Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




΄Αβατα τής Οικονομίας


Οι γυναίκες βρίσκονταν "στο τιμόνι" μόλις μιας στις 20 μεγαλύτερες
εταιρείες  τών ΗΠΑ,τον περασμένο χρόνο



Νέα Υόρκη.-

Ο αριθμός των γυναικών, που είναι επικεφαλής στις 500 μεγαλύτερες
εταιρείες στις ΗΠΑ, έφτασε τον περασμένο χρόνο τις... 27, σύμφωνα με
έρευνα, η οποία, όπως εξηγούν οι ειδικοί, δείχνει ότι οι θέσεις αυτές
εξακολουθούν ως έναν μεγάλο βαθμό να αποτελούν 'άβατο' για τις
γυναίκες.

Όπως προκύπτει από την ίδια πηγή, το 95% των θέσεων του διευθύνοντος
συμβούλου το 2017 κατείχαν άνδρες ,παρότι περισσότερες γυναίκες κάνουν
πλέον μεταπτυχιακές σπουδές και συμμετέχουν στην αγορά εργασίας.
Ταυτόχρονα όμως η έρευνα διαπίστωσε ότι υπήρξαν προσπάθειες προώθησης
των γυναικών στον χώρο των επιχειρήσεων.

Μία διεθνής ένωση έρευνας του επιχειρηματικού χώρου, η Conference
Board, χρησιμοποίησε έναν χρηματιστηριακό δείκτη, τον Standard &
Poor's 500, για να διακριβώσει τον ακριβή αριθμό των γυναικών
επικεφαλής μεγάλων εταιρειών.

Ο αριθμός γυναικών CEOs αυξήθηκε κατά μια από το 2016 --η μεγαλύτερη
αύξηση από τότε που ξεκίνησε να καταγράφει η ένωση πριν από 17 χρόνια.

Το ποσοστό του 5% που είναι οι γυναίκες επικεφαλής εταιρειών παραμένει
"σκανδαλωδώς χαμηλός", λέει ο Ματέο Τονέλο της συγκεκριμένης ένωσης, ο
οποίος συνυπογράφει την έρευνα.

"Οι γυναίκες δεν ανεβαίνουν στην ιεραρχία και κυρίως στην κορυφή",
δήλωσε ο Τονέλο στο Ίδρυμα Thomson Reuters.

Ο αριθμός των γυναικών που είναι διευθύνουσες σύμβουλοι έχει
ουσιαστικά μειωθεί τους τελευταίους μήνες και έχει πέσει στις 24, λέει
η Άννα Μπένινγκερ, η επικεφαλής της Catalyst, η οποία έχει έργο της
την προώθηση των γυναικών στις επιχειρήσεις."Στην πραγματικότητα
σκαρφαλώνουμε (στα ανώτερα κλιμάκια)", είπε.

Τα εμπόδια που συναντούν οι γυναίκες ποικίλλουν: προκαταλήψεις,
αποκλεισμός στον εργασιακό χώρο αλλά και υψηλότερες απαιτήσεις σε
σχέση με ό,τι ισχύει για τους άνδρες ή διοικητικά συμβούλια εταιρειών
αποκλειστικά αποτελούμενα από άνδρες που λαμβάνουν τις αποφάσεις για
τις προσλήψεις, λέει η ίδια.

Από την πλευρά του ο Ντέιβιντ Κάντεν, επίτιμος καθηγητής
επιχειρηματικότητας και στρατηγικής στο πανεπιστήμιο Quinnipiac,
απέρριψε το επιχείρημα ότι οι γυναίκες εγκαταλείπουν τις δουλειές τους
για να ασχοληθούν με την οικογένειά τους ή ότι οι άνδρες διστάζουν να
καθοδηγήσουν επαγγελματικά τις νεαρές γυναίκες.

"Θεωρώ ότι ο παλαιομοδίτικος σεξισμός είναι πολύ εμφανέστερος.
Εξακολουθούμε να συναντάμε 'αόρατα' εμπόδια".

Οι διαπιστώσεις της έρευνας συμπίπτουν με τις εκκλήσεις ακτιβιστών για
ποσοστώσεις στην ηγεσία των εταιρειών.

Γερουσιαστές της Καλιφόρνια υπέγραψαν πρόσφατα έναν νέο νόμο που ζητεί
από τις εισηγμένες εταιρείες που έχουν τα κεντρικά τους γραφεία στη
συγκεκριμένη πολιτεία, να έχουν τουλάχιστον μια γυναίκα στο διοικητικό
τους συμβούλιο μέχρι το τέλος του 2019.
Η  Καλιφόρνια είναι η πρώτη αμερικανική πολιτεία που απαιτεί να
εκπροσωπούνται οι γυναίκες στα εταιρικά συμβούλια. Αρκετές ευρωπαϊκές
χώρες έχουν παρόμοιους νόμους ή κατευθυντήριες γραμμές ακολουθώντας τη
Νορβηγία, η οποία ήδη πριν από μία δεκαετία απαιτούσε από όλες τις
εταιρείες να έχουν γυναίκες στα διοικητικά τους συμβούλια σε ποσοστό
τουλάχιστον 40%. Σύμφωνα με τον Economist, παρόμοιοι νόμοι είχαν ως
αποτέλεσμα να αυξηθεί το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στα ΔΣ χωρών
όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Βρετανία και η Ολλανδία.
Πηγές Economist,ΑΠΕ-ΜΠΕ,Thomson Reuters Foundation



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία