Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παλαιστινιακό κράτος, εποικισμοί, Ιερουσαλήμ
Τα κύρια σημεία του σχεδίου Τραμπ



Oυάσιγκτον.-

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε  το πολυαναμενόμενο
ειρηνευτικό του σχέδιο για τη Μέση Ανατολή, το οποίο προβλέπει την
ίδρυση- υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις- κράτους για τους
Παλαιστινίους, την προσάρτηση από το Ισραήλ των εβραϊκών οικισμών στη
Δυτική Όχθη, ενώ ενταφιάζει το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων
προσφύγων στη γη τους.

Ακολουθούν τα κύρια σημεία του σχεδίου:

«Ρεαλιστική λύση δύο κρατών»

Οι Παλαιστίνιοι θα έχουν το δικαίωμα σε ένα κράτος, αλλά υπό
προϋποθέσεις. Θα πρέπει να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως «Εβραϊκό κράτος»,
«να απορρίψουν την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της» και να
ενισχύσουν τα θεσμικά τους όργανα.
Εάν συμφωνήσουν να διαπραγματευτούν και τελικά να αποκτήσουν ένα
τέτοιο κράτος, την ίδρυση του οποίου αποδέχθηκε ο πρωθυπουργός του
Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, αυτό το παλαιστινιακό κράτος θα είναι
«αποστρατιωτικοποιημένο». Το Ισραήλ θα παραμείνει υπεύθυνο για την
ασφάλεια και τον έλεγχο του εναέριου χώρου στα δυτικά της κοιλάδας του
Ιορδάνη, ενώ η Χαμάς, η οποία ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, θα πρέπει
να «αφοπλιστεί».

Οι προσαρτημένοι εποικισμοί

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να αναγνωρίσουν χωρίς καθυστέρηση
την προσάρτηση από το Ισραήλ στο έδαφός του των οικισμών που ανέγειρε
στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Περίπου το 30% της Δυτικής Όχθης θα
καταλήξει έτσι επισήμως στο εβραϊκό κράτος.
Η Ουάσινγκτον είναι συγκεκριμένα έτοιμη να δράσει για την κυριαρχία
του Ισραήλ στην κοιλάδα του Ιορδάνη, μια στρατηγική λωρίδα γης στα
σύνορα της Ιορδανίας.
Ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος με αυτά τα εδάφη θα είναι,
συνεπώς, πολύ μικρότερο από αυτό που επιθυμούν οι Παλαιστίνιοι, δηλαδή
όλα τα εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967. Ωστόσο, ο Τραμπ επέμεινε,
υποστηρίζοντας ότι οι Παλαιστίνιοι θα δουν την επικράτειά τους
«διπλάσια» σε σύγκριση με σήμερα.
Το Ισραήλ, από την πλευρά του, θα δεσμευτεί να παγώσει την ανάπτυξη
οποιουδήποτε νέου οικισμού για τέσσερα χρόνια - μια περίοδο κατά τη
διάρκεια της οποίας οι Παλαιστίνιοι θα μπορούν να αντιστρέψουν την
τρέχουσα απόρριψη του σχεδίου αυτού.

Ιερουσαλήμ: Μία ή δύο πρωτεύουσες;

Ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος είχε ήδη παραβιάσει την αμερικανική
πολιτική ετών αναγνωρίζοντας την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του
ισραηλινού κράτους, δήλωσε  ότι η Ιερουσαλήμ θα «παραμείνει η
αδιαίρετη πρωτεύουσα του Ισραήλ».
Αλλά ο ίδιος φάνηκε να αντιφάσκει με αυτή του τη δέσμευση,
διασφαλίζοντας παράλληλα ότι ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος θα
μπορούσε να έχει την πρωτεύουσα του στην αλ Κουντς, την «Ανατολική
Ιερουσαλήμ».
Αν αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό ως Ανατολική Ιερουσαλήμ, δηλαδή το
τμήμα που κατέλαβε και προσάρτησε το Ισραήλ το 1967, που οι
Παλαιστίνιοι διεκδικούν ως πρωτεύουσα του κράτους τους, φαίνεται ότι η
κυβέρνηση Τραμπ σκέπτεται να τους αφήσει μόνο προάστια στην ανατολική
πλευρά της ιερής πόλης - δηλαδή, τοποθεσίες όπως το Άμπου Ντις, που
τεχνικά βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, αλλά στην ανατολική πλευρά του
τείχους ασφαλείας που χωρίζει το Ισραήλ από τα Παλαιστινιακά Εδάφη.
Σχετικά με το θέμα των Αγίων Τόπων, ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε τη
διατήρηση του στάτους κβο quo στην Πλατεία των Τζαμιών, το Όρος του
Ναού για τους Εβραίους, διατηρώντας τον έλεγχο αυτού του τόπου, όπου
βρίσκεται ειδικότερα το τέμενος αλ Άκσα, από την Ιορδανία.

Ένα κράτος «εδαφικά συνεχές»

Οι Ηνωμένες Πολιτείες προτείνουν ένα παλαιστινιακό κράτος «εδαφικά
συνεχές» το οποίο μπορεί να αποδειχθεί δυσεπίλυτο παζλ για αυτή την
περιοχή κατακερματισμένη από τους ισραηλινούς οικισμούς. που
αποτελείται από δύο μπλοκ που χωρίζονται από το Ισραήλ, τη Λωρίδα της
Γάζας στην Μεσόγειο και τη Δυτική Όχθη στην ανατολική πλευρά.
Το σχέδιο Τραμπ προτείνει επομένως «σύγχρονα και αποτελεσματικά δίκτυα
μεταφορών για εύκολη μετακίνηση» τόσο για ανθρώπους όσο και για αγαθά.
Όπως σιδηροδρομική γραμμή μεγάλης ταχύτητας μεταξύ Γάζας και Δυτικής
Όχθης.

Η μοίρα των προσφύγων

Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλησε να ενταφιάσει το δικαίωμα των Παλαιστινίων
προσφύγων να επιστρέψουν στο ισραηλινό έδαφος αν ανήκουν σε
οικογένειες που εγκατέλειψαν αυτά τα εδάφη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια
του πολέμου του 1967. Το ζήτημα αυτό ήταν πραγματικό αγκάθι σε όλες
τις προηγούμενες προσπάθειες ειρηνικής διευθέτησης, εξαιτίας της
άρνησης του Ισραήλ.
«Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες θα έχουν την επιλογή να ζήσουν στο
μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, να ενταχθούν στις χώρες στις οποίες
διαμένουν σήμερα ή να εγκατασταθούν σε μια τρίτη χώρα», ανέφερε ο
Λευκός Οίκος.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν σταματήσει να συνεισφέρουν στην
υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες αυτούς (UNRWA) με
πρωτοβουλία του ίδιου του δισεκατομμυριούχου προέδρου, υπόσχονται να
«συνεργαστούν με τη διεθνή κοινότητα» για να βοηθήσουν «γενναιόδωρα»
αυτή τη διαδικασία επανεγκατάστασης.

Ποια αραβική υποστήριξη;

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου τόνισαν την παρουσία, κατά
την  εκδήλωση για το Σχέδιο στον Λευκό Οίκο, των πρεσβευτών του Ομάν,
του Μπαχρέιν και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τους οποίους
ευχαρίστησαν θερμά. Ο Αμερικανός πρόεδρος επαίνεσε «το απίστευτο έργο
που έχουν κάνει για να βοηθήσουν» στην εφαρμογή αυτής της πρότασης
ειρήνης.
Οι υποστηρικτές της προσέγγισης του Λευκού Οίκου ανέκαθεν βασίζονταν
στις σχέσεις τους με τους μονάρχες του Κόλπου και άλλες αραβικές χώρες
για να παροτρύνουν τους Παλαιστίνιους να αποδεχθούν το σχέδιο και να
επωφεληθούν από την οικονομική δέσμη των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων
διεθνών επενδύσεων για δέκα χρόνια.
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία