Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Σήφης Ζαχαριάδης, γιος του ιστορικού ηγέτη του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, μιλάει για τον πατέρα του

«Πίστευα και πιστεύω ότι ήταν ο καλύτερος άνθρωπος»



Τής Νικόλ Καζαντζίδου

«Δύο πράγματα μου είπε να μην κάνω ποτέ ο πατέρας μου: Να μην καπνίσω
και να μην ασχοληθώ με την πολιτική». Με αυτή τη φράση ο Σήφης
Ζαχαριάδης, γιος του ιστορικού ηγέτη του ελληνικού κομμουνιστικού
κινήματος και γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, απάντησε στην
ερώτηση μας για το λόγο που δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική.

Στο περιθώριο εκδήλωσης και με σπαστά ελληνικά για τα οποία
μετανιώνει, όπως ανέφερε, μίλησε με ηρεμία και δέχτηκε ευγενικά να
απαντήσει στις ερωτήσεις μας, παρά την πίεση χρόνου.

«Το μόνο λάθος του πατέρα μου ήταν ότι μιλούσαμε στο σπίτι ρώσικα και
δυσκολεύομαι τώρα με τα ελληνικά μου», είπε χαμογελώντας.

Ο πατέρας του, θα μας πει, του έλεγε ότι «η πολιτική είναι βρώμικη.
Εγώ όμως, έβαλα στόχο ζωής να καθαρίσω το όνομα του πατέρα μου από τα
ψέματα. Ψέματα ειπωμένα από εχθρούς αλλά και από φίλους» λέει. «Κάνω
έρευνες κι έχω βρει ντοκουμέντα, που έχουν δημοσιευτεί ήδη και άλλα
που θα δημοσιευθούν στο μέλλον. Τέσσερα χρόνια ήμουν στη Μόσχα και
ερευνούσα στοιχεία» αναφέρει.

«Έμαθα για τη δράση του πατέρα μου όταν ήμουν 15 χρονών. Έζησα μαζί
του και στην πρώτη εξορία και στη δεύτερη. Ήμασταν οι δυο μας. Η
μητέρα μου μας άφησε όταν ήμουν τεσσάρων ετών και την ξαναείδα
μεγάλος. Με τον πατέρα μου ήμασταν αχώριστοι» εξηγεί και αναφέρει ότι
μέχρι εκείνη την ηλικία, των 15 ετών, ο πατέρας του δεν τους είχε πει
ποτέ τίποτα. "Σοκαρίστηκα όταν έμαθα την ιστορία του πατέρα μου αλλά
μετά μιλήσαμε και μου εξήγησε» επισημαίνει ο κ.Ζαχαριάδης.

«Πίστευα και πιστεύω ότι ήταν ο καλύτερος άνθρωπος» προσθέτει.

«Ο πατέρας μου στο τελευταίο του γράμμα, πριν αυτοκτονήσει, έγραψε
"καλύτερα να μην πάρεις το όνομά μου"», εξιστορεί ο κ.Ζαχαριάδης.
«Σχεδόν μέχρι τα 30 μου χρόνια είχα άλλο όνομα, "Αλεξέι Νικολάεφ". Και
όπως μας είπε, σε αυτήν την περίπτωση δεν τον άκουσε: "Εγώ το πήρα το
όνομα, πάλεψα και το πήρα».

Αγαπά εξίσου τη Ρωσία και την Ελλάδα και πιστεύει ότι αυτές οι δύο
χώρες μπορούν να «είναι μαζί".

Όσο για τον πατέρα του, ακόμη και αν έχει «φύγει» για εκείνον ζει
παντοτινά: «Μιλάω σχεδόν κάθε μέρα μαζί του. Κοιτάζω τη φωτογραφία του
και του μιλάω. Και αν αντιμετωπίζω κάτι δύσκολο, τον ρωτάω...»

Ο Σήφης Ζαχαριάδης έδωσε το «παρών» και μίλησε στην εκδήλωση για την
παρουσίαση του νέου βιβλίου του Έλληνα ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και
μυθιστοριογράφου, Αλέξη Πάρνη, που πραγματοποιήθηκε  στο Παλιούρι της
Χαλκιδικής στο ξενοδοχείο Miraggio . Η εκδήλωση ακολούθησε την
ολοκλήρωση των εργασιών του 2ου Ελληνορωσικού φόρουμ για τον τουρισμό.
Πρόκειται για μια δίγλωσση (ελληνικά και ρωσικά) ανθολογία ποιημάτων
με τίτλο "Ρωσικός Παρνασσός - Ανθολογία ρωσικής ποίησης".

Ο 94χρονος Αλέξης Πάρνης, γνωστός και ως πατριάρχης της διάδοσης της
ρωσικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, έκανε την επιλογή και τη μετάφραση
των ποιημάτων. Ο πολυβραβευμένος λογοτέχνης μίλησε για τη ρωσική
λογοτεχνία, ενώ απήγγειλε και μερικά από τα ποιήματα της έκδοσης. Την
παρουσίαση προλόγισε ο Σήφης Ζαχαριάδης καθώς τους δύο άνδρες συνδέει
στενή προσωπική φιλία από την περίοδο της μακροχρόνιας παραμονής τους
στη Ρωσία.

ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία