε δραματική ταινία πήρε ο Σαμ Ρόκγουελ (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri), βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου πήρε η Άλισον Τζένι (I, Tonya), βραβείο καλύτερου ρόλου σε κωμωδία ο Τζέιμς Φράνκο (The Disaster Artist) και Χρυσή Σφαίρα καλύτερου σεναρίου έλαβε ο Μάρτιν Μακντόνα (Three Billboards...). Τη δεύτερή του Χρυσή Σφαίρα για το καλύτερο σάουντρακ έλαβε ο Αλεξάντρ Ντεπλά (The Shape of Water).

Η διάσημη αμερικανίδα τηλεοπτική παρουσιάστρια Όπρα Γουίνφρι, η οποία τιμήθηκε με ένα ειδικό βραβείο για το συνολικό της έργο, συνόψισε: «Όλοι μας σε τούτη την αίθουσα βραβευόμαστε για τις ιστορίες που λέμε- αλλά φέτος, γίναμε εμείς η ιστορία. Κι αυτή δεν είναι μια ιστορία που αφορά απλά τη βιομηχανία του θεάματος. Θέλω να εκφράσω ευγνωμοσύνη σε όλες τις γυναίκες που υπέμειναν χρόνια κακοποίησης και επιθέσεων, επειδή- όπως η μητέρα μου- είχαν παιδιά να μεγαλώσουν, είχαν λογαριασμούς να πληρώσουν, είχαν όνειρα να κάνουν πραγματικότητα».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία