 |
|
|  Τετάρτη 10/8
----------------------------------------
Απόψεις
----------------------------------------
Οι διώκτες του Γεωργίου στο σκαμνί!
----------------------------------------
Γράφει ο Παντελής Οικονόμου
Η επιμονή στη δίωξη κατά του πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ανδρέα Γεωργίου είναι ανυπόστατη και βάρβαρη. Ανυπόστατη, επειδή έγκλημα (αλλοίωση εθνικών λογαριασμών) δεν διαπράχθηκε, ούτε μπορούσε να διαπραχθεί, αφού ο δήθεν σκοπός τέλεσης του (υπαγωγή στο «μνημόνιο») είχε πραγματοποιηθεί, πριν αναλάβει καθήκοντα ο διωκόμενος. Και βάρβαρη, επειδή η δικαστής κυρία Ξένη Δημητρίου, αντί να προστατεύσει τον αυταπόδεικτα αθώο και αθωωμένο Γεωργίου, όπως οφείλει, επέμεινε να διωχθεί. Αμελώντας, την ίδια στιγμή, να διερευνήσει την οργανωμένη απόκρυψη στοιχείων που είχε προηγηθεί.
Υπάρχουν και πολιτικοί υποκινητές της ανυπόστατης και βάρβαρης αυτής δίωξης. Ανάμεσά τους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, βασικός υπαίτιος της χρεοκοπίας της πατρίδας μας με πράξεις και παραλείψεις του, ως, πρώτος τη τάξει, υπουργός των κυβερνήσεων 2004-2009. Ανίκανος να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για όσα δεινά προκάλεσε, προσπαθεί να τη φορτώσει… στον Γεωργίου. Περιφέροντας, ακόμα και σήμερα, την σαθρή υπερασπιστική του γραμμή, «η υπερχρέωση του κράτους θα μπορούσε να συνεχίζεται, αν η ΕΛΣΤΑΤ συνέχιζε την απόκρυψη του μεγέθους της καταστροφής»! Αναμασώντας, ουσιαστικά, το ασυνάρτητο, επιχείρημα «το μνημόνιο έφερε τη κρίση και όχι η κρίση το μνημόνιο». Το ίδιο που έχουν, κατά καιρούς, προβάλλει, με διάφορους τρόπους και αυτοί οι οποίοι τον ανέδειξαν ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας: εκτός του Κώστα Καραμανλή, ο ελάσσων κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμένος και, πριν απ’ όλους, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Όλοι αυτοί, όλα αυτά με πρωταρχικό κοινό σκοπό τη νομή της εξουσίας και δευτερεύοντα την «αμοιβαία ασυλία» για τα όσα έχουν κάνει. «Πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας», βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου.
Οι κύριοι αυτοί έχουν, προ πολλού, υπερβεί τα εσκαμμένα: καταλύουν κάθε έννοια κράτους δικαίου και ανοίγουν μεγάλο κύκλο διχασμού ανάμεσά μας για τα δικά τους, μικρά συμφέροντα. Μόνο που «ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη». Δεν καταλαβαίνουν ότι, επιμένοντας στις μεθοδεύσεις τους, θα κάτσουν οι ίδιοι στο σκαμνί για τα όσα πρωτοφανή έκαναν και κάνουν. Καλούμε την Δικαιοσύνη να αποδείξει την ανεξαρτησία της, προασπίζοντας στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και αποτρέποντας τον ευτελισμό του δημόσιου χώρου από αθέμιτες συνωμοσίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
