 |
|
|  ...και φιλοδοξεί να την εξαλείψει εως το 2030
-----------------------------------------
ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ?Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ "ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ" ΤΗΝ "ΑΚΡΑΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ"...
ΕΔΩ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ.-(Ανταπόκριση/Τρίτη Ωρα 12.26μμ)
Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ) Τζιμ Γιονγκ Κιμ έθεσε ως στόχο να εξαλειφθεί η "ακραία φτώχεια" στον πλανήτη ως το 2030 και να βελτιωθεί η κατάσταση των πιο ευάλωτων ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι για να εκπληρωθεί ο στόχος αυτός θα χρειαστούν "εξαιρετικές προσπάθειες" από μέρους της διεθνούς κοινότητας και επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης σε διεθνές επίπεδο.
"Ένας κόσμος απαλλαγμένος από την φτώχεια και από τον οικονομικό αποκλεισμό είναι στο χέρι μας (. . .). Το να υλοποιήσουμε τον στόχο αυτόν θα απαιτήσει όμως εξαιρετικές προσπάθειες. Αλλά ποιος μπορεί σήμερα ακόμη να αμφισβητήσει ότι η προσπάθεια αυτή αξίζει τον κόπο;" είπε ο Κιμ κατά την διάρκεια ομιλίας του στο πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν της Ουάσινγκτον.
Ο επικεφαλής της ΠΤ έκανε την πρώτη του σημαντική δημόσια ομιλία μετά την ανάληψη των καθηκόντων του τον Ιούλιο, καθώς ο διεθνής οικονομικός οργανισμός αυτός βρίσκεται αντιμέτωπος με δυνητικό ανταγωνισμό από τις αναδυόμενες χώρες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), οι οποίες επιδιώκουν να ιδρύσουν μια δική τους διεθνή τράπεζα ανάπτυξης.
Ο πρώην πανεπιστημιακός ζήτησε τη βοήθεια των 188 κρατών-μελών της ΠΤ ώστε να πέσει το ποσοστό των ανθρώπων οι οποίοι ζουν με λιγότερο από 1,25 δολάριο την ημέρα από το 21% που είχε καταγραφεί το 2010 στο 3% το 2030.
Ο αριθμός των ανθρώπων αυτών —1,2 δισεκ. το 2010— οφείλει να μειωθεί σε περίπου 600 εκατ. ανθρώπους το 2030, που θα είναι το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2030 κατά τις εκτιμήσεις αναλυτών της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Το 2012, σύμφωνα με οικονομολόγους, το ποσοστό της φτώχειας στον αναπτυσσόμενο κόσμο ανήλθε σε 19%, ή περίπου 1,1 δισεκατ. πρόσωπα σε όλον τον πλανήτη. Η φτώχεια παγκοσμίως μειωνόταν με ρυθμό 1% ετησίως από το 1981 ως το 2010, σύμφωνα με δεδομένα της ΠΤ.
"Πάνω από το όριο του 3%, η πρόκληση που αντιπροσωπεύει η φτώχεια αλλάζει φύση. Από τα διαρθρωτικού χαρακτήρα μέτρα για να πετύχουμε τον στόχο αυτόν, θα περάσουμε στα λεγόμενα στοχευμένα, που αφορούν μικρότερες ομάδες (. . . ). Η αναμέτρηση με την μαζική φτώχεια που κάνουν πολλές κυβερνήσεις εδώ και αιώνες θα κερδηθεί", ανέφερε ο Κιμ.
Τ0 2000, η διεθνής κοινότητα είχε ορίσει οκτώ στόχους της ανάπτυξης, που έπρεπε να επιτευχθούν ως το 2015. Ο ένας εξ αυτών, η μείωση της φτώχειας κατά το ήμισυ, είχε ήδη επιτευχθεί το 2010, "πέντε χρόνια νωρίτερα" από το χρονοδιάγραμμα.
"Δεν θα είναι εύκολο πράγμα να τελειώνουμε με την φτώχεια(...)η προσπάθεια θα γίνεται δυσχερής επειδή όσοι θα παραμένουν εγκλωβισμένοι στη φτώχεια θα είναι και οι πλέον απρόσιτοι" για την ΠΤ, υπογράμμισε ο Κιμ.
Στην ομιλία του ο Κιμ έθεσε ακόμα έναν πολύ δύσκολα επιτεύξιμο αλλά και μετρήσιμο στόχο: να αυξηθεί το εισόδημα του 40% των φτωχότερων ανθρώπων του πλανήτη σε κάθε χώρα.
"Δεν θα πρέπει, απλά, να παρακολουθούμε την πρόοδο στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αλλά και να εξετάσουμε κατ' ευθείαν τι απέγινε η βελτίωση της κατάστασης" των πιο φτωχών, επισήμανε
Για την υλοποίηση του διπλού αυτού στόχου ο Κιμ είπε ότι δεν υπάρχει κάποια "θαυματουργή" λύση αλλά είναι προϋπόθεση "να επιταχυνθεί" η οικονομική ανάπτυξη, ειδικά στην υποσαχάρια Αφρική και στη νότια Ασία.
Ο Κιμ στάθηκε πάντως στην διεθνή οικονομική συγκυρία, επισημαίνοντας πως αποτελεί πηγή σοβαρής ανησυχίας η παγκόσμια οικονομική κρίση τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, η οποία "δεν μοιάζει να εξασθενεί", όπως τόνισε αναφερόμενος "στις εξελίξεις στην Κύπρο". Ανοίγοντας μια παρένθεση για την Ευρώπη, είπε πως "είναι πολύ νωρίς για να ανακηρύξουμε τη νίκη". Οι πολιτικές λιτότητας, ανέφερε ο Κιμ, συνεχίζουν "να βαραίνουν στην ανάπτυξη" στις πλούσιες χώρες.
"Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουν στην ανάπτυξη οι φτωχοί", τόνισε ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ο Κιμ αναφέρθηκε σε "δυνητικά σοκ" που μπορεί να ακυρώσουν τις προσπάθειες που συντελούνται: τις περιβαλλοντικές καταστροφές, οι οποίες απειλούν εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές αλλά και μια νέα διατροφική, ή χρηματοπιστωτική, διεθνή κρίση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
