Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΠΡΟΣΩΠΑ
"Το φαινόμενο Γκρέτα"



Στοκχόλμη.-


  Είναι το ίνδαλμα μιας γενιάς νέων που εναντιώνονται στην κλιματική
αλλαγή. Όμως η Γκρέτα Τούνμπεργκ, υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης, η οποία
τιμήθηκε;ήδη με το "Βραβείο Ορθής Διαβίωσης", γνωστό και ως
"Εναλλακτικό Νόμπελ", χλευάζεται από κάποιους και περιφρονείται από
άλλους που βλέπουν σε αυτήν έναν υπέρμετρο οικολογικό ενθουσιασμό.
Στα 16 της, η νεαρή ακτιβίστρια έχει γίνει η φωνή για εκατομμύρια
ανήσυχους νέους που ανακυκλώνουν τα σκουπίδια τους, καθαρίζουν τις
παραλίες, κόβουν το κρέας από τη διατροφή τους, σταματούν να
ταξιδεύουν με αεροπλάνα και ψηφίζουν πράσινα κόμματα.
Η σουηδέζα έφηβη, από την οποία ξεκίνησαν οι μαθητικές "απεργίες" για
το κλίμα, έχει εμπνεύσει μαθητές σε όλον τον κόσμο για να απέχουν από
τα μαθήματά τους κάθε Παρασκευή με αίτημα την ενίσχυση των δράσεων για
την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Πρόεδροι χωρών και επικεφαλής πολυεθνικών έχουν μπει στο στόχαστρό της
και το σύνθημα που είχε γράψει στο πανώ της:"skolstrejk för klimatet"
(σχολική απεργία για το κλίμα) έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες.
Και κυρίως η ίδια δεν είναι μόνη της. Τουναντίον.
Ήδη μαθητές στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Αυστραλία, τη Γαλλία, τη
Γερμανία, την Ιρλανδία, την Ουγκάντα, την Ταϊλάνδη, την Κολομβία και
την Πολωνία έχουν ακολουθήσει το παράδειγμά της ζητώντας την ανάληψη
δράσης από τις κυβερνήσεις των χωρών τους για την κλιματική αλλαγή.
Μια ημέρα το περασμένο καλοκαίρι, έπειτα από έναν καύσωνα με
θερμοκρασίες ρεκόρ, που έπληξε τη βόρεια Ευρώπη, και τις δασικές
πυρκαγιές που κατέκαψαν εκτάσεις στη Σουηδία, η Γκρέτα αποφάσισε να
προχωρήσει μόνη της. Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Αυγούστου 2018.
Και εκείνη ήταν μόλις 15 ετών. Δεν πήγε στο σχολείο, κάθισε στο
πλακόστρωτο έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο και έτσι οδήγησε στη
γέννηση ενός παγκόσμιου κινήματος. Έκτοτε βρισκόταν στο ίδιο σημείο
σχεδόν κάθε Παρασκευή με χιόνι, πάγο, βροχή...
Το "φαινόμενο Γκρέτα" έγινε viral. Οι λογαριασμοί της στο Twitter και
στο Instagram αριθμούν σήμερα περισσότερους από έξι εκατομμύρια
ακολούθους.
Ως ανεπίσημη εκπρόσωπος της γενιάς της, η Γκρέτα θέλει να
κινητοποιήσει τους παγκόσμιους ηγέτες για την υπερθέρμανση του
πλανήτη, όπως φάνηκε και από την πύρινη ομιλία της--"Πώς τολμάτε;
Κλέψατε τα όνειρά μου"--στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα,
στη Νέα Υόρκη.
Όταν ξεκίνησε τη δράση της, η Γκρέτα ήταν ένα εξαιρετικά εσωστρεφές
άτομο, ξύπναγε κάθε πρωί στις 6 για το σχολείο και επέστρεφε στις 3.
