 |
|
|  Τρίτη 8/3
----------------------------------------
Ελληνοσκοπιανά Σύνορα
----------------------------------------
Κολλημένοι στη λάσπη και στην ουδέτερη ζώνη βρίσκονται 13.000 άνθρωποι
----------------------------------------
Ειδομένη.-(Αποστολή Νατάσα Καραθάνου)
Κολλημένοι στη λάσπη και «κολλημένοι» εδώ και καιρό στην Ειδομένη, εξακολουθούν να παραμένουν περίπου 13.000 άνθρωποι, οι οποίοι βλέπουν μέρα με τη μέρα τις ελπίδες τους να συνεχίσουν το ταξίδι της προσφυγιάς, να εξανεμίζονται. Μάλιστα, η ουδέτερη ζώνη Ελλάδας - ΠΓΔΜ παραμένει από χθες το πρωί κλειστή και κανείς δεν γνωρίζει πότε και υπό ποιες συνθήκες θα αρχίσει ξανά η ροή των προσφύγων.
Η χθεσινή νεροποντή μετέτρεψε τον καταυλισμό σε έναν απέραντο λασπότοπο και μούσκεψε όλες τις κουβέρτες και τα πράγματα των προσφύγων, οι οποίοι πέρασαν ένα ολόκληρο βράδυ, προσπαθώντας να προστατέψουν τα παιδιά τους από την καταιγίδα.
Με το πρώτο φως της ημέρας, κουβέρτες και ρούχα απλώθηκαν στον ήλιο και πρόχειρα αναχώματα για να συγκρατήσουν τα νερά σε μια επερχόμενη βροχή, άρχισαν να σκάβονται περιμετρικά των σκηνών. Ταλαιπωρημένοι και με εμφανή τα σημάδια της κούρασης, οι πρόσφυγες ξεκίνησαν την μέρα τους φτιάχνοντας το αγαπημένο τους τσάι σε αυτοσχέδιες εστίες, χρησιμοποιώντας τενεκέδες από κονσέρβες για να βράσουν το νερό.
Ουρές σχηματίστηκαν και πάλι με την «πρωτοκαθεδρία» να έχει αυτή μπροστά στην Praksis, όπου θα διανέμονταν 18.000 σάντουιτς, δύο για τους ενήλικες και ένα για τα παιδιά, με κασέρι, μαρούλι και αυγό. Ο καταυλισμός, πάλι, «απλώνει» όλο και περισσότερο, με δεκάδες σκηνές να έχουν στηθεί σε παρακείμενα χωράφια, ενώ παρά τις εκκλήσεις των ανθρώπων στις ΜΚΟ, κανείς δεν θέλει να αποχωρήσει και να μείνει προσωρινά, σε καλύτερες συνθήκες, σε κάποιο κέντρο μετεγκατάστασης. Μόνο κάποιοι δηλώνουν αποφασισμένοι να κάνουν αιτήσεις για το πρόγραμμα μετεγκατάστασης, το οποίο όμως απαιτεί προηγουμένως να έχουν κάνει αίτηση για άσυλο.
Παράλληλα, αισθητή την παρουσία τους, από την αρχή δημιουργίας του καταυλισμού, κάνουν εθελοντές απ' όλο τον κόσμο που βρίσκονται στην Ειδομένη για να βοηθήσουν όπως μπορούν τους πρόσφυγες. Όπως μια ομάδα νεαρών από τη Δανία, τη Γερμανία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ που συναντήθηκε αρχικά στη Λέσβο και στη συνέχεια μετέβη στην Ειδομένη, όπου έστησε μια τέντα δίπλα σε ένα τροχόσπιτο και φτιάχνει και μοιράζει καθημερινά ένα ποτήρι ζεστό τσάι...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
