Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Στην 67η θέση η Ελλάδα
Η Φινλανδία  «η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου»



Γενευη.-

Η Φινλανδία ανακηρύχθηκε  «η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου»
για πέμπτη διαδοχική χρονιά, σε μια κατάταξη, στις τελευταίες θέσεις
της οποίας βρίσκονται ο Λίβανος και το Αφγανιστάν. Η Ελλάδα έχει
ανέβει φέτος στην 67η θέση του καταλόγου που περιλαμβάνει περί τις 150
χώρες, από την 68η όπου βρισκόταν το 2021.
Με βαθμό 7,82 στα 10, η σκανδιναβική χώρα των 5,5 εκατ. κατοίκων
προηγείται της Δανίας, της Ισλανδίας, της Ελβετίας και της Ολλανδίας,
καθώς οι πρώτες θέσεις της κατάταξης μένουν οι ίδιες και κυριαρχούνται
από τις ευρωπαϊκές χώρες και ιδιαίτερα αυτές της βόρειας Ευρώπης.
«Οι τρεις χώρες που κατέγραψαν τη μεγαλύτερη άνοδο ήταν η Σερβία, η
Βουλγαρία και η Ρουμανία. Αυτές που οπισθοχώρησαν περισσότερο στην
κατάταξη ήταν ο Λίβανος, η Βενεζουέλα και το Αφγανιστάν», σύμφωνα με
την Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας (World Happiness Report», μια ετήσια
μελέτη υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών που άρχισε να
πραγματοποιείται πριν από δέκα χρόνια.
Ο Λίβανος, ο οποίος συγκλονίζεται από ταραχές και μια σοβαρή
οικονομική κρίση, πέφτει έτσι στην προτελευταία θέση, με βαθμό 2,95,
πίσω από τη Ζιμπάμπουε και ακριβώς μπροστά από το Αφγανιστάν, που
μένει και φέτος στην τελευταία θέση με βαθμό 2,40.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται από το 2012, χρησιμοποιεί κυρίως τις
δημοσκοπήσεις Gallup, στο πλαίσιο των οποίων οι κάτοικοι ερωτώνται για
το προσωπικό τους επίπεδο ευτυχίας, σε συνδυασμό με το ΑΕΠ και
αξιολογήσεις που αφορούν το επίπεδο της αλληλεγγύης, της ατομικής
ελευθερίας και της διαφθοράς, ώστε να υπάρξει ένας συνολικός βαθμός.
Η Γερμανία και ο Καναδάς χάνουν μία θέση και βρίσκονται αντιστοίχως
φέτος στη 14η και τη 15η θέση, ακριβώς μπροστά από τις Ηνωμένες
Πολιτείες (16η θέση, +3), σύμφωνα με την επίσημη κατάταξη περίπου 150
χωρών, που σταθμίζει τα δεδομένα των τριών τελευταίων ετών. Η Γαλλία
βρίσκεται στην 20η θέση (+1), «που είναι η υψηλότερη από τότε που
υφίσταται αυτή η μελέτη», ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται στην 17η,
την ίδια με πέρυσι.
«Το δίδαγμα από την Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας αυτά τα τελευταία χρόνια
είναι ότι η κοινωνική αλληλεγγύη, η γενναιοδωρία μεταξύ των ανθρώπων
και η εντιμότητα της κυβέρνησης έχουν κρίσιμη σημασία για την
ευημερία», σχολίασε ο Τζέφρι Ζακς, ένας από συντάκτες της. «Οι
παγκόσμιοι ηγέτες θα πρέπει να το λάβουν υπόψη», πρόσθεσε.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία