 |
|
|  Κυριακή 13/3
----------------------------------------
Πρόσφυγες καθ οδόν...
----------------------------------------
Τρία εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες ψάχνουν τρόπο να πάνε στην Ευρώπη
----------------------------------------
Μεταδίδει απο τη Σμύρνη ο Στρατής Μπαλάσκας
Δεκάδες χιλιάδες οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που συνωστίζονται στη τουρκική χερσόνησο της Ερυθραίας, απέναντι από τη Χίο, ψάχνοντας τρόπο αγωνιωδώς να περάσουν στα ελληνικά νησιά. Επίσημα, γράφει σήμερα Κυριακή η Χουριέτ, ο αριθμός των καταγεγραμμένων Σύρων σε όλη την Τουρκία ανέρχεται στα 2.587.000 και μαζί με τους Αφγανούς, Ιρακινούς και Πακιστανούς ο αριθμός αυτός φτάνει τα τρία εκατομμύρια.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είναι, λοιπόν, οι Σύροι, που συνωστίζονται στα παλιά σπίτια της συνοικίας του Μπασμανέ. Πολλοί και οι μετανάστες, Αφγανοί και Πακιστανοί οι περισσότεροι, που ζουν στα παράλια του Τσεσμέ, αυτοί σε παλιά εγκαταλειμμένα συγκροτήματα εξοχικών κατοικιών και ξενοδοχεία.
Όλοι τους περιμένουν τη στιγμή που ο μεταφορέας θα τους ανάψει το πράσινο φως της μετακίνησής τους στα ελληνικά νησιά. Όλοι ξέρουν πως μετά το πέρασμα ο δρόμος για τη Γερμανία είναι ανοικτός. Κι η Γερμανία για αυτούς τους ανθρώπους είναι κάτι σαν τον παράδεισο των μουσουλμάνων με τα ουρί. Παράδεισος με επίδομα 1.000 ευρώ ο καθένας, ακόμα και για κάθε νεογέννητο παιδί... Και... σπίτι δωρεάν, και άλλα πολλά που έντεχνα οι μεταφορείς τούς λένε πως θα βρουν αμέσως μετά το πέρασμα, σε μια διαδικασία λίγων μόλις ημερών μέχρι να πάνε στη Γερμανία. Μια μέρα στη Χίο ή στη Μυτιλήνη, άλλο λίγο, μια δυο μέρες στην Αθήνα και μετά πέρασμα με τραίνο στη Γερμανία...
Σαν τους δείχνεις στο κινητό φωτογραφίες από την κατάσταση στην Ελλάδα ή στην Ειδομένη απαντάνε πως όχι δεν είναι έτσι. Σε βλέπουν και περίεργα. Αυτούς, ο άνθρωπος τους, ο μεταφορέας που εμπιστεύονται και είναι εξαρτημένοι από αυτόν, τους είπε πως όλα είναι εύκολα μετά το ταξίδι. Εξάλλου τόσα λεφτά έχουν δώσει ήδη...
Ο μεταφορέας των προσφύγων, Τούρκος ή ομοεθνής τους που συνεργάζεται με τους αόρατους μεγαλοδουλεμπόρους, είναι κάτι ανάμεσα στον προ 30 ετών πλασιέ βιβλίων και το «βαποράκι» ναρκωτικών. Από σπίτι σε σπίτι, από μαγαζί σε μαγαζί, από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο κι από αλάνα σε αλάνα. Κάθε μέρα περνάν «πουλώντας» ταξίδια στη γη της επαγγελίας. Για πολλούς έχουν ανοίξει και καρτέλα. Πληρώνονται έναντι των ταξιδιών τους σε δόσεις. Πέντε-δέκα ευρώ την εβδομάδα μέχρι να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό.
Οι παλιές μέρες με τους Σύρους, κυρίως, πρόσφυγες με τα πολλά λεφτά είναι παρελθόν. Στην πλειοψπλειονότητά τους οι άνθρωποι που περιμένουν να περάσουν είναι φτωχοί φυγάδες του πολέμου ή της ανέχειας. Άνθρωποι που θέλουν απλά να ζήσουν καλύτερα.
Δουλεύουν, οι περισσότεροι μαζεύουν χαρτί και μέταλλο από τα σκουπίδια και τα πουλάν σε εταιρείες ανακύκλωσης. Κι ότι κερδίζουν το ακουμπάνε στον μεταφορέα.
Εξαρτημένοι από τον μεταφορέα δεν μπορούν και δεν θέλουν να πιστέψουν ότι το όνειρο τους σταματά σε έναν λασπότοπο στην Ειδομένη, στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
