 |
|
|  Πέθανε σε ηλικία 94 ετων ο επί 7 φορές πρωθυπουργός τής Ιταλίας
------------------------------------------
ΑΥΡΙΟ Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΖΟΥΛΙΟ ΑΝΤΡΕΟΤΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΤΙΜΕΣ...
ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης/Δευτέρα Ωρα 6.43μμ)
Αύριο το απόγευμα πρόκειται να τελεσθεί η κηδεία του Ιταλού παλαίμαχου πολιτικού Τζούλιο Αντρεότι. Σύμφωνα με επιθυμία της οικογένειάς του, ο Αντρεότι δεν πρόκειται να κηδευτεί δημοσία δαπάνη και με επίσημες τιμές.
Τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται στο τεράστιο βάρος του ρόλου του Αντρεότι στην ιταλική πολιτική σκηνή. Δεκαοκτώ φορές υπουργός, επτά φορές πρωθυπουργός, ισόβιος γερουσιαστής και συγχρόνως το πιο προβεβλημένο στέλεχος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
«Η ειρωνεία ήταν το κύριο γνώρισμά του» μεταδίδει η ιταλική δημόσια τηλεόραση Rai. «Όταν κανείς σκέφτεται με πονηρία αμαρτάνει, αλλά συχνά πετυχαίνει διάνα», συνήθιζε να λέει ο εκλιπών Ιταλός πολιτικός.
Είναι αναμφίβολο ότι λίγα πρόσωπα, όσο ο Αντρεότι, καταφέρνουν να συνοψίσουν με την δράση και την στάση τους την νεότερη ιταλική ιστορία: φιλοαμερικανική πολιτική, αλλά με ανοικτό διάλογο τόσο με την Ανατολική Ευρώπη, όσο και με τις αραβικές χώρες, με άκρως φιλική προσέγγιση, μάλιστα, στην τελευταία αυτή περίπτωση.
Αναπτυξιακή πολιτική -μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου- χωρίς να μπορέσει, όμως, να απαλειφθεί η τεράστια κοινωνική και οικονομική διαφορά ανάμεσα στους βόρειους και τους νότιους νομούς της χώρας, όπως και η πληγή της μαφίας στην Κάτω Ιταλία.
Ο Αντρεότι θεωρήθηκε σύμβολο της εξουσίας, με όλες τις προεκτάσεις της: κατηγορήθηκε για συνεργασία με την μαφία. Αθωώθηκε σε ό,τι αφορά την χρονική περίοδο από το 1980 και έπειτα. Για τα προηγούμενα χρόνια ίσχυσε η παραγραφή.
Σε ό,τι αφορά την κατηγορία που τον ήθελε εντολοδότη της δολοφονίας, το 1979, του δημοσιογράφου Μίνο Πεκορέλι, ο οποίος εθεωρείτο στενά συνδεδεμένος με τις μυστικές υπηρεσίες, η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ετυμηγορία της ιταλικής δικαιοσύνης ήταν καταδικαστική. Ο Άρειος Πάγος της Ρώμης όμως τον αθώωσε.
Ο ιταλός «αειθαλής» πολιτικός κατάφερε να επιβιώσει πολλών άλλων πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής, όπως του σοσιαλιστή Μπετίνο Κράξι, του ευρωκομμουνιστή Ενρίκο Μπερλιγκουέρ και των γνωστότερων στελεχών του ιδίου του κόμματός του, της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Πρόκειται, αναμφισβήτητα, για μια από τις λίγες περιπτώσεις στις οποίες η προσωπική ιστορία ενός ατόμου συνδέεται και «συγχέεται» τόσο έντονα με τον μύθο και τις αμέτρητες σχεδόν «ιστορίες» που έχουν γραφτεί και διαδοθεί γύρω από το πρόσωπό του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