Μικροκαμωμένη η ίδια, λέει: "Πάντα υπήρξα το κορίτσι εκείνο που
καθόταν στο τελευταίο θρανίο και δεν μίλαγε. Τίποτα δεν συνέβαινε
ουσιαστικά στη ζωή μου. Νόμιζα ότι δεν μπορώ να κάνω τη διαφορά γιατί
είμαι πολύ μικρόσωμη".
Πράγματι δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Η μητέρα της, η Μαλένα
Έρνμαν, είναι μία από τις πιο διάσημες τραγουδίστριες της όπερας. Ο
πατέρας της, ο Σβάντε Τούνμπεργκ, είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Και η
ίδια η Γκρέτα υπήρξε πάντα εξαιρετικά ευφυής. Πριν από τέσσερα χρόνια
διαγνώστηκε με σύνδρομο Άσπεργκερ.
Η Γκρέτα πάσχει από επιλεκτική αλαλία και εξαιτίας αυτού έχει την τάση
να ανησυχεί περισσότερο από άλλους.
"Σκέφτομαι υπερβολικά πολύ. Κάποιοι άνθρωποι δεν ασχολούνται. Εγώ δεν
μπορώ, ειδικά αν είναι κάτι που με προβληματίζει ή με στενοχωρεί.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρότερη και στο σχολείο οι δάσκαλοί μας μας
έδειχναν ταινίες με πλαστικά στον ωκεανό, πολικές αρκούδες που
λιμοκτονούσαν και άλλα τέτοια. Έκλαιγα σε όλη τη διάρκεια. Οι
συμμαθητές μου προβληματίζονταν όταν παρακολουθούσαν την ταινία, αλλά
όταν σταματούσε άρχιζαν να σκέφτονται άλλα πράγματα. Εγώ δεν μπορούσα
να το κάνω αυτό. Οι εικόνες αυτές ήταν καρφωμένες στο κεφάλι μου".
Τώρα το έχει αποδεχτεί και το θεωρεί μέρος του εαυτού της. Το έχει
πλέον μετατρέψει σε κινητήρια δύναμη αντί για πηγή κατάθλιψης που σε
παραλύει, κάτι που συνέβαινε παλιά.
Σε ηλικία περίπου οκτώ ετών, όταν για πρώτη φορά πληροφορήθηκε για την
κλιματική αλλαγή, σοκαρίστηκε που οι ενήλικες δεν έδειχναν να παίρνουν
στα σοβαρά το θέμα. Βέβαια δεν ήταν αυτός ο μοναδικός λόγος που λίγα
χρόνια αργότερα εμφάνισε κατάθλιψη, ήταν όμως ένας επιβαρυντικός
παράγοντας.
"Το σκεφτόμουν συνεχώς και αναρωτιόμουν αν θα έχω μέλλον. Και το
κράτησα για τον εαυτό μου γιατί δεν είμαι από αυτούς που τα συζητάνε
και αυτό δεν ήταν υγιές. Έπαθα βαριά κατάθλιψη και σταμάτησα να
πηγαίνω στο σχολείο. Όταν ήμουν στο σπίτι με φρόντιζαν οι γονείς μου
και αρχίσαμε να μιλάμε γιατί δεν είχαμε τίποτα άλλο να κάνουμε. Και
τότε τους μίλησα για τις ανησυχίες μου για την κλιματική κρίση και το
περιβάλλον. Και ένιωσα καλά, γιατί το έβγαλα από μέσα μου".
Οι πρώτοι στους οποίους είχε επίδραση η Γκρέτα ήταν οι ίδιοι οι γονείς
της: για παράδειγμα, ο πατέρας της έγινε χορτοφάγος. Λέει: "Μας
έδειχνε συνέχεια ντοκιμαντέρ και διαβάζαμε μαζί βιβλία. Προηγουμένως
δεν είχα ιδέα. Θεωρούσα ότι το είχαμε λύσει το ζήτημα του κλίματος.
Μας άλλαξε και τώρα αλλάζει πάρα πολύ κόσμο. Δεν έδειχνε κάτι τέτοιο
όταν ήταν παιδί. Είναι απίστευτο. Αν μπορεί να συμβεί αυτό, τότε
μπορούν να συμβούν τα πάντα".
AΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία