 |
|
|  Κυριακή 1/11
----------------------------------------
Γερμανία
----------------------------------------
Πέθανε ο Γκίντερ Σαμπόφσκι, ο εκπρόσωπος του πολιτικού γραφείου της ΛΔ Γερμανίας που "έριξε" άθελά του το Τείχος του Βερολίνου
----------------------------------------
ΒΕΡΟΛΙΝΟ.-
Ο Γκίντερ Σαμπόφσκι, ο πρώην ανώτατος αξιωματούχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας που "γκρέμισε" κατά λάθος το Τείχος του Βερολίνου πριν από 26 χρόνια, πέθανε σήμερα σε ηλικία 86 ετών.
Ο Σαμπόφσκι, που ήταν μέλος και εκπρόσωπος του Πολιτικού Γραφείου, μιλούσε σε μια κατά τα λοιπά αδιάφορη συνέντευξη Τύπου, στις 9 Νοεμβρίου 1989, όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο για τις τρέχουσες ταξιδιωτικές οδηγίες.
Επί μήνες, η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας πιεζόταν να αφήσει τους πολίτες της να ταξιδεύουν ελεύθερα στη Δύση και ο Σαμπόφσκι, φανερά απροετοίμαστος, άφησε έκπληκτους τους δημοσιογράφους με την απάντησή του.
"Επομένως... ε... αποφασίσαμε σήμερα... ε... να εφαρμόσουμε έναν κανονισμό που επιτρέπει σε κάθε πολίτη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας... ε... να...ε ... φεύγει από την Ανατολική Γερμανία από οποιαδήποτε συνοριακή διάβαση", είπε διστακτικά.
Οι δημοσιογράφοι αμέσως τον πίεσαν ρωτώντας τον από πότε θα ισχύσει το νέο μέτρο. "Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου... αμέσως, χωρίς καθυστέρηση" απάντησε αυτοσχεδιάζοντας ο αμήχανος εκπρόσωπος, ψάχνοντας μάταια στα χαρτιά που είχε μπροστά του να βρει κάποια διευκρίνιση.
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η ανακοίνωση θα γινόταν το απόγευμα της επόμενης ημέρας, ώστε να ενημερωθούν πρώτα οι συνοριακοί φρουροί. Ο Σαμπόφσκι έπρεπε επίσης να διευκρινίσει ότι οι Ανατολικογερμανοί θα έπρεπε να κάνουν αίτηση για χορήγηση βίζας στις αρμόδιες αρχές. Όμως οι μπερδεμένες απαντήσεις του έπεσαν σαν βόμβα την εποχή εκείνη.
Οι δημοσιογράφοι άρχισαν αμέσως να μεταδίδουν ότι άνοιξε το Τείχος, το ισχυρότερο σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου και του Σιδηρού Παταπετάσματος, πυροδοτώντας μια κοσμοπλημμύρα Ανατολικογερμανών που έσπευσαν στα σύνορα.
Η συνέχεια είναι γνωστή: το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας έπεσε, διοργανώθηκαν ελεύθερες εκλογές και το ίδιο το κράτος "έσβησε" με την επανένωση της Γερμανίας, τον Οκτώβριο του 1990.
Την είδηση για τον θάνατο του Σαμπόφσκι ανακοίνωσε στο Γερμανικό Πρακτορείο η χήρα του, Ιρίνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
