Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 21/4 ---------------------------------------- Μουσική ---------------------------------------- Πέθανε σήμερα σε ηλικία μόλις 57 ετών ο διάσημος τραγουδιστής της ποπ Prince ----------------------------------------

Μινεσότα.-

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η σορός του δημοφιλούς τραγουδιστή εντοπίστηκε στο στούντιο ηχογράφησης που διατηρούσε στη Μινεσότα. Οι Αρχές διεξάγουν έρευνα για τα ακριβή αίτια θανάτου. Τον τελευταίο καιρό είχε ακυρώσει αρκετές συναυλίες του για λόγους υγείας. Μάλιστα, την Παρασκευή 15 Απριλίου, ο Prince λόγω αδιαθεσίας που αισθάνθηκε ενώ επέβαινε σε αεροσκάφος, αναγκάστηκε να ζητήσει την έκτακτη προσγείωση του αεροπλάνου στο Ιλινόις, όπου και νοσηλεύτηκε για μία ημέρα. Ο εκπρόσωπός του είχε δηλώσει ότι ο τραγουδιστής έπασχε από γρίπη. Ο Prince Rogers Nelson γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1958 στην Μινεάπολη των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο φυσικός πατέρας του Prince, John Nelson, ήταν μέλος του Prince Roger Trio, απ’ όπου και χάρισε στον γιο του το όνομα “Prince”. Ο Prince είχε δείξει το τεράστιο ταλέντο του από μικρός. Εκτός από τις άριστες συνθέσεις και παραγωγές του, μάθαινε με μεγάλη ευκολία να παίζει διαφορετικά μουσικά όργανα. Ο Prince ήταν ακόμα μικρός όταν εγκατέλειψε τη μητέρα του και τον θετό του πατέρα πηγαίνοντας στον φυσικό του πατέρα John Nelson, ο οποίος του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα. Δεν έμεινε όμως για πολύ μαζί του μιας και υιοθετήθηκε από την οικογένεια Anderson κι έγινε στενός φίλους του Andre Anderson (αργότερα Andre Cymone). O Prince ήξερε ήδη να παίζει κιθάρα και πιάνο ενώ παράλληλα είχε ξεκινήσει να συνθέτει τα δικά του τραγούδια. Μαζί με τον Anderson και τον ξάδελφό του Charles Smith πήγαιναν στο ίδιο Γυμνάσιο. Τότε αποφάσισαν να φτιάξουν τους Grand Central που αργότερα μετονομάστηκαν σε Champagne. Για πρώτη φορά παίχτηκαν οι συνθέσεις του Prince και οι πρώτες δοκιμαστικές ηχογραφήσεις του σε στούντιο έγιναν το 1976 χάρις στην καθοδήγηση του Chris Moon που παραχωρούσε τα Σαββατοκύριακα το προσωπικό του studio στον Prince για να κάνει τους πειραματισμούς του επάνω στη μουσική. Στη συνέχεια ο Moon σύστησε τον Prince στον Owen Husney και τον συνέταιρό του ονόματι Levinson που βρήκαν τη μουσική του αρκετά ενδιαφέρουσα. Ακολούθησε το πρώτο δισκογραφικό συμβόλαιο που ο Prince υπέγραψε με την Warner Brothers. Το ντεμπούτο του στη δισκογραφία έγινε με το μάλλον μέτριο ‘For You’, ένα άλμπουμ με επιρροές από funk και soul απ΄ όπου ξεχώρισε το single «Soft And Wet».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία