Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Σιγκαπούρη είναι η ακριβότερη πόλη στον κόσμο για να ζει κανείς





Η Σιγκαπούρη αναδείχθηκε η ακριβότερη πόλη στον κόσμο για να ζει κανείς για πέμπτη συνεχή χρονιά, όπως αναφέρει το αμερικανικό δίκτυο CNBC και η βρετανική εφημερίδα Guardian, που επικαλούνται σχετική έρευνα της Economist Intelligence Unit (EIU).

Η Σιγκαπούρη βρέθηκε μπροστά από τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Λος Άντζελες, τρεις πόλεις που δεν εμφανίζονται ούτε στη 10άδα με τις ακριβότερες περιοχές του κόσμου, σύμφωνα με την έρευνα για το Παγκόσμιο Κόστος Διαβίωσης της EIU.

Η ετήσια αξιολόγηση της EIU συγκρίνει τις τιμές σε περισσότερα από 150 προϊόντα και υπηρεσίες, σε 133 πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως τρόφιμα και ποτά, ενδύματα, ενοίκια, μεταφορές, λογαριασμούς υπηρεσιών κοινής ωφελείας, δίδακτρα ιδιωτικών σχολείων, αναψυχή και διασκέδαση. Στόχο έχει να βοηθήσει τα στελέχη επιχειρήσεων που είναι αρμόδια για τις προσλήψεις να υπολογίσουν με δίκαιο τρόπο τους μισθούς των εργαζομένων τους οποίους στέλνουν να εργαστούν σε άλλες χώρες.

Η κατάταξη της Σιγκαπούρης στην πρώτη θέση αντιπροσωπεύει μια τάση της συγκεκριμένης περιοχής του πλανήτη, με το κόστος διαβίωσης να αυξάνεται σε διάφορα τμήματα της Ασίας καθώς οι οικονομίες αναπτύσσονται. Στη 10άδα βρίσκεται επίσης η Σεούλ καθώς επίσης το Χονγκ Κονγκ και το Σίδνεϋ. Εκτός 10άδας βρέθηκε το Τόκιο – η ακριβότερη πόλη στον κόσμο έως το 2013- και η Οζάκα λόγω του χαμηλού πληθωρισμού στην Ιαπωνία. Ωστόσο, στην Ασία βρίσκονται και κάποιες από τις φθηνότερες πόλεις του κόσμου, όπως στην Ινδία και το Πακιστάν.

Ακριβή συνεχίζει να είναι και η Ευρώπη· το Παρίσι (2ο στη γενική κατάταξη), η Ζυρίχη, το Όσλο, η Γενεύη και η Κοπεγχάγη εμφανίζονται την πρώτη 10άδα, κυρίως λόγω του υψηλού κόστους για αναψυχή και διασκέδαση. Η μόνη πόλη εκτός της Ασίας ή της Ευρώπης που εμφανίζεται στις 10 πρώτες είναι το Τελ Αβίβ.

Στο μεταξύ, η υποτίμηση του αμερικανικού δολαρίου το 2017 είχε ως αποτέλεσμα η Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες να υποχωρήσουν στη 13η και τη 14η θέση αντίστοιχα. Η σημαντική υποχώρηση της στερλίνας μετά το δημοψήφισμα του Brexit οδήγησε επίσης πτωτικά τις τιμές στη Βρετανία, καθιστώντας το Λονδίνο – που κατατάσσεται 30ο – το φθηνότερο απ’ ό,τι έχει υπάρξει τα τελευταία 20 πλέον χρόνια για τους ξένους επισκέπτες, σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης.

Στην τελευταία 10άδα της κατάταξης βρίσκονται το Μπάνγκαλορ, το Τσενάι, το Καράτσι και το Νέο Δελχί. Στις φθηνότερες πόλεις περιλαμβάνονται επίσης η Δαμασκός, το Καράκας, το Αλμάτι, το Λάγος, το Αλγέρι και το Βουκουρέστι.

πηγή: CNBC, Guardian

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία