 |
|
|  Σάββατο 2/7
----------------------------------------
Δηλώσεις πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Πεκίνο
----------------------------------------
"Η στρατηγική της Κίνας για εμπορική και οικονομική διασύνδεση με την Ευρώπη περνάει μέσα απο την Ελλάδα"
----------------------------------------
ΠΕΚΙΝΟ.-(Ανταπόκριση)
«¶ξονας και κορμός της ελληνοκινεζικής συνεργασίας είναι το λιμάνι του Πειραιά και προσδοκούμε γύρω από αυτό τον άξονα να αναπτύξουμε μία πολυδιάστατη οικονομική, εμπορική και πολιτιστική συνεργασία» τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στους Έλληνες επιχειρηματίες που συνοδεύουν την κυβερνητική αποστολή στο Πεκίνο.
Ο πρωθυπουργός επισήμανε: «Δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία και επενδύουμε σε σημαντικές προσδοκίες σε αυτό το ταξίδι, ένα ταξίδι για το οποίο έχουμε δουλέψει αρκετά εντατικά, πολλούς μήνες, σε διαρκή συνεργασία και διαπραγμάτευση με την κινεζική πρεσβεία στην Ελλάδα, πολλές φορές όχι εύκολη, προσπαθώντας να ολοκληρώσουμε τον άξονα, τον κορμό της ελληνοκινεζικής συνεργασίας, που είναι το λιμάνι του Πειραιά, καθότι προσδοκούμε, γύρω απ' αυτό τον άξονα να αναπτύξουμε μια πολυδιάστατη, οικονομική, εμπορική, πολιτιστική συνεργασία, με μία χώρα που αποτελεί μία οικονομική υπερδύναμη, μια χώρα που τα επόμενα χρόνια θα αποτελέσει, ίσως, τον βασικό παράγοντα των εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο».
Ο κ. Τσίπρας επισήμανε εξάλλου, ότι η συνεργασία της Ελλάδας με την Κίνα είναι στρατηγικής σημασίας «διότι η Ελλάδα έχει εξαιρετικά σημαντικό πλεονέκτημα, το οποίο πρέπει να το αξιοποιήσουμε: τη γεωγραφική της θέση» και αυτήν τη στιγμή, είπε, «ίσως είναι από τα ελάχιστα στρατηγικά μας πλεονεκτήματα που πρέπει να αναπτύξουμε, να αξιοποιήσουμε». «Και δεν θα αναφερθώ βεβαίως μονάχα στη δυνατότητα που έχουμε μετατρέποντας τη χώρα σε ενεργειακό κόμβο ή αξιοποιώντας το φυσικό περιβάλλον, τον τουρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά αναφέρομαι ιδιαίτερα στον γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας».
Ο κ. Τσίπρας, αναφερόμενος στα κινεζικά σχέδια επισήμανε ότι «στρατηγικός στόχος της Κίνας το επόμενο διάστημα, είναι αυτό που ονομάζουν "Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος", σε συνέχεια της στρατηγικής ανάδειξης του δρόμου του μεταξιού. Και η εξαιρετική σύμπτωση είναι πως σε ό,τι αφορά το "one road", δηλαδή τη θαλάσσια διασύνδεση της Κίνας με τον δυτικό κόσμο, η Ελλάδα είναι πρώτος ευρωπαϊκός σταθμός, όμως και σε ό,τι αφορά τη ζώνη τη σιδηροδρομική και την οδική, πάλι η Ελλάδα είναι ο πρώτος σημαντικός δρόμος στην Ευρώπη, άρα η στρατηγική της Κίνας να αναπτύξει την οικονομική συνεργασία και τη διασύνδεσή της εμπορική και οικονομική με τον δυτικό κόσμο και με την Ευρώπη περνάει μέσα από την Ελλάδα. Η Ελλάδα, λοιπόν μπορεί να αποτελέσει έναν εξαιρετικά σημαντικό κόμβο διαμετακομιστικό, έναν πυλώνα που θα γεφυρώνει τον δυτικό κόσμο και την Ευρώπη, με την Κίνα, μια παγκόσμια υπερδύναμη. Αυτό περνάει βεβαίως μέσα από το λιμάνι του Πειραιά, αλλά δεν πρέπει να σταματήσει εκεί».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
