 |
|
|  Πέμπτη 10/3
----------------------------------------
Υγεία/Ελλάδα
----------------------------------------
Ηρωες-Τρεις μεταμοσχεύσεις σε ένα 24ωρο στο Ιπποκράτειο, παρά τις ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά
----------------------------------------
Κείμενο Αγγέλα Φωτοπούλου
Τρεις μεταμοσχεύσεις ζωτικών οργάνων σε ισάριθμους ασθενείς πραγματοποιήθηκαν μέσα στο τελευταίο 24ωρο στο Μεταμοσχευτικό Κέντρο του Ιπποκρατείου στη Θεσσαλονίκη παρά τις ελλείψεις σε υλικά και προσωπικό. Τα όργανα ενός 55χρονου που κατέληξε από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της πόλης, αποτέλεσαν δώρο ζωής για έναν 14χρονο και έναν 50χρονο στους οποίους μεταμοσχεύτηκαν οι νεφροί, καθώς και για 60χρονο στον οποίο μεταμοσχεύτηκε το ήπαρ. Οι κερατοειδείς του 55χρονου δωρητή αφαιρέθηκαν και θα μεταμοσχευτούν τις επόμενες ημέρες στο ΑΧΕΠΑ.
Όπως ανέφερε ο διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής Μεταμοσχεύσεων του Ιπποκρατείου, Βασίλης Παπανικολάου, η κατάσταση της υγείας των δύο ασθενών στους οποίους έγινε η μεταμόσχευση νεφρού εξελίσσεται πολύ καλά, ενώ προς το παρόν είναι κρίσιμη η κατάσταση του ασθενούς, στον οποίο μεταμοσχεύτηκε το ήπαρ.
«Είναι κατόρθωμα να γίνονται τρεις μεταμοσχεύσεις σε ένα 24ωρο με τόσες ελλείψεις προσωπικού και υλικών στην Κλινική Μεταμοσχεύσεων. Δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι, δεν υπάρχουν χειρουργοί, δεν υπάρχουν νοσηλευτές. Όσοι υπάρχουν, λειτουργούν χωρίς κανένα κίνητρο με αφοσίωση και αυτοθυσία. Τα υλικά κάθε μέρα λιγοστεύουν και ό,τι χαλάει δεν αντικαθίσταται, ενώ ανταλλακτικά δεν υπάρχουν. Στο Ιπποκράτειο είναι το μοναδικό Κέντρο στην Ελλάδα όπου γίνονται μεταμοσχεύσεις ήπατος, παγκρέατος και παγκρεατικών νησίδων, καθώς και μεταμοσχεύσεις νεφρού σε παιδιά, ενώ είναι ένα από τα πέντε Κέντρα Μεταμοσχεύσεων νεφρού σε όλη την Ελλάδα. Δυστυχώς, οι ελλείψεις μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν και παρά τις υποσχέσεις που είχαμε από τέσσερις υπουργούς Υγείας, η Κλινική Μεταμοσχεύσεων του Ιπποκρατείου εξακολουθεί να αγνοείται παντελώς» τόνισε ο κ. Παπανικολάου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
