 |
|
|  ...ανήμερα το Πάσχα
------------------------------------------
ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...
ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση Αλέκος Λιδωρίκης/Κυριακή τού Πάσχα Ωρα 2.17μμ)
Ένα ξένος τουρίστας έτρεχε ανέμελος με αυτοκίνητο, προφανώς νοικιασμένο, λίγο πριν τις 10 το πρωί ανήμερα του Πάσχα, ακούγοντας μουσική, στην άδεια από αυτοκίνητα και πεζούς λεωφόρο Βασ. Αμαλίας, μπροστά στο Κοινοβούλιο, στο Σύνταγμα, απολαμβάνοντας τον ήλιο. Ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα, έναντι όλων των άλλων χωρών της Ευρώπης που έχει η χώρα μας, η οποία απολαμβάνει ηλιοφάνεια περισσότερες από 300 ημέρες το χρόνο.
Μια εντελώς διαφορετική Αθήνα, ήρεμη, ήσυχη που συναντά κανείς ελάχιστες ημέρες του χρόνου, κυρίως το Πάσχα καθώς και στην καρδιά του καλοκαιριού, την γιορτή της Παναγίας το 15Αύγουστο.
Μια Αθήνα που εφέτος δείχνει να είναι ακόμη πιο ήσυχη από πέρυσι, καθώς σύμφωνα με εκτιμήσεις, με σύμμαχο τον καλοκαιρινό καιρό, η κίνηση εξόδου από τα λιμάνια ήταν κατά 25% αυξημένη ενώ και στα ΚΤΕΛ και τα αεροδρόμια η κίνηση ήταν επίσης μεγάλη.
Στην κάτω μεριά της πλατειάς Συντάγματος, Κυριακή του Πάσχα, τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία, που έχουν κάνει την εμφάνιση και στην πρωτεύουσα μας, περιμένουν να υποδεχτούν τουρίστες προκειμένου να τους κάνουν το γύρο της πόλης. Ήδη, παρά το πρωινό της ώρας έχουν καταφτάσει οι πρώτοι. «Πάμε καλά», μας αναφέρει χαρακτηριστικά εργαζόμενος που έκοβε τα εισιτήρια.
Σε καθημερινή βάση έρχονται πολλοί τουρίστες να κάνουν το γύρο της Αθήνας, από τα κρουαζιερόπλοια που καταφθάνουν ήδη στο Πειραιά. Ευτυχώς η διεθνής εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό έχει βελτιωθεί και αυτό το εισπράττουμε καθημερινά, από όσα μας λένε οι τουρίστες από κάθε γωνία του κόσμου, μας λέει, σε σύντομη συνομιλία που είχαμε μαζί του.
Η άποψη των ανθρώπων που εργάζονται στο τουρισμό και τα μηνύματα που λαμβάνουν, έχει τη σημασία της, για να βγάλει κανείς τα συμπεράσματα του. Ο εργαζόμενος δείχνει να είναι απόλυτα ενημερωμένος. Άλλωστε εφέτος, σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις, θα σημειωθεί ρεκόρ αφίξεων τουριστών, που θα φτάσουν τα 17 εκατομμύρια, με ότι συνεπάγεται αυτό για την συμβολή στην τιτάνια προσπάθεια που γίνεται για έξοδο από την πρωτοφανή κρίση που πλήττει την χώρα μας.
Στην αρχή της Καρ. Σερβίας, ένας άστεγος κοιμάται ακόμη στην στάση του λεωφορείου, μια εικόνα που μας προσγειώνει στην πραγματικότητα και μας θυμίζει ότι σημαντικός αριθμός συνανθρώπων μας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και μεγαλούπολη, αδυνατεί να αντιμετωπίσει ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης τους. Ένας αριθμός που αυξήθηκε σημαντικά στη διάρκεια των τελευταίων ετών της κρίσης και που οδήγησε σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών ακόμη και για ανθρώπους που μερικά χρόνια πριν δεν μπορούσαν καν να το φανταστούν. Τώρα το μεγάλο στοίχημα όλων, της Πολιτείας, των αρμόδιων φορέων, στην χώρα μας αλλά και σε επίπεδο ΕΕ, είναι το φαινόμενο αυτό να περιοριστεί στο ελάχιστο, εάν είναι δυνατόν να εξαλειφθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη.
Συνεχίζοντας την περιήγηση μας στο κέντρο της Αθήνας, διανύουμε αποστάσεις με το αυτοκίνητο σε ελάχιστα μόνον λεπτά. Όλες οι κεντρικές αρτηρίες είναι άδειες ή σχεδόν άδειες. Στην οδό Πανεπιστημίου, συναντάμε μόνον δυο ταξί και μερικούς τουρίστες να φωτογραφίζουν την Αθηναϊκή Τριλογία, τα τρία ιστορικά κτίρια της Αθήνας, του Πανεπιστημίου, της Βιβλιοθήκης και της Ακαδημίας.
Στην Ακαδημίας ελάχιστοι, κυρίως οικονομικοί μετανάστες, περιμένουν κάποιο λεωφορείο. Η Σταδίου έρημη εντελώς, το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι μικρότεροι δρόμοι που καθημερνά είναι απροσπέλαστοι.
Περνώντας από διάφορες συνοικίες από την Πλατεία Κολωνακίου και τις καφετέριες της, την Κυψέλη, την Πλάκα, η μυρωδιά από τον οβελία που ψήνεται είναι έντονη. Το ελληνικό Πάσχα γιορτάζεται σε κάθε γειτονία της Αθήνας παραδοσιακά, όπως ακριβώς και στην περιφέρεια!
Θέλουμε να δούμε την Αθήνα από ψηλά. Πηγαίνουμε στο λόφο του Λυκαβηττού και έχουμε το προνόμιο να είμαστε μόνοι μας και από κάτω να απλώνεται η Αθήνα. Μια πρωτεύουσα, που μαζί με όλη τη χώρα, δίνει την μάχη να ξεφύγει από την βαθιά ύφεση που την έπληξε για πέντε συνεχόμενα χρόνια, αφήνοντας πίσω βαθιές πληγές αλλά και την προσδοκία για την επόμενη, καλύτερη, ημέρα.
Αλέκος Λιδωρίκης
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
