 |
|
|  Σάββατο 25/6
----------------------------------------
Βρετανία/Brexit
----------------------------------------
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος σκιαγραφούν το πορτρέτο ενός διαιρεμένου Ηνωμένου Βασιλείου
----------------------------------------
ΛΟΝΔΙΝΟ.-
Τα αποτελέσματα του βρετανικού δημοψηφίσματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνουν ένα Ηνωμένο Βασίλειο βαθιά διχασμένο γεωγραφικά, κοινωνικά και ηλικιακά.
Ιδού μερικές σημαντικές τάσεις που διαπιστώνονται στα αποτελέσματα:
Η Αγγλία ψήφισε σε ποσοστό 53,4% υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ.
Αντίθετα η φιλοευρωπαϊκή Σκωτία στήριξε την παραμονή με 62%. Και όπως αναμενόταν σε περίπτωση Brexit, ήδη ετοιμάζεται για να ζητήσει ένα νέο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της, έπειτα από εκείνο του Σεπτεμβρίου 2014.
Η πρωθυπουργός της Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον δήλωσε πως η επιλογή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος βρίσκεται πλέον "πάνω στο τραπέζι".
Στη Βόρεια Ιρλανδία, η οποία ψήφισε επίσης υπέρ της παραμονής με 55,7%, το Σιν Φέιν, η πρώην πολιτική βιτρίνα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), ζήτησε να διεξαχθεί δημοψήφισμα για μια ενοποιημένη Ιρλανδία.
Το Σιν Φέιν υπογράμμισε πως το Brexit έχει "μεγάλες συνέπειες σε ό,τι αφορά τη φύση του βρετανικού Κράτους".
Η ΕΕ χορήγησε δισεκατομμύρια ευρώ για να στηρίξει τη Βόρεια Ιρλανδία μετά τις ειρηνευτικές συμφωνίες της Μεγάλης Παρασκευής του 1998, με τις οποίες τερματίσθηκαν τρεις δεκαετίες διαθρησκευτικών συγκρούσεων μεταξύ καθολικών και προτεσταντών που στοίχισαν τη ζωή σε περισσότερους από 3.000 ανθρώπους.
Η Ουαλία υποστήριξε από την πλευρά της την έξοδο από την ΕΕ (με ποσοστό 52,5%), αλλά η πρωτεύουσά της, το Κάρντιφ, ψήφισε υπέρ της παραμονής σε ποσοστό 60%.
Τέλος το Γιβραλτάρ, ο βρετανικός θύλακος στη νότια Ισπανία, που φοβάται ότι θα απομονωθεί από την υπόλοιπη ήπειρο και του οποίου η οικονομία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις του με την ΕΕ, ψήφισε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 95% υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
